Anneloes en Jacqueline gaan vrijdag en zaterdag ( = ons weekend) lekker even tussendoor naar Sevilla. Omdat Hilary toch naar Sevilla gaat voor haar quilty pleasure ( haar nagels laten doen) kunnen we met haar meerijden. Dat is gezellig. Hilary zet ons af bij Hotel Alfonso de 13e. Eén van de oudste en sjiekste hotels van Sevilla. Niets teveel gezegd. Wat een rijkdom aan Spaans-Moorse architectuur! Schitterende versierde arcades, overal de typerende blauw geglazuurde sierbanden; prachtig geconstrueerde tegelvloeren en dit alles aangekleed met houten lambriseringen, Louis Seize stoeltjes en grote boeketten amaryllissen. De koffie is duur en helaas slapjes.
Vóór we naar ons hotel gaan, even dit deel van de stad verkennen, want: “gaan de winkels om 14 u dicht?”
Na verkenning van verschillende schoenenwinkels, lijkt J de ideale blauwe sneakers gevonden te hebben. Ook blijkt El Corte Ingles een aparte winkel te hebben met alleen huishoudelijke artikelen!
Hier vinden we het citroen krabbertje waar je zest mee kunt maken; een vast onderdeel van de Spaans-Engelse keuken van Hilary.
Onderweg maken we een stop voor onze warme lunch; de hoofdmaaltijd. Een Spaanse gewoonte waar we graag aan meedoen. Viskroketjes, heerlijke salade en gegrilde tonijn met wat patates. Wat wil een mens nog meer??
Door naar ons hotel Doña Anna aan de voet van de belangrijkste kathedraal van Sevilla :Cathedral de Santa Maria de la Sede. De derde grootste kathedraal van Europa en onderdeel van het werelderfgoed complex het Paleis Alcázar.
De zon schijnt en het kerkorgel wordt bespeeld; wij zitten met onze balkondeuren open met direct uitzicht op het kerkplein. Het is vrijdagmiddag en het is heel relaxed met precies de juiste hoeveelheid mensen. A worstelt zich door de online bestelling van tickets voor de bezichtiging van Alcázar heen voor de volgende ochtend 10 uur.
Na een wandeling door het prachtige Parque de Maria Luisa komen we per toeval uit op een optreden van een muziek dansgroep op de trappen van het Plaza de Espana. Twee vrouwen dansen om beurten hartstochtelijk de Flamenco. Genieten!
Door het zachtroze avondlicht lopen we langs de smalle straatjes achter de paleismuren weer terug naar ons hotel. Onderweg komen we een hele wereld aan ambachtelijke bedrijfjes tegen; bv nougat repen in alle denkbare varianten.
Hoewel het al behoorlijk donker is, is de sfeer heel vriendelijk en veilig. Overal zijn vrouwen en kinderen op straat. Vlakbij ons hotel gaan we nog een afzakkertje halen in een heel gezellig café. Hier hangen opgezette grote stierenkoppen op alle muren en hoeken; het zijn er zeker twintig.
Dan naar de hotel kamer. Er dreunen bassen van een groot muziekgebeuren! Zou het een dancing in de straat zijn? Enige tijd later bellen we de receptie. Het blijkt de vrijdagavond viering in de eigen bar van het hotel te zijn! En dat terwijl we om een 'quiet room' gevraagd hebben! Gelukkig houdt de muziek nu snel op.

De volgende ochtend gaan we ontbijten bij een café om de hoek. We zijn om 08.00u de eerste klanten maar binnen een half uur zit de hele zaak vol. Echt lekkere koffie en het typische Spaanse ontbijt van geroosterd brood met olie, dikke tomatensaus èn – voor deze ene keer – jamón. Heerlijk.
Op naar het Alcazar. Er staat al een flinke rij van zo’n 80 mensen voor de tickets van 9.30u . Wij staan nu vooraan voor de rij van 10 u. We besluiten een Engelstalige gids te betalen en dat is een gelukkige keuze. Zij vertelt ons veel geschiedenis van alle keizers en koningen, maar weet ook veel opmerkelijke aspecten van de rijke architectuur aan te wijzen en vooral de juicy details. Natuurlijk gaat het om de omarming en onderwerping van de Islamitische godsdienst door de Christenen; in allerlei details uitgewerkt. Tegelijkertijd hebben de Spanjaarden sinds die tijd de Moorse architectuur omarmd en helemaal geïntegreerd in hun lifestyle.
Het verhaal gaat dat Keizer Karel V ( 1519-1556) en Isabella van Portugal samen zouden trouwen om politieke, bestuurlijke redenen en dat ze de eerste keer dat ze elkaar zagen metéén zo verschrikkelijk verliefd op elkaar werden, dat ze vóór middernacht nog hun huwelijk ingezegend wilden hebben, zodat ze stantepede met elkaar de liefde konden bedrijven!
Later als we weer naar buiten komen, staan er dikke rijen van honderden mensen te wachten met een uitloop tot aan het plein!
Omdat we de trein van 15.30 u terug willen nemen, besluiten we al zigzaggend door leuke straatjes en pleintjes richting station te lopen ( Estacion Sevilla Santa Justa) Op zoek naar een terras in de zon. Uiteindelijk vinden we dat vlakbij Mercado de la Encarnacion, een markt die overdekt wordt door een supermodern, futuristisch bouwsel; heel bijzonder. Leuk naar de Spanjaarden kijken. De mensen uit de buurt. De beter gesitueerde goedgeklede Spaanse mannen en vrouwen.
Na een echt goede Ceasar salade lopen we naar het staion.
Opnieuw een stress ervaring met het reserveren van zitplaatsen; gekoppeld aan onze interrail kaart.
Later blijkt dat alle Spanjaarden voor èlke treinreis een zitplaats moeten reserveren
Onze trein blijkt uitgevallen. We kunnen pas 4 uur later vertrekken. We gaan nog een keer terug naar de onaangename ambtenaar achter het loket, omdat we geen stoelen naast elkaar hebben gekregen. De trein is zó vol, vertelt hij, dit zijn de énige beschikbare plaatsen.
De bewuste trein blijkt vrijwel leeg en de klantvriendelijke conductrice zegt meteen dat het geen probleem is dat we ergens anders naast elkaar zijn gaan zitten! Leerzame ervaring weer??
J.

• o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-

Paula en Ellen hebben vrijdag genoten van het zonnetje bij het huis, een beetje huishouden, en een wandelingetje met de honden. Arya is een vrolijk heen en weer rennend hondje, dat meteen weer naar je toekomt als je haar roept. Leo is een geval apart.... hij kiest graag zijn eigen route en als wij anders besluiten, kan hij behoorlijk zijn hakken in het zand zetten...Gelukkig kan Ellen genoeg gewicht in de strijd leggen en krijgt ze hem uiteindelijk wel weer mee. Zaterdag hebben we een was gedraaid (in het weekend een stuk voordeliger voor Hilary), en een leuk fietstochtje gemaakt. Ellen had een mooi rondje uitgestippeld, deels over een Vía Verde, (een voor voetgangers en fietsers geconstrueerde autovrije weg over een oude spoorlijn). De temperatuur bleef ondanks het zonnetje helaas erg laag, dus we hebben de plannen enigszins aangepast. Onderweg op een terrasje hebben we genoten van een lekkere lunch. Vervolgens zijn we nog doorgefietst naar Lucena, een stadje dat kennelijk ten onrechte weinig aandacht krijgt van toeristen. In plaats van het geplande rondje hebben we de terugweg ook weer over de Vía Verde gedaan.

Zondagmiddag kwam Austin lunchen, een Engelse vriend van Hilary. De master chef en haar assistent Ellen hadden zich uitgesloofd om een mooie lunch te creëren. Roast chicken met ovengebakken aardappeltjes en diverse groenten. Als dessert een heerlijke bread-and-butter pudding met Baileys, mmmm 😋😋😋. We hadden zo goed gegeten dat onze avond-soep niet eens meer nodig was!

En maandag hebben we verdere plannen gemaakt voor the greenhouse, dat Hilary graag wil hebben in een van de ontgonnen tuinen. Juan, haar 'builder' wilde zelf de palen en het dak onder handen nemen, traditioneel Spaans denkend dat vrouwen dat niet goed kunnen. En hij wil niet degene zijn die dingen moet oplossen als wij weer weg zijn en er iets niet goed gaat. Hilary wil graag op goede voet met hem blijven, dus ze zat wel met een dilemma. We hebben eerst onderzoek gedaan bij een paar zaken die hout en dakbedekking leveren alvorens met een plan verder te kunnen, ook qua financiële begroting. Dat onderzoek was op zich al een belevenis. We stapten een keukenzaak binnen die later ook een werkplaats bleek te hebben, en vroegen een man naar de mogelijkheden mbt het bestellen van hout. Hilary gooide haar charmes in de strijd, en vroeg of hij een speciale prijs kon maken voor wat we wilden. Ze stond enorm te flirten...! Of hij daar gevoelig voor was weten we niet, rekening houdend met de algehele charme van de Spaanse mannen. Hij was in elk geval heel aardig, en dacht goed met ons mee. Het leek echter wel een prijzige zaak, dus we zouden erover nadenken. Vervolgens verwees hij ons naar een 'dakenzaak' waar we verder ons licht konden opsteken. Ook deze man was uiterst aardig, en bood ons al snel verpakte mantecado's (= Andalusische amandelkoekjes die in in de buurt gemaakt worden) aan uit een grote doos, speciaal voor veelbelovende klanten. We waren geïnteresseerd in transparante platen. Toen Hilary een haar belangstelling uitsprak over een metalen plaat met uitgezaagde krullen, en zij aangaf dat ze het als decoratie voor tuin zou willen gebruiken, gaf hij de plaat zomaar mee, met de opdracht er een foto van te maken als de plaat een plekje had gekregen. Natúúrlijk zou ze dat doen!
Uiteindelijk hebben we met Hilary besproken dat de greenhouse financieel toch best zwaar op haar budget zou drukken, en een alternatief beter zou zijn, met een werktafel van pallets en een soort boogtent van plastic flessen. Zo zou ook Hilary's dilemma mbt Juan opgelost worden.
Paula en Anneloes gaan nu eerst verder met de plannen voor het kippenhok en de -ren.

Elke dag dat de foto's en het verhaal nog niet helemaal geüpload zijn, zijn er al weer nieuwe belevenissen. Dus voor nu maar weer een stop, zodat het verhaal vóór volgende week weg kan...
E.
Liefs van ons allemaal!

Geschreven door Ellenpaula.weer.eens.weg