We staan op t gemakje op, geen safari of uitstap voor de boeg! Onze eerste nacht ergens is steeds wat wennen, ditmaal waren het geen dierengeluiden rondom ons maar de wind die tussen de open gleuven van de houten tuindeur en open ramen zonder glas zong … . Alle ramen en deuren zijn weliswaar voorzien van muggengaas, hoewel we hier weinig last ondervinden van de muggen behalve Lola (zij heeft boven haar enkel bed geen supergoede muskietennet die haar bed niet volledig omsluit). Het ontbijt rond 8u30 is een leuke en vooral lekkere verrassing, want naast toastjes en kleine croissants en heel veel lekker fruit mag je ook nog kiezen tussen verschillende soorten ei vb poched egg op avocado toast of sunny side up met vb bacon of kippenworst of soort havermoutpap of home-maid muesli met vers fruit en yoghurt … . Lola, die geen ochtendpersoon en ook geen liefhebber van ontbijt is, sprong gezwind uit haar bed bij het horen van deze lekkere keuzemogelijkheden. Vandaag staat er niet veel op onze planning, behalve polé polé en hakuna matata! We genieten van chillen op de zetels bij het zwembad, spelen in het sneeuwwitte en superzachte zand, wat zonnen (tussen de vele wolken en zachte wind door), lezen, … Ik geniet afwisselend van mijn e-book ‘al het blauw van de hemel’ van Melissa Da Costa, een prachtig boek over 29-jarige man met jongdementie, en een ietwat zwaarder en filosofisch boek ‘Ken Jezelf’ van Tinneke Beeckman. Lola haar 2 meegebrachte boeken zijn reeds verslonden dus leest ze een boek op mijn e-reader, waardoor ik wat afwissel tussen mijn e-boek en echt boek. Terwijl ik op het strand bij het gerief blijf, stappen Tom en de kids de zee in met verschillende prachtige tinten blauw en superdoorzichtig water. Gezien er vele zee-egels zitten gebruiken ze de meegebrachte watersandalen. Er komen 2 jonge gasten van Zanzibar toegewandeld naar hen en ze begeleiden hen verder de zee in (water komt slechts tot de knieën gezien laagtij). Ze krijgen vele uitleg over het mooie koraalrif dat je er kan zien, vele zee-sterren en zee-spinnen en zee-komkommers, albino-zee-egels, … . Ook tonen de jonge ‘gidsen’ hen verschillende soorten schelpen. Na 1.5 uur zijn ze terug, laaiend enthousiast, zo enthousiast dat ze hen ook graag een tip willen geven. De jongens werken verder aan hun zand en zeewierconstructie, terwijl Tom en ik met de watersandalen nog wat dieper in de zee wandelen (ik heb geluk met mijn privé-gids Tom). Gezien we uitgebreid ontbeten hebben, besluiten om ’s middags niet echt te lunchen (we hebben enkel ontbijt en avondmaal geboekt), maar een stapje te zetten naar het dorpscentrum waar we misschien iets kleins van fruit of snackje kunnen meepakken. Ook zoeken we slippers voor Tom. We zien nog veel kleine huisjes, arme buurten, veel vuilnis op de ‘straten’ (hoewel je de aardewegen overal niet echt straten kan noemen), veel katten en geiten langs de weg, maar vooral ook heel veel gesluierde vrouwen en kinderen. We vinden geen slippers maar wel heel goedkope waterflessen alsook wat chips (de kids besluiten dat dit hun middagmaal wordt 😊). We smullen van een chipje op het strand.

Zanzibar is een archipel en semiautonome deel van Tanzania. Het bestaat uit de twee hoofdeilanden Unguja (dat meestal gewoon ‘zanzibar’ wordt genoemd en waar wij verblijven) en Pemba, plus nog talloze kleinere eilanden (sommige niet groter dan een koraalrots. Het legendarische Zanzibar, dat we onder andere kennen uit de verhalen van Sinbad de Zeeman, bestaat dus echt. Het biedt een perfecte mix van Afrikaanse charme, de exotische sfeer van het Midden-Oosten, plaatjes van stranden, romantische hotels en talloze activiteiten, van specerijenexcursies tot duiktochten. Rond de 8ste eeuw was er de komst van islamitische Arabieren en kolonisten uit Shiraz in Perzië en de geleidelijke ontwikkeling van de Swahilitaal en -cultuur. Op het toppunt van zijn macht, halverwege de 19e eeuw, was Zanzibar de hoofdstad van het grote Omaanse rijk en een van de belangrijkste steden aan de Indische Oceaan. Unguja (het eiland waar wij dus zitten) ligt slechts op 40 km van het vasteland in Tanzania en is ongeveer 100 km lang en 35 km breed. De totale bevolking van de eilanden ligt rond de 1.3 miljoen, en hiervan wonen ruimen 200 000 mensen in Zanzibar-stad, dat meestal Stone Town wordt genoemd en ongeveer 400 000 mensen in Pemba. De overgrote meerderheid van de inwoners is islamitisch, wat we zelf reeds gezien hadden tijdens onze rit van de luchthaven naar ons hotel.

Bij het wandelen of zitten op het strand komen er wel regelmatig locals (in traditionele masai-achtige kledij) om van alles te verkopen zoals armbanden en doeken, schelpen, … . We kunnen ze met een vriendelijke Hapana (nee in Swahili), Asante (dankjewel) wegsturen. Er komen ook vele mensen die je informatie geven over hun snorkeluitstap, dolfijnen spotten, uitstap naar Stone Town (hoofdstad van Zanzibar), Prison Island, … . Tom luistert en vergelijkt en dingt wat af. Pas ’s avonds hakken we de knoop door en kiezen voor een snorkelvoormiddag, zonder lunch, voor een mooi prijsje. Mogelijks kunnen we ook dolfijnen spotten in die regio. Na een zalige chille dag en lekker avondeten, waar we allemaal een verschillende menu kiezen (en iedereen van elkaars heerlijke gerecht proeft), wordt er nog een aftersun-massage voorzien (ondanks weinig zon en veel zonnecrème heeft iedereen toch een kleurtje erbij). Matti is doodop van het vele spelen op het strand alsook slaapt hij globaal genomen op de reis toch wel wat minder dan hij thuis doet (en slapen wij wat meer dan normaal 😊). We steken hem op tijd in zijn groot dubbelbed, die hij deelt met Dauwe, terwijl ik nog wat lees naast hem op mijn e-reader en Lola en Dauwe in de aansluitende lodge ernaast bij Tom allerlei scoutsverhalen beluisteren en vertellen.

Geschreven door DeBosjes