Ook vandaag hebben we een volledige (en laatste) dag safari voor de boeg, na een lekker ontbijt met eitjes, toast, pannekoekjes en soort oliebol alsook veel vers fruit en guava-fruitsap. We zien vandaag van heel dichtbij direct een aantal buffalo’s (onze vrienden na vanacht 😊). 1 buffalo is gewond op zijn rug met een open wonde en een vogeltje is de maden aan het eten op de rug. Nadien zien we topi’s en secretaris vogels. Ook zien we een 4-tal hyena’s rond het (verse) dode lichaam van een zebra lopen. De leeuwen liggen wat verderop te wachten, blijkbaar moeten ze steeds wat rusten na het vangen van hun prooi. We blijven wachten, maar de hyena’s durven niet dichterbij komen. We zien meerdere aasgieren rondom de dode zebra cirkelen en dichtbij landen, maar ze beginnen niet te eten. We willen wachten omdat we graag zouden zien dat de leeuwen de zebra eten met nadien de hyena’s en aasgieren, maar plots zien we de ingewanden van de zebra liggen en weten we dus dat de leeuwen reeds gegeten hebben en even niet meer in actie gaan komen. We besluiten om verder te rijden in het park. Gezien we ondertussen al wat langer onderweg zijn en ver van de meeste picnic-site zijn, zegt Edwin dat we voor een bushtoilet gaan. Hij rijdt naar een afgelegen plekje, waar geen andere auto’s ons kunnen zien en dan mogen we om de beurt een plasje doen achter de truck. Ik moest het dringendst van iedereen maar mocht tot de laatste wachten. Tom stond naast me te kijken of er geen wilde dieren dichterbij komen, de kids waren keihard aan het lachen met mijn ‘lake manyara-plas’, die maar bleef komen 😊.
’s Middags picknicken we aan het grote bezoekerscentrum, dat men aan het vernieuwen is. Ook kunnen we er eens passeren in een informatiecentrum, over de Grote Trek. De trek van miljoenen gnoes en zebra’s door het ecosysteem van de Serengeti is het grootste zoogdierenspektakel van Oost-Afrika. Dit gaat om colonnes van 1.5 miljoen gnoes en 300 000 zebra’s, nog eens 300 000 Thomsongazelles en pakweg 30 000 Grantgazelles die allemaal op zoek gaan naar vers jong gras en zo een trage mars van ongeveer 3000km met de wijzers van de klok mee doen. Dit neemt in feite het hele jaar in beslag. De cyclus begint in mei als de zuidelijke vlakten verdorren en de kudden zich opmaken voor hun trage opmars naar het noorden door de Western Corridor. Dit is ook de paartijd, tijdens welke de stieren tot uitputtens toe een harem veroveren en verdedigen. Eind juni bereiken de gnoes de noordelijke Serengeti en de Masai Mara. Ze blijven hier tot september, waarna ze de regens weer zuidwaarts volgen. Tegen november bereiken ze de vlakten in het zuiden, waar ze zich te goed doen aan het gras. In februari-maart kalft binnen 3 weken meer dan 90% van de vrouwtjes (ongeveer een half miljoen dieren). De kalfjes kunnen binnen 7 minuten staan en binnen 2 dagen harder rennen dan een leeuw, maar toch worden de roofdieren vet in deze tijd. De kudden gnoes en zebra’s blijven hier tot de jongen voldoende kracht hebben opgedaan en het gras verdort. Dan begint de cyclus weer van voren af aan. Om het je voor te stellen: een colonne gnoes en zebra’s die gedurende meer dan 14 dagen voor je neus passeren in grote colonnes van 2-3 dieren naast elkaar, om zoveel dieren gaat dit! Impressionant toch! Wijzelf hebben de Grote Trek niet gezien, die zat momenteel reeds hoger in Serengiti, maar er waren nog voldoende dieren achtergebleven om te bewonderen.

Verder zien we ook in de loop van de dag mama-leeuwen met hun welpjes, cups, aan het rondlopen. Super cute! Ook veel stokstaartjes (banded mangoes), die bij vermoeden van gevaar rechtop staan. Ook vele hippo’s (nijlpaarden), krokodillen, ooievaren (volwassenen en kleintjes), reigers, secretarisvogels en vele andere vogels (waarvan we de namen niet goed kunnen onthouden). Gelukkig is Edwin een levende woordenboek en weet hij ons alles te vertellen over alle dieren, mega-interessant. We volgen leeuwen die aan het jagen zijn, maar na mislukte jacht toch terug gaan liggen in de schaduw van de bomen. Ook zien we olifanten met baby’s, een superforse en trotse leeuwen die voor ons poseert op een rots. Bij het terugrijden naar onze Kenzam Tented Camp zien we nog enkele giraffen die afscheid komen nemen van ons. Lola geniet van een warme douche waarna de kids samen gezelschapspelletje doen op het terras voor de tent en Tom en ik wat lezen en schrijven, met een lekkere pils (kilimanjaro en safari) en superlekkere verse nootjes, licht gefritureerd en nadien gebakken. We genieten van onze laatste avond Bush-Television aan het kampvuur en het laatste lekkere avondmaal. Zonder buffalo’s in de struiken naast ons geraken we veilig terug in onze tent, klaar voor onze laatste nacht in de wildernis.

Geschreven door DeBosjes