Na een deugddoende nachtrust genoten we ons ontbijt, in t zonnetje op de rotsblokken. Matti en Dauwe stonden reeds te popelen om terug met de step en fiets (met helm!) van de helling te racen, samen met een Noors vriendje die Matti de avond voordien al spelend met step had leren kennen. Mijn moederhart ging telkens wat sneller bij het zien van hun afdaling en stunts, maar gelukkig waren er geen valpartijen. We maakten alles klaar om mee te nemen in de fietszakken (picnic, water, zwemgerief, kodak, koekjes) maar ons vertrek werd eventjes uitgesteld door de spannende rit van Wout Van Aert, die koerste op de Olympische spelen en zilver behaalde! De eerste keer dat we gebruik maakten van onze sateliet tv :). Rond 11u stonden we vertrekkensklaar en fietsten we bergafwaarts naar het centrum van Stromstad. Mooi stadje aan het water, met rondomrond een mooie eilandengroep en vele uren zon waardoor het een belangrijke vakantieplaats is geworden. Het is een moderne stad, waar aan het aantal Noorse auto's en boten goed te zien is dat Noorwegen vlakbij is.

We hadden geluk, want net toen we toekwamen meerde er een grote overzet boot aan, die vertrok om 11u30 en ons meegaan naar de Kostereilanden. De derde stop mochten wij eruit, op Langegarde, na een klein uurtje varen (de 1ste 2 stops waren op Nordkoster). De Kostereilanden staan bekend om hun schoonheid en flora. Gezamenlijk vormen ze een natuurreservaat. Dit zijn de meest Westelijke Zweedse eilanden die bewoond worden. Sydkoster is het grootste eiland. Het is groener dan Nordkoster en valt het best per fiets te verkennen. Nordkoster daarentegen is veel kaler en kan gemakkelijk te voeten worden verkend. We genoten van de frisse wind (iets te fris voor Lola) op het dek van de boot en keken onze ogen uit naar alle kleine eilanden en boten rondom ons. Al fietstend verkenden we het mooie Sydkoster eiland. We picnickten op een bankje bij een quasi verlaten haventje aan het water, we genoten van alle het lekkers met vele groentjes (de buitenlucht en zeelucht deed onze kids nogal eten, amaainie, telkens gelijk uitgehongerde beren vallen ze de maaltijd aan) en ook van de rust, het water, de mooie omgeving. We voelden ons de grootste gelukzakken van de wereld bij al dit moois!

Na de picnick fietsen we verder op het eiland richting Kilesand, een prachtig zandstrandje. We zwemmen, snorkelen, chillen, lezen in onze boek, ... . Matti bouwt een zwart koninkrijk in het zand. Om 15u30 nemen we de boot terug vanop Kilesand, voor de korte route terug naar Stromstad (35 min varen). Daar aangekomen genieten we nog even van een frisse pils op een terrasje, met een chocolade dessertje met nootjes (eerste chocolade tijdens de vakantie ... mmhhhhmmm) terwijl de kids een kleine sandwich met garnalen delen voor de eerste honger. Maar de boys bleven honger hebben (en vooral zin in cornflakes, die we ze s morgens beloofd hadden bij terugkomst van onze uitstap). Dus fietste ik samen met Dauwe en Matti terug naar de First Camp Stromstad camping voor cornflakes bij onze mobilhome, terwijl Tom en Lola naar de winkel fietsten voor verse vis. Jammergenoeg was de vis reeds uitverkocht/gesloten in zowel grote viswinkel/resto als in de coop, dus kochten ze de befaamde en typisch Zweedse Kotbullar (soort gehaktballetjes) en veggie balletjes voor op de bbq. Ondertussen hadden we na een weekje vakantie reeds > 40 km gefietst, superblij dat we al onze fietsen meehebben om zo te kunnen reizen en ons verplaatsen.

Samen genoten we op de camping van een aperoke met nadien een bbq'tje met die balletjes, gegrilde paprika's en champignons en courgette, met pasta schelpjes. We smulden! Tom en de kids gingen na het eten nog een frisse duik nemen, terwijl ik ons reisverslag van de vorige dag maakte. Nadien speelden de kids samen Doolhof en lazen ze wat strips. Nadat ze alledrie in dromenland waren, bespraken Tom en ik de verdere planning van onze rondreis door Zweden. We hadden in de namiddag bericht gekregen van Karl Bossuyt en Dominique dat zij toegekomen waren op Camping Coppens (Camping Grinsby). We hadden echter op voorhand reeds gemaild doch alles was volzet.... . Karl en Domi gingen echter de volgende ochtend eens informeren bij Staf of er toch niet ergens een plaatsje voor ons was ... eventueel bij hen op hun mooie spot. De kids hoopten vurig dat er een plaatsje voor ons zou zijn op Camping Coppens ... ! Zoniet zouden we een camping zoeken ergens aan de bovenkant van het Vanern meer, om nadien meer naar het Noorden te reizen richting Orsa - Falun - Mora.
.

Geschreven door DeBosjes