Wat een ‘avontuurlijke’ nacht op de slaaptrein! Dauwe en ik hebben behoorlijk goed geslapen met onze oordoppen, doch de meeste zijn regelmatig wakker geworden door het lawaai op de trein (enkel Lola heeft als een roosje in 1 stuk door geslapen). Rond 6u30 worden we gewekt met een klopje op de deur door onze steward in de treinwagon. Met een kattewasje, lenzen insteken en tanden poetsen zijn we na een 5-tal minuten klaar. Onze vriendelijke steward komt het onderste bed van het stapelbed inklappen tot zetel en hij maakt terug het klaptafeltje klaar voor ons ontbijt. Geen topkwaliteit, doch beetje zoals in een vliegtuig … alle broodjes en croissant apart verpakt, met vijgenconfituur en smeerkaas. Een koffie of warme melk wordt ons gebracht en genietend van het ‘groene’ uitzicht rond de Nijl, worden we geleidelijkaan wakker. We verwittigen de chauffeur via berichtje wanneer we in Qena zijn (ongeveer 45 minuten voor Luxor) en maken onze valiezen klaar. Onze Engelstalige gids Ahmed staat ons reeds op te wachten in Luxor, met een minibusje.

Luxor is één van de oudste toeristensteden van de wereld en heeft de laatste jaren, dankzij een geëngageerd gouverneur, een succesvolle schoonheidskuur doorgemaakt. Sinds generaties leeft men hier van bezoekers. Voor een handelaar in de bazaar is een blik voldoende om uw nationaliteit te raden en u in uw eigen taal met een aangeleerde uitdrukking aan te spreken. Luxor is helemaal niet te vergelijken met de overweldigende drukt van Caïro, die echt wel eerder een ‘vuile’ stad is. Luxor is vaker van naam veranderd dan elke andere stad in Egypte. In de tijd van de farao’s heette de stad Waset, de Grieken noemden haar Thebai (niet te verwarren met het Griekse Thebe). Pas de Arabieren, die vanaf de 7de eeuw het land bezetten, gaven de stad de naam El-Uqsor, in het Nederlands: de paleizen. Met de god Amon, die in het Middenrijk (2040-1610 v Chr) tot staatsgod werd verheven, beleefde Luxor zijn bloeitijd en het was destijds een van de grootste en mooiste steden ter wereld. Onder Echnaton verloor Thebe in het Nieuwe Rijk zijn status als hoofdstad aan Amarna; Toetanchamon herstelde Thebes oude status echter direct.

Na 5 minuten rijden stoppen we aan de kade en nemen we een taxibootje (toeristenveerboot, die tegenover het Winter Palace Hotel aanlegt) over de Nijl (ipv 45 minuten rondrijden over een brug een 8-tal km verder). Zo zijn we heel snel in ons hotel, El Gezira Garden. Het is een kleinschalig hotel, 3-sterren, dat gerund wordt door een lokale familie. Het hotel ligt in het dorpje El Baierat en is een oase van rust. In de tuin van het hotel zijn allerlei gezellige zithoekjes en ook is er een mooi zwembad met terrasje bij. Wij krijgen een heel mooie gezinskamer/appartement voor ons 5, papie en mamie een rustige kamer op het 1ste verdiep boven de ontbijtzaal. Na het inchecken in het hotel en een welkomstdrankje (verse juice) op het terras kunnen we reeds snel in onze kamers. We duiken allen in onze zwemtenue en genieten van een heerlijke frisse duik in het zwembad, dat we voor ons alleen hebben. Zalig genieten, zonnen, chillen, kletsen, … . Hoe heerlijk kan het zijn! Na het zwemmen verkennen we samen het dorpje, zoeken een pinautomaat alsook kopen we wat water voor 10 EP (0.3 euro) in een klein winkeltje. We houden het niet lang vol in deze hitte en keren terug naar ons hotelletje. We eten binnen in het restaurantje onze lunch (pizza voor Dauwe, spaghetti voor papie en Matti, Tom een hamburger met frietjes, Lola pasta met kip en mamie en ik een slaatje met feta en tomaatjes). Na het eten maken we ons klaar voor onze uitstappen in de namiddag.

Om 14u30 komt Ahmed ons oppikken voor onze kamelentocht door de landerijen langs de Nijl. Het zijn eigenlijk dromedarissen, omdat ze maar één bult hebben. Matti heeft wat schrik als hij de reusachtige kamelen ziet en mag samen met mama Sarah op een kameel zitten. We hebben elk een begeleider die de kameel in de juiste richting loodst. Onze gidsen zijn allen familie. Ook krijgen we vele uitleg over de omgeving, de akkers met hun granen, bananenbomen met mooie bloemen, lemon-trees, rietsuikerplantages, waterbuffels, mooie witte ibisvogels, … . We krijgen allen lekkere banaantjes, vers geplukt vanuit de bananenbomen, waarna we de bananenboeren een tip geven. Eigenlijk verwacht iedereen een tip of fooi (bakschisch) in Egypte, voor alles (elke kleine dienst) dat men doet… Toch wel wat wennen, hoor, gezien we dit in België helemaal niet gewend zijn. Het wordt ook een directe armenbelasting genoemd. We zien ook enorme vuilnisbelten, waar zowel mensen alsook vele straathonden rondschuimen, op zoek naar wat lekkers. Brommertje waar ze met meerdere personen opzitten, maar ook ezels worden hier door volwassenen als vervoersmiddel gebruikt. Fietsen in Egypte ziet men nog maar heel weinig, en dan vooraf heel gammele fietsen. Na anderhalf uur kameelrijden komen terug aan de kade. Tom houdt een ‘brandwonde/schaafwonde’ over aan het heen en weer glijden op het zadel, blijkt ’s avonds.

Ahmed staat ons reeds op te wachten op de kade, klaar om ons mee te nemen op een Felucca zeiltocht op de ‘Surprise’ zeilboot van Myriam en Bakr. Vaak is Bakr, de man van Myriam, de bestuurder van de zeilboot, maar gezien hij momenteel in Caïro zit, is het Ahmed zelf die de zeilboot bestuurt. Omdat de wind niet goed zit, worden we eerst met een motorbootje vooruit getrokken. We genieten van deze zeiltocht op de Nijl en de zonsondergang. We krijgen lekkere roze thee (shai), karkadeh genaamd. Het is thee gemaakt van malvabloesem (hibiscus), die men zowel warm als koud drinkt. Het is een specialiteit uit Boven-Egypte, vooral uit Aswan en Luxor. Wanneer we terugkeren richting ons hotel, zit de wind goed en tonen Ahmed en zijn ‘co-piloot’ hun zeilkunsten. We maken het hen extra ‘uitdagend’ door een kussentje vanop de zitbank, dat per ongeluk in het water was gevallen, te laten opvissen 😊. Aan de oostkant van de Nijl stoppen we bij zonsondergang (gezien de felucca geen lichten heeft, mag hij na zonsondergang niet meer op het water varen). Daar wordt ons een heerlijke Egyptische maaltijd geserveerd. Enkele typische gerechten zijn: Aish balladi (plat brood), Babaghanoug (moes van aubergines en tahin, een sesampasta), Kushari (een gerecht met rijst, uien, pasta en linzen), Tabulah (tomaten-peterseliesalade), Wara einab (wijnbladeren, gevuld met rijst en soms met vlees), Tahina (de standaardsaus bij de voorgerechten met veel sesam en olie), … . Ook krijgen we kip op onze zeilboot, doch vaak wordt er ‘kebab’ (gegrild lams/rundsvlees) of ‘kofta’ (gegrilde gehaktballetjes) geserveerd. We smullen ons buikje vol en worden nadien met het motorbootje terug naar de overkant van de Nijl gebracht, waar El Gezira Garden (ons hotel) ligt. Gezien de kortere en onderbroken nacht op de slaaptrein, kruipen we allen snel in ons bed. Klaar voor een deugddoende nachtrust!

Geschreven door DeBosjes