We hebben allemaal heel goed geslapen in onze tent (Lola en Tom samen in een tent, en de jongens en ik in de andere tent), zelfs met het geluid van de hevige regen ’s nachts op onze tent. Ook ’s morgens is het nog goed aan het regenen en voor de eerste keer kunnen we onze regencapes bovenhalen. We maken onszelf en onze valiezen klaar voor vertrek en gaan rond 8u30 naar het ontbijt. Een heerlijk verwenontbijt, met roerei met tomaat en spekjes, pannenkoeken, muesli en fruit, en toastjes. Tot nu toe het heerlijkste ontbijt, vinden de kinderen. Rond 9u15 wordt alle bagage in de minibus van Mana gezet, die ons aldaar opwacht. We rijden 10 minuten richting het Hellfire Pass Memorial Museum, dat is gewijd aan de Australiërs en andere geallieerde krijgsgevangenen en Aziatische arbeiders die hebben geleden en zijn gestorven bij de Hellfire Pass en elders in de regio Azië-Stille Oceaan tijdens WO2. We bekijken binnen ook een filmpje over de Hellfire Pass en gaan nadien wandelen op een deel van de rails die bewaard zijn gebleven, terwijl we kunnen luisteren naar Nederlandstalige audio. Heel confronterend en triest om te horen in welke erbarmelijke omstandigheden de soldaten alsook Aziaten moesten werken. Men stierf van honger, ziekte (cholera, malaria, veretterde wonden waar men maden in liet om ze te genezen ofwel lidmaat amputeren, …), stokslagen, uitputting, … , onder het juk van de Japanners die zo snel mogelijk (‘speedo’) de railway af wilden hebben.
Na het museumbezoek rijden we gedurende 1,5 uur richting Kanachanaburi en de brug over de rivier Kwai, alwaar we gaan lunchen. Na de lekkere lunch in een mooi restaurant (met oa een heel lekker dessert van zoete mango met sticky rice en kokoscrème; Khao niao ma-muang), met zicht op de brug over de River Kwai, stoppen we nog eventjes bij de Kanchanaburi Allied War Cemetery. Het is de indrukwekkende laatste rustplaats van 6982 geallieerde soldaten (minder dan de helft van de 16.000 soldaten die bij de aanleg van de spoorlijn zijn omgekomen). Onberispelijk groene gazons, beplant met kleurige bloemperken, vormen de serene achtergrond van de rijen graven van Britse, Australische en Nederlandse soldaten. De stoffelijke resten van Amerikaanse soldaten zijn naar de VS overgebracht.

We rijden verder richting Bangkok, normaal zo’n 3,5 uur rijden maar met de files weet je nooit … . We lezen wat in de bus, wat powernaps, muziek luisteren, en genieten van het uitzicht, met enkele pipi-stops tussenin. Om 17u20 komen we aan in het treinstation van Bangkok. We nemen afscheid van Mana, en bedanken hem uitgebreid met een mooie tip (en ook nog 2 mooie armbandjes die Dauwe in de rit gemaakt had, voor hem en zijn zoon die nu in het ziekenhuis lag). Chino gaat nog met ons mee naar binnen en begeleid ons in het immens grote treinstation, naar de juiste plaats om in te checken. Na het warme afscheid van Chino (met ook mooie tip en knuffels en uitwisselen van enkele foto’s) gaan Tom en de jongens nog op zoek naar iets kleins om te eten ’s avonds in de trein. Ze vinden watermeloen en mango, alsook wat chips en kippeboutjes (we hebben allen ’s middags veel gegeten en zijn ook niet gewoon om elke dag 2 maal warm te eten, dus verkiezen we geen volle maaltijd meer te eten). We zitten op trein 9, die vertrekt om 18u40 richting Chiang Mai, in wagon 13 in 1ste klas slaapcoupés. Amaainie, heel wat sjieker dan onze nachttrein in Egypte. Heel mooie coupe, minder lawaai-makende trein, en ook supertof dat het middenstuk tussen 2 coupés open kon, waardoor de coupé van Matti en ikzelf open was naar de coupé van Lola en Dauwe. Tom slaapt enkele coupés verder in dezelfde wagon, bij een andere Thaise man. We genieten alle vijf samen in onze grote trein coupé, lezen wat, luisteren muziek en genieten van onze kostbare chips. Rond 20u30 komt de wagon-stewardess onze slaapbedden opmaken. Gezien we morgen reeds om 6u gewekt worden door de ‘wekker-man’ (die ook kwam vragen of we nog iets wensten te eten deze avond en morgenvroeg), kruipen we rond 21u15 reeds in ons bedje. Om 6u30 komt de wagon-stewardess dan terug de bedden inklappen en veranderen naar zitbanken, zodat we kunnen genieten van onze bestelde koffie en warme choco-melk. Gezien er als ontbijt enkel warme maaltijden kan besteld worden, hebben we beslist om morgenvroeg iets kleins te zoeken in het treinstation.

Geschreven door DeBosjes