Vandaag kunnen we wat uitslapen, want onze gids Abdel komt ons pas om 9u oppikken. Normaalgezien hadden we vandaag een vrije dag in Caïro voorzien, doch bij nader inzien bleek dit misschien toch niet zo ideaal te zijn in deze drukke stad, met kinderen. Via Myriam konden we Abdel, onze supersympathieke en goeie Nederlandstalige gids, nog een dagje langer inboeken alsook ging hij ons dan begeleiden tot aan het treinstation.

We starten onze dag in het grote Egyptische museum. Dit museum is gelegen aan het beroemde Tahrirplein, waar de revolutie zich in 2011 afspeelde. De naam van het plein betekent letterlijk ‘plein van de vrijheid’ en alleen de graffiti op de muren herinnert nu nog aan de strijd die hier werd geleverd. In 1858 stichtte de beroemde egyptoloog Auguste Mariette het Egyptisch nationaal museum, dat met zijn circa 150 000 objecten uit de faraonische geschiedenis tot de grootste musea ter wereld behoort. Vanwege plaatsgebrek kan echter maximaal 50% van de objecten worden tentoongesteld. Er is reeds een nieuw museum gebouwd in Caïro, waar reeds vele stukken naar toe verhuisd zijn, doch het museum is nog niet af en niet open voor publiek. In het museum zien we oa het wereldberoemde gouden masker van Toetanchamon alsook de eeuwenoude mummies van bekende farao’s vinden we in de speciale mummiezaal. De massief gouden sarcofaag weegt 225 kilo. Dit was de binnenste sarcofaag die was omgeven door andere sarcofagen. De sarcofaag van zandsteen en een vergulde houten sarcofaag bleven in het Dal der Koningen. De gouden sarcofaag draagt op het voorhoofd de insignes van de koning, slang en gier. De beide halskettingen symboliseren zijn goddelijke moed. In de gekruiste armen liggen als teken van zijn regentschap de kromstaf en de gesel. Twee beschermgodinnen houden hun vleugels om de dode farao. Bij de obductie van Toetanchamon, bijna drieënhalfduizend jaar na zijn dood, kon ook duidelijk worden vastgesteld dat de farao maximaal 20 jaar was toen hij stierf, hoogstwaarschijnlijk geen natuurlijke dood. Onze gids Abdel vertelt ons enthousiast over de bekendste stukken van het museum en brengt de geschiedenis van Egypte helemaal tot leven.

Na het museumbezoek stappen we terug op onze bus en rijden we verder naar de Citadel van Salah El-Din. De Citadel torent hoog uit boven de enorme metropool, die Caïro is, in de buurt van de Mokattam berg. Ze werd ongeveer 800 jaar geleden, in de 12de eeuw, gesticht door Salah Al-Din, ook bekend als Saladin, die de kruisridders versloeg. De vesting werd in 1823 gedeeltelijk verwoest, maar werd door Mohammed Ali weer opgebouwd en vergroot. Zijn huidige vorm kreeg deze vesting ongeveer anderhalve eeuw geleden. In de citadel bevindt zich ook de Mohammed Ali moskee met zijn herkenbare minaretten. De moskee staat ook bekend als de albasten moskee. Dit islamitische sacrale gebouw, een van de mooiste van Egypte, maakt indruk met zijn reusachtige koepel in het midden (waar Abdel zich op de grond legde om een foto van onze gezichten onder de koepel te maken) en de twee 80 meter hoge minaretten. De royaal met albast gedecoreerde binnenruimte gaf de tussen 1830 tot 1857 in Turkse rococostijl gebouwde moskee zijn naam. Mekka wordt aangeduid door de nis in de moskee. Vele mannen hebben een plek op hun voorhoofd, door het meermaals per dag binnen op hun tapijtje.

Ondertussen beginnen onze magen wat te knorren en zien we dat het reeds 14u is. In een lokaal restaurantje stoppen we voor onze lunch, een zalig buffet met allerlei typisch Egyptische gerechtjes. We genieten ook van de heerlijke verse fruitsappen zoals mango juice, strawberry juice, orange juice, … .
Na de lunch doen we nog een tussenstop langs een kleine ‘factory’ voor essences: the Royal Perfum Palace. Er wordt uitgelegd hoe men essences verkrijgt vanuit bloemen alsook kunnen we verschillende geuren zoals jasmin, lotusbloem, papyrus bloem, … testen en ruiken. We kopen een flesje van Secret of the Desert (mix van fruitig met mango en mellon alsook bloemig met armani en langilan) voor Sarah en krijgen voor de helft van de prijs een flesje Jasmine erbij. We krijgen een drankje terwijl we luisteren en onze chauffeur Abdel doet ondertussen zijn middagdutje.

We rijden verder naar de grootste markt van Afrika: de Khan El-Khalili Bazaar. De soek van Caïro werd door Prins Khalili gebouwd in de 14de eeuw op een voormalig Mamlukkenkerkhof. De bazaar werd herhaaldelijk verwoest door brand, maar iedere keer nog groter weer opgebouwd. In succesvolle tijden werkten hier tot 12 000 mensen. Deze wereldberoemde wijk ten westen van Midan El-Hussein is in zekere zin de moeder van alle bazaars: een onoverzichtelijke wirwar van straatjes en steegjes met honderden winkeltjes, werkplaatsen en koffiehuizen. Van alle kanten wordt je aangesproken en je hebt ogen te kort temidden van al deze kleurenpracht en mensenmassa. Mamie koopt een mooi setje van tafel-onderleggers voor glazen, gemaakt van parelmoer. De bazaar is wel erg druk en wat impressionant voor de kids… . Ze zijn blij wanneer we na een uurtje terug in een rustige straat belanden. Met het busje rijden we nu naar het Al-Azhar park, waar we afscheid nemen van onze top-gids Abdel en samen genieten van de zonsondergang en wat rondkuieren in het park. Rond iets na 18u weerklinken opnieuw de gebeden en wordt het teken gegeven aan de moslims, dat ze mogen eten. We worden door een Egyptisch gezin uitgenodigd om bij hen op dekens op het gras te zitten en mee te eten met hun maaltijd. Egyptische gastvrijheid ten top! Om 19u30 hebben we op de parking van het park afgesproken en vertrekken we richting Caïro trein station. Daar staat … ons op te wachten, hij helpt ons met onze tickets en we krijgen een stoel en plekje op een terrasje aan het spoor, om te wachten tot onze slaaptrein arriveert. Er komt nog een Hollands gezin met 1 dochter bij ons zitten, die ook in dezelfde nachttrein zal slapen, in onze wagon 82. Vol spanning staan we klaar, en rond 21u40 arriveert de trein naar Luxor (iets later dan voorzien, Egyptische tijd dus 😊). Onze gids helpt ons op de juiste wagon. Per 2 (of 1) krijgen we een treincoupé. Daar heb je een 3-zits zeteltje onderaan, dat kan veranderen in een bed, met daarboven nog een bed. Er is een klein lavabo’tje en vuilbakje alsook een uitklapbare tafel. Papie slaapt alleen in een coupé, Lola en mamie samen, Tom en Matti en ikzelf met Dauwe. Nadat iedereen zich wat geinstalleerd heeft, komt de treinsteward ons ons avondeten brengen. Papie komt bij Dauwe en mij eten in onze cabine. Na het ‘vliegtuig-achtige’ eten, een plasje en tandenpoetsen, kruipen we allen in ons bedje. Met alle treingeluiden op de achtergrond hopen we toch wat te kunnen slapen. Een heel apart en leuk avontuur!

Geschreven door DeBosjes