We kunnen uitslapen tot 7u15, maken de valiezen klaar na onze douche en genieten van opnieuw ‘het lekkerste ontbijt van de ganse reis’ (volgens Matti). Om 9u zijn de valiezen in de minibus van Ma en gaan we op weg richting Chiang Mai (ongeveer 3 uur busrit). Onze gids Joom vertelt voluit over de verschillende soorten noodles (2 soorten: rijstnoodles en eiernoedels, hier eten ze meestal de doorzichtige rijstnoodles vb in pad thai) en rijst hier in Thailand. De rijstnoedels worden gemaakt van rijstpoeder gemengd met water en via bamboo-bladeren getrokken in spiraal, blijft slechts 1-3 dagen goed, dus wordt altijd vers gemaakt, en kan in verschillende breedtes. Ze kunnen gekookt zijn ofwel fried-noodles (deep-fried: met soja, ziet er geler uit ofwel stir-fried: kort in de wok). De witte vogels die we de voorbije dagen dikwijls zagen op de rijstvelden zijn witte reigers (heron) alsook zien we hier veel waterbuffels op de rijstvelden.

Gisteren was het Boeddhistische feestdag en kon er geen alcohol geserveerd worden in restaurants. Vandaag is het de ‘entering of the monks in the monastery’. De meeste van de ongeveer 300.000 monniken in Thailand leven in een wat (tempel), waar ze de door Boeddha voorgeschreven gedragsregels naleven en onderwijzen. Er zijn honderden boeddhistische tempels in de steden en buitenwijken, doorgaans op stille plekjes tussen dicht opeengepakte huizen, waar ze het middelpunt van het spirituele en maatschappelijke leven vormen. Het woord wat staat voor een groot, ommuurd complex met verschillende gebouwen, waaronder een bot (zaal waar novicen worden gewijd) en een of meer viharn, waar wordt gepreekt. Vaak staan er een in klokkentoren, een ho trai (bibliotheek), een gutti (de verblijven van de monniken), en een chedi, een klokvormig bouwwerk (dat op het Indiase subcontinent een stoepa wordt genoemd). Soms bevat de chedi relieken van Boeddha, maar meestal zijn het relikwieën van heiligen of rijke weldoeners. Volgens de traditie brengt elke boeddhistische man voor hij trouwt enige tijd als monnik door (meestal drietal maanden). Thaise bedrijven geven mannelijke werknemers die willen intreden betaald verlof. De intreding in een klooster wordt gezien als tegenprestatie voor de opvoeding die de man van zijn ouders heeft gekregen, en als de verwerving van speciale verdiensten voor hen, met name voor zijn moeder. Ondanks de ascetische aard van het kloosterleven is een boeddhistische wat in Thailand verre van afgesloten van de buitenwereld. Naast de scholen die aan de meeste wat verbonden zijn (eeuwenlang waren scholen, geleid door monniken, de enige in het land), zijn de tempels van oudsher het centrum van het sociale leven in de gemeenschap. Monniken zijn ook kruidendokter, raadgever op het psychische vlak en bemiddelaar bij conflicten in het dorp. Ook spelen ze een belangrijke rol bij rituelen in het dagelijks leven, zoals de inzegening van een nieuw gebouw en geboorte- en begrafenisceremonies.

Na anderhalf uur rijden doen we een pitstop (toiletbezoek) bij een Cabbages & Condoms. Vroeger moest men condooms in het ziekenhuis kopen, doch velen durfden daar geen condooms te vragen maar nu is het algemeen gekend om ‘cabbage’ (kool) in het ziekenhuis te vragen of bij een tankstation, wanneer je condooms wil. We rijden verder gedurende anderhalf uur en komen aan rond 12u in het Umbrella Making Centre. Dit is deel van Handicraft Village, blijkbaar wereldwijd bekende handwerkdorpen in Chiang Mai vol ambachtslieden en kunstenaars. Heel tof om te zien hoe ze de stokjes maken van bamboo en via de schors van de mulberry boom maken ze papier (eerst wassen ze dit in proper water gedurende 24 uur, nadien koken ze dit meermaals met verschillende soorten (natuurlijke) kleurstoffen gedurende 3-4 uur, nadien terug afspoelen met proper water). Nadien zeven ze dit en drogen ze dit, waarna ze vellen papier hebben om zo hun papieren parasol te maken. Andere materialen die gebruikt worden zijn katoen (regenbestendig). Hierna versieren dit met verf. Gezien mijn GSM hoesje stuk was, heb ik me een doorzichtig hoesje aldaar gekocht met een prachtige tekening erop gemaakt voor 200 Bath (hoesje en tekening voor 5-6 euro) à la minute voor ons neus. Echt sjiek. Lola had een blanco hoesje waar ze ook een prachtige blauwe bloemtekening liet op schilderen (voor 100 Baht, dus 2-3 euro). Nadien werd dit behandeld met een soort ‘lak’ waardoor dit waterbestendig is. Rond 13u genieten we van een lekkere lunch in een gezellig restaurantje en we proeven allerlei verschillende noodles. Na de lunch gaan we nog op bezoek in een zijdefabriekje bij de zijdewevers, heel tof om het ganse productieproces vanaf de zijde-mot te zien tot de mooie zijden sjaals en kledij. Nadien leren we op een andere plaats hoe men zilver maakt bij de zilversmeden, echt zilver onderscheidt van vals zilver. Als laatste bezoeken we nog een atelier waar met beelden lakt en versiert en beschildert, met oa eierschelpen, parelmoer.

Rond 16u arriveren we in ons hotel, Centara Riverside in Chiang Mai. Een heel groot hotel met uitzicht over de uitgestrekte vergezichten van de Ping-rivier en de Doi Suthep-berg en de natuurlijke schoonheid en pracht van Noord-Thailand. Thailand wordt gewoonlijk in vier regio’s verdeeld: de Centrale Vlakte (waar Bangkok in valt), het noorden (inclusief Chiang Mai en Chiang Rai), het noordoosten (met drie van de grootste steden en grenzend aan Laos en Cambodja) en het zuiden (van Chumphon tot de Maleisische grens). Elke regio heeft zijn eigen cultuur en aantrekkingskracht. Hier in Thailand hebben ze ook een speciale manier van begroeten, namelijk door hun handen voor het lichaam omhoog te brengen met de vingers en palmen tegen elkaar: de wai. Dit gebaar ziet er eenvoudig uit, maar is beladen met sociale nuances. De hoogte van de handen tussen borst en voorhoofd hangt af van de sociale status van degene die wordt begroet. Als dat een hogergeplaatste is, worden de handen hoger geheven, om respect te tonen; bij een volwassene die een kind teruggroet, blijven de handen op borsthoogte. Een moderne aanpassing is de met één hand uitgevoerde wai, die onder vrienden gebruikelijk is. Niemand kijkt ervan op als in de andere hand een mobieltje wordt vastgehouden.

We verkennen de fitness ruimte in het hotel en sporten er alle vijf een half uurtje. Nadien gaan de jongens nog de sauna uittesten, terwijl Lola en ik reeds naar het zwembad gaan op het 3de verdiep. We missen hier reeds enkele dagen de zon, maar koud is het zeker niet en we geraken een beetje gewend aan de dagelijkse moessonregens. Rond 19u gaan we nog eventjes op stap en eten wat hot-pot in een Chinees restaurantje vlakbij ons hotel. Toch wel eens een aparte ervaring! Je kiest de soep/bouillon die in een grote pot in het midden van de tafel in een gat zit. Daarin kook je wat vlees en groenten en noodles. Bij het terugwandelen naar het hotel begint het opnieuw wat te regenen. Gelukkig is het niet ver en zijn we niet doorweekt. We kruipen op tijd in ons bed, want morgen worden we om 7u reeds opgepikt om richting de olifanten te gaan! Jippie!

Geschreven door DeBosjes