Om 6u30 hebben we onze wekker gezet. Douchke, onze stapkleren aandoen. Samen ontbijten we rond 7u in het Ibis hotel. Lekker maar basic ontbijtje, waar we goed van gebruik maken zodat we in form zijn om de eerste klimdag te doen! Rond 8u zijn we en route met de auto, nog een anderhalf uurtje rijden naar het dorpje Rauris. Rauris is een klein authentiek bergdorp in een doodlopend dal, niet ver van Zell am See. Via de website huttentochtenmetkinderen.com zijn we op deze huttentocht Raurisertal uitgekomen. Een koppel Hans en Nel deden vele wandelingen in Zwitserland en zijn uiteindelijk verhuisd naar Oostenrijk met hun twee kleine kinderen om daar een hotel de Berghut te starten. Gezien er weinig documentatie beschikbaar was met info over korte huttentochten hebben zij verschillende tochten uitgestippeld, speciaal gericht op gezinnen met kinderen. Vanuit het dorpje Rauris rijden we nog zo'n 30-40 minuten via de hoofdweg het dal in, naar Kolm Saigum. We genieten onderweg van de schoonheid van de omgeving. We passeren het tolhuisje en betalen er 9 euro voor de tolweg. Na meerdere haarspeltbochten komen we aan op parkeerplaats Lenzanger, waar we de auto voor 4 dagen zullen laten staan. We nemen onze trekrugzakken eruit, steken nog onze pijama's en toiletzak erin (van de vorige nacht in het hotel) en doen onze bergschoenen aan. Iedereen krijgt nog een dikke laag zonnecrème op en dan gaan we en route, start rond 10u45. We starten op 1541 meter hoogte (om in de namiddag aan te komen aan de berghut op 2471 meter hoogte). Vanaf de parkeerplaats tot de hut staat een wandeltijd van ongeveer 3,5 uur, pauzes niet meegerekend. We starten de route onmiddellijk stijl omhoog door het bos, de wortels van de bomen in het bos vormen onze trappetjes waarmee we gezwind omhoog lopen. Na het stijle stuk wordt de route een stuk glooiender. We genieten van de koelte van het bos, de lichtinval, de vele kleine plasjes en zijn allemaal heel benieuwd hoe onze berghut er zal uitzien en hoe de 4-daagse tocht zal verlopen. Er liggen ook op vele plaatsen houte planken, zodat onze schoenen niet zo vies worden wanneer de bodem modderig is van gesmolten sneeuw of regen. Tijdens de wandeling door het bos zien we door het bos, omhoog kijkend, onze berghut Niedersachsenhaus reeds liggen. "Wow, gaan we daar vandaag helemaal naartoe?" Ja!! Na 45-60 min komen we uit het bos en zien we een heel mooie alm (berghut) liggen: Durchgangalm. En water, waar Matti onmiddellijk met zijn blote voeten ingaat en een dam begint te bouwen. We eten wat fruit en koekjes en knuffelen nog enkele koeien (Dauwe dan vooral :)) bij de Durchgangalm. Na onze pauze lopen we verder via een karrepad omhoog. In de namiddag ontdekten we jammergenoeg dat ons zakje met zonnecrème en aftersun in de koffer hadden laten liggen... . Terugkeren was natuurlijk geen optie gezien we al enkele uren op pad waren. Gelukkig bedacht ik me net dat ik een klein tubeke factor 50 in mijn toiletzak zitten had, waarmee we ons wel nog wat konden beredderen. Tijdens de tocht hebben we een groot deel van de tijd zicht op de imposante 3000'er: Hohe Sonnblick, de piramide op de berg. We komen nog eens een speelbeek tegen onderweg, waar de petten efkes ondergedompeld worden om wat te verfrissen. Zigzaggend gaan we verder omhoog, zwetend, af en toe eens stoppen om te genieten van het zalige uitzicht en met ons doel in zicht. We worden tijdens de route verrast door een hoog fluitend geluid, van enkele marmotten die we kunnen spotten. Ook komen we vele bergkoeien (met luide bel rond hun nek) en paarden en een ezel tegen op onze tocht. Op een stijl stuk over de rotsen is er er ondersteuning een staaldraad in de rotsen vastgemaakt. Na deze rotspassage en nog een stijler zigzaggend pad bereiken we de graat (richel van de berg). Heel indrukwekkende smalle richel die ons rond 16u leidt naar de berghut op 2471meter hoogte, Niedersachsenhaus. Waauw, wat een zalig en voldaan gevoel wanneer we daar toekomen. We ploffen neer op het zonnige terras en klinken (met extreem grote glazen apero hier in Oostenrijk) samen op onze eerste etappe van de tocht. Het is een grote hut, met 58 slaapplekken. De oorspronkelijke hut is in 1926 gebouwd, maar in 1984 door brand verwoest. De hut is herbouwd en in 1987 weer geopend en wordt inmiddels op volledig natuurlijke wijze van energie voorzien. Deze hut is een uitgangspunt voor een aantal echte hoogalpine touren. Terwijl Lola en ik genieten van lezen op het terras, verkennen Tom en de boys een klein poeltje wat lagerop. We melden ons aan in de Stube en mogen vanaf 17u naar onze slaapkamer (een slaapzaal waar we met 9 in slapen). In de slaapkamers mag je enkel met sandalen of pantoffels, wij hebben onze slippers mee die zalig aanvoelen na een dagje zweten in onze bergschoenen. We installeren onze 'slaapzakken', die donsovertrekken zijn alsook hebben we een kussensloop mee. In alle berghutten liggen er onderlakens, dekens en kussens op de bedden, doch zelf moet je steeds een lakenzak meebrengen. Spelletje skipbo en dan is het om 18u etenstijd voor iedereen die halfpension gereserveerd heeft in de hut. We krijgen eerst noodle soep, nadien een klein salade buffet (wat de kids niet echt lekker vonden, geen verse wortelen enzo). De kids hoopten op spaghetti, zoals op het bord stond, doch we hadden niet gezien dat dit enkel voor vegetariers was (1 had telkens vegetarisch besteld) en zij krijgen een soort varkensvlees-gehaktbroodschil met ei erop en puree (anders qua smaak dan de puree die ze gewend waren). Gelukkig had Tom het na hun eten (dat eerst kwam) plots door, waardoor ik nog een half bord spaghetti kon uitdelen aan 3 lekkerbekken. Er was een groot watertekort in de hut, waardoor er geen mogelijkheid was om te douchen. Na het eten spelen we nog uno en lezen we nog wat, waarna we rond 20u naar de slaapzaal gaan om tegen 20u30 allemaal in dromenland te liggen. Vanaf 22u is er Huttenruhe, wat betekent dat het stil moet zijn in de hut (voor de vroege vogels die reeds vroeg terug beginnen aan hun bergwandeling).

Geschreven door DeBosjes