We ontwaken met door ons venster het prachtige uitzicht op het Siljan meer. Er hangt een mist over het meer alsook is er zachte motregen. We kunnen echter niet weerstaan aan de verleiding om een ochtendplons te doen in het mooie frisse meer (wat onze Zweedse buurkampeerder beetje verder naast ons toch wel heel moedig vond, vertelde hij wat later. Fris en monter kunnen we aan onze dag beginnen. We ontbijten buiten onder de luifel, terwijl het zachtjes verder blijft regenen. Een klapke met de zweedse buur en ondertussen kramen we ons gerief op en zijn we om 11u vertrekkensklaar. We rijden enkele straten verder in Nusnas (8km ten zuiden van Mora), naar Edakersvagen, waar we op verschillende plaatsen de Dalarna fabriek kunnen bezichtigen. Nusnas is de plaats waar het nationale symbool van Zweden, het rode Dalapaard met traditionele motieven, wordt gemaakt. Het paardje komt oorspronkelijk uit Dalarna. Het werd 'geboren' in de 18de eeuw. Bosarbeiders brachten lange winteravonden door in het bos, ver van huis. Als tijdverdrijf sneden zij paardjes uit hout, voor hun kinderen thuis. Dat werd populair speelgoed en steeds meer mensen wilden er eentje hebben. De echte doorbraak kwam in 1939 toen het Dalapaardje Zweden vertegenwoordigde op de Wereldtentoonstelling in New York. Tot aan vandaag is het een geliefd souvenir. In de fabriek zien we hoe men de paardjes maakt. Op een blok resthout tekenen ze de figuur van de paardjes, met een lintzaag zagen ze grote lijnen van de paardjes uit. Een 50-tal mensen versnijden het houtstukje met een mes tot een mooi Dala paardje. Nadien wordt het in de traditionele rode verf gedopt (nu zie je echter soms ook andere kleuren van paarden) waarna meerdere mensen dit mooi beschilderen in de tradionele motieven. Heel tof om te zien, echte kunstwerken. Ook konden we nadien zelf een plat dala paardje beschilderen. Toen we vertrokken uit de fabriek zagen we veel sjieke auto's passeren, allemaal oldtimers (chrysler, chevrolet, mustangs). Er was een soort treffen, samenkomst van oldtimers, vlakbij Nusnas, gedurende 1 week. Vooral Matti keek zijn ogen uit, en mocht van een vriendelijke meneer zelfs eens vooraan in de auto zitten. We bezoeken nog enkele shopkes van de Dala paardjes en vertrekken dan richting Falun, ongeveer anderhalf uurtje rijden. Terug regelmatig een regenbuitje en route. In Falun aangekomen rond 13u30 parkeren we ons in het zonnetje op de parking van de Kopermijn en genieten we eerst van onze picnic. Nadien kopen we ticketje voor de ondergrondse toer in de mijn, die pas om 16u45 start. We hebben dus volop tijd om de bovengrondse 'mine walk' te doen en vanalles te bezoeken voor de rondleiding. Falun's kopparbergs gruva was de belangrijkste kopermijn ter wereld in de 17de eeuw. Het werd 'de schatkist van Zweden' genoemd. Op zijn hoogtepunt werd twee derde van alle koper in de wereld hier gedolven. Het gehele gebied, waaronder Stora Stoten (Grote Groeve, gevormd door een ineenstorting in 1687), Faluns historische gebouwen en industriele ruines, en de omliggende nederzettingen werden in 2001 uitgeroepen tot Unesco-werelderfgoed. Falun heeft nog steeds een kleurrijke invloed op Zweden, want er zijn overal karakteristieke Falun Rodfarg (falurood) geschilderde houten gebouwen te zien. De verf wordt al sinds de 17de eeuw gemaakt van ertspoeder met ijzersulfaat uit de Falu Gruva (Falumijn), op de rug waarvan de stad werd gesticht. We wandelden rond 'the great pit', samen met dauwe en matti nam ik een treintje door het domein met een gids die hier en daar wat uitleg gaf, we zien de schachten en ook een huisje van vroeger waar de mijnwerkers in woonden. We smulden daarna nog van een ambachtelijk ijsje. Om 16u30 moesten we ons klaarmaken voor de ondergrondse toer, we kregen een gele of oranje cape (nogal vochtig en vuil beneden) alsook een helm. De kids vonden het heel spannend, zeker Lola die toch wel wat claustrofobisch is en al niet graag in een lift zit ... . Maar t was echt wel sjiek om eens zo'n mijn van binnenuit te zien, een 220 meter diepe schacht, vele donkere gangen. Wij gingen tot 70 meter diep.

Na het mijnbezoek gingen we terug naar onze camper, om te zoeken naar een slaapplaatsje voor deze avond. We gingen naar de eerste camperplaats die we vonden op de app Park4night, vlak in het centrum. Ideaal om van daaruit te voet naar het centrum van Falun te wandelen en op verkenning te gaan. Gezellig stadje, leuk om wat rond te kuieren. We kozen een gezellig Italiaans restaurantje uit en konden op het terras zitten. Heel kindvriendelijk, leuke italiaanse muziek. We bestelden eerst wat antipasti (olijfjes, manchego, schimmelkaas, chorizo, salami, artisjokken, speciaal brood, ...) en nadien kozen we allemaal iets lekkers: matti pasta carbonaro, lola pasta di mare met massa's mosselen en zeevruchten, dauwe pizza met kip en rucola, ikke pizza met geitenkaas en honing en walnoten en tom pizza met truffelsalami en burrata. Magisch... We wandelden terug en lieten onze volle magen zakken (er was ook een kindermenu op de achterkant van het tekenblad van de kids, maar dit hebben we pas bij het vertrekken ontdekt ... maar ja, onze kids aten dus alles op aan volwassen porties). Bij de mobilhome aangekomen beslissen we om toch nog eens de 2de parkeerplaats te bezichtigen, op enkele minuutjes rijden. Deze bleek prachtig gelegen aan het water, heel rustig, ipv de eenvoudige parking in het centrum. We zagen het wildkamperen volledig zitten daar! We deden daar nog een avondwandeling langs het water, genoten van de zonsondergang en gingen allen gaan slapen.

Geschreven door DeBosjes