Fris maar zonnig vandaag, dus een prima wandeldag. Ik heb een korte etappe ingelast zodat ik nog tijd heb om Astorga te bezoeken. Ik wandel terug naar de Puente de Orbigo van bijna 300 m lang met de 20 bogen, gebouwd in de 11 e eeuw op de Romeinse fundamenten. Zoals veel dorpen langs de route is ook Hospital de Orbigo hoofdzakelijk ontstaan omwille van de Camino, ook hier getuigen nu de vele albergue, de ene al mooier dan de andere, er van. Veel Spaans ken ik niet, maar ‘Cerrado’ kom ik overal tegen op mijn weg. Het landschap verandert. Buiten het dorp zie ik velden met groenten, prei en ook nog puntpaprika die begint te lijden van de lage temperaturen. Ik neem de route door de heuvels, niet alleen omdat het de route door de natuur is, maar ook opnieuw wat training bergop en bergaf voor de etappe morgen. In Villares de Orbigo is alles stil, dus op naar Santbáñes de Valdeiglesias, waar uiteindelijk ook alles dicht is. Ik vervolg het brede pad om dan midden in de leegte een soort van open air refugio te zien. Een vrouw ligt in de hangmat, een jonge man op blote voeten verwelkomd me met: neem maar wat je wil, er is ook koffie. Dat laat ik me geen twee keer zeggen. Ik haal mijn houten tas van de kar, neem koffie en een koekje, ga zitten en snoep wat van de lekkere olijven. Met een banaan en een mandarijntje voor onderweg leg ik mijn donativo op tafel en feliciteer hen met dit prachtige initiatief dat ook voor de winterpelgrims beschikbaar is. Ik ben er helemaal goed gezind van geworden, de klim naar het kruis van Santo Toribio gaat vlotjes. Van daar uit zie ik Astorga al liggen. Beneden gekomen staat er een beeld van de drinkende pelgrim. Dan gaat het nog door San Justo de la Vega, een vroeger dorp dat nu meer weg heeft van een voorstad. Achtereenvolgens kom ik over twee mooie stenen bruggen en daarna over een reuze ijzeren brug zig zag over het spoor. De Latijnse benaming van Astorga op de rotonde duidt op zijn Romeins belang. Het gaat even fiks bergop en ik kom langs de Eglesia San Francisca met er voor de opgravingen van een Domus Romana met een schitterend mozaïek. Ik wandel de stad door tot aan de kathedraal met er naast het bisschoppelijk paleis. Dan zoek ik een albergue en vind So por Hoje, waar we met zijn drieën zijn op een slaapzaal van 10 met gewone bedden. Ik vertrek er weer om de kathedraal te bezoeken en daarna het bisschoppelijk paleis. Ik ben er alleen en kan net op tijd rond komen. Na mij wordt de deur gesloten. Het was weer de moeite, beelden zeggen meer dan woorden, dus kijk maar naar de foto’s.

Geschreven door Vera.op.pelgrimstocht