Om half 7 ben ik wakker, in het donker neem ik mijn kleren en ga naar de badkamer. Er kraakt een plank heel erg dus Pierre zal er wel van wakker geworden zijn. Wanneer ik naar de keuken ga is Pierre er inderdaad al. Ook Ana is intussen wakker en we ontbijten samen. Zij is weer als eerste weg. Ik ben nog bezig aan mijn blog en Pierre is nog in de badkamer. Wij vertrekken om half 9. De regen vannacht heeft alles opgefrist maar het is niet koud, ook vandaag wordt er 29 graden voorspeld. Het is nog niet echt licht, de zon komt nog maar net op. We kijken nog een keer om naar de mooie klooster en richten dan de blik weer vooruit. Net buiten het centrum merk ik een aspergeveld op. Tegen negen uur komen we al in Savignac, waar de kerk al van ver zichtbaar is boven op de heuvel. Pierre neemt zijn tekenblok en ik kuier al verder. Boven langs de kerk waar de klokken mooi contrasteren tegen de bewolking in een nog steeds schemerige hemel. Ik ga verder tot Auros, waar ik bij de kerk weer wacht. Pierre is intussen ook langs een bakker geweest en heeft me een croissant meegebracht. Net voorbij de kerk waar we het bos in gaan is de weg versperd voor de jacht op duiven. We moeten terug. Het is intussen bijna middag en langs de weg staat een bank. Er ontbreken een paar latten, wat overblijft is nog net genoeg om op te zitten, we hebben wel een prachtig uitzicht, dat compenseert. Pierre heeft nog een blik tonijn wat we delen. Ik heb nog 2 croissants van eergisteren, met nog wat kaas van deze morgen. Opnieuw voorbij de kerk moeten we nu zelf een weg zoeken naar de route. Dat lukt even voor het meer. We passeren een visser, die achteloos in zijn neus peutert. Dan moeten we over een houten pad maar verderop is het onduidelijk waar we moeten zijn. Pierre klautert naar boven waar ik met de kar niet door wil. Verderop vind ik terug de pijl, maar het pad is super stijl. Voetje voor voetje klim ik omhoog, bedachtzaam om niet weg te glijden. Het is gelukkig maar een 100 m en ik ben opgelucht wanneer ik boven kom. De opluchting duurt niet lang want opeens staan we weer voor een versperring voor de jacht op duiven. Er staat dat we moeten fluiten. Als iemand terug fluit moeten we blijven staan, als je ouep hoort mag je snel doorlopen. Eerst hadden we het fluitje niet zien hangen en Pierre kan niet fluiten, ik trouwens ook niet, na een hilarisch probeersel zag ik het hangen. Pierre fluit, en fluit nog eens en dan hoor ik iemand ouep roepen. We kruipen onder het hek door en reppen ons over het pad. Iets verder staat er een lange omheining, eigenlijk een soort gang. Van hieruit wordt er dus geobserveerd. Pierre is al door gelopen, hij heeft het er niet op. Iets verder staan de auto’s van de jagers en ik denk niet dat ze op hun eigen voertuigen zullen schieten, dus ik stap gewoon rustig verder. We moeten voor 17.00 u in Bazas zijn om de sleutel op te halen bij de toeristische dienst. Pierre wandelt al door, als ik dan te laat ben kan ik toch nog binnen. Ik kom nog netjes op tijd. Even ga ik de kathedraal binnen. Op het plein zien we Ana, die vertelt dat het erg klein is in de gîte en er niets is in de keuken. We zoeken een terras. Ik neem een koffie, Pierre een warme choco en hij begint de kathedraal te tekenen. Ik laat mijn kar bij hem en wandel ondertussen door de oude stad. Dan gaat Pierre toch maar boodschappen doen, want er is hier blijkbaar geen restaurant meer open. Phillipe, waar we op het terras zitten is blijkbaar erg bekend om zijn meringues die hij maakt in de vorm van Sint Jacobsschelpen. Hij blijft vertellen over de paus die hem schreef en the Queen en de chef kok van het Elysée. We krijgen nog een zak met meringues mee en een stempel in onze credential. Het is al stikdonker als we eindelijk onze gîte gaan zoeken. Het avondmaal is sober vandaag. Ik bak eitjes in de pan met wat brood en meringes als dessert. Pelgrims bedtijd is al lang voorbij wanneer we er eindelijk in kruipen.

Geschreven door Vera.op.pelgrimstocht