Er is regen voorspeld deze voormiddag dus profiteer ik eerst nog even van het authentieke hotel. Het is rustig, we zijn maar met twee bij het ontbijt. Ik geniet van de uitgebreide keuze in deze mooie ontbijtzaal. Het kloosterhotel heeft nog de authentieke galerijen en binnenkoer en ademt geschiedenis. Intussen is het buiten al lang opgeklaard, hoog tijd om te vertrekken. Behalve het hotel is er in het klooster ook het studiecentrum van de Santiago routes gevestigd in de prachtige bibliotheek. Buiten zit Pierre op een bank te tekenen, ik zeg hem gedag en vertrek. Voorbij de gebouwen voel ik de wind weer en vermits de weg westwaarts loopt staat die weer pal op kop. Het pad loopt langs de weg, breed en vlak, niemand voor me, niemand achter me zover ik kan zien ( en dat is ver). De weg buigt naar rechts, het pad gaat rechtdoor. Geen vogel waagt zich in de lucht. Met moeite kan ik 4 km/u halen, ik voel de energie minderen en daarmee ook de moraal. ( Dag 101 motiveert niet zo) De zon schijnt nochtans, alleen een omgewaaide boom zorgt voor afwisseling. Ik passeer een picknick plek en nog één bij de derde ga ik toch even zitten, eet een energiereep en een gelleke. Ik tuur naar de velden tot aan de horizon. Ik vertrek weer, er komt een heuvel, misschien daarna…, nee nog altijd rechtdoor. Ik meet hoe lang een veld is langs het pad: 910 m, 780 m, 1450 m en allemaal tot aan de horizon. Weer een heuvel, zou het …? Ha in de verte zie ik een toren met een witte muur (een kerkhof?) maar er zit geen dorp rond. Dan, eindelijk verborgen in een dal, beschut tegen de wind verschijnt het meest welkome dorp van de Camino; Calzadilla de la Cueza, met direct bij het binnenkomen een bar die open is. Ik plof op een stoel, bestel een tortilla met een icetea en een banaan als dessert. Het is bijna 4 u en nog 6 km tot Ledigos, dat moet nog haalbaar zijn. Het pad loopt weer gelijk met de weg. Twee maal steek ik de rio Cueza over. De wind is eindelijk wat gemindert. De kraaien vliegen als eerste weer, gevolgd door een bende mussen. Pierre belt, hij blijft in Calzadilla de la Cueza in de albergue. Nu het niet meer zo hard waait wandelt het weer wat vlotter en eindelijk draait de weg Ledigos binnen. Ik heb geen idee welke albergue er open is, ik herken een muurschildering van uit Jaak zijn blog. Het moet de albergue la Morena zijn met de bedden in een muurkast. Ze is open, het is er druk , de voetbal staat op, Spanje maakt net een goal. De waardin loopt snel met me mee, ga maar naar boven en kies maar een bed, om 18.00 u is het eten. Ik heb nog net genoeg tijd voor een douche en we hebben echte lakens, heerlijk. Er is nog een jong koppeltje Duitsers en een Spaanse. ( namen ben ik vergeten). Bij het avondeten krijgen we konijn vandaag.

Geschreven door Vera.op.pelgrimstocht