Geduld is een schone zaak. Ik had gisteren geen puf meer om te schrijven, het was alles bij elkaar een hele lange dag. Om 07:00 uur uit de veren is geen sinecure, ook al weet je dat het in Nederland dan al acht uur is. We hadden de vorige dag beperkt orde op zaken gesteld, maar er valt altijd meer in te pakken dan je denkt. We hebben toch wel veel lekkertjes gekocht voor thuis (terwijl we voornemens zijn om dry en sugarfree January te gaan doen - hoe dan) maar het paste allemaal weer in onze (vieze) bolide. We reden ruim op tijd weg. Het links rijden is de hele vakantie goed gegaan, laat ik nu de laatste dag een kleine hickup hebben. Links rijden op de snelweg is niet moeilijk, links rijden op de binnenwegen ook niet, maar dat grijze gebied waarin je op roundabouts moet voorsorteren… dan ga je mensen snijden dus. Oepsie! Nee, het heeft niet geleid tot schade, maar wel de pé erin, want het was mijn eer te na, ik wil een goede chauf zijn en als me zoiets overkomt ben ik boos op mezelf.
Wat ook wel grappig is, is dat de navigatie van onze auto onmiddellijk omrekent wat de maximale snelheid is die wordt aangegeven. Zo hebben we 48, 70, 96 en 112 km/uur. Eerlijk gezegd vond ik het op die bochtige weggetjes zonder vluchtstrook (en zeiknatte blubberberm van slechts 30 cm, waarnaast een stekelheg van minimaal 2,5 meter hoog - krassen gegarandeerd) nog best spannend en ik had dus ook met enige regelmaat een rits ongeduldige Engelsen achter me. Dan moet ik even tegen mezelf zeggen dat ik kalm kan blijven, dat zij maar even moeten wachten of mij inhalen, maar dat ik zo rij zoals ik rij.
De afslag voor de channel tunnel voor de shuttle werd goed aangegeven. Channel Tunnel is trouwens duidelijker dan Tunnel sous la Manche, dus dat scheelt ook. Ook hier moesten we Fyke aangeven en inklaren. De chip moest gescand en die blijkt helemaal onderaan haar keel te hangen. Enige paniek toen het niet werkte tussen haar schouderbladen. Maar gelukkig, hij zat er nog. We hebben nog wat tijd genomen om koffie met een broodje te scoren. En duty free shopping. Ik kocht een duur blik royal tea (maar zo mooi gedecoreerd) en (voor February) mierzoete toffees. Ook in een mooi blik. Staat zo leuk in de nieuwe keuken straks. De Engelsen zijn very dog friendly, er was zelfs een stellage met allerlei delices de chien, zoals een paw star martine en BBQ bites. Ook dat kan ik dan niet weerstaan. Ik ben gezakt voor mijn weerbaarheidsdiploma, reclames pakken mij meteen in met boter en suiker.
Prima overtocht gehad, en daarna weer rechts rijden. Het was best nog een eind, de routeplanner gaf 4u45 aan met een rood uitroepteken rond Antwerpen. Ik houd niet van rijden in Belgie, ze rijden impulsief, geven geen richting aan en halen links en rechts in, maakt ze niet uit.
We komen erachter dat Marjolein Faber nog veel werk heeft om de grensovergangen met Marechaussee te gaan bewaken. We komen erachter dat we in Nederland zijn doordat mijn dashboard ineens aangeeft wat de plichten van de weggebruiker zijn in dit nieuwe land.
En dan meteen afzakken naar 100 km/uur. Dat is tranentrekkend traag. En dan is het nog ver, en duurt het allemaal nog lang. Met de tank redden we het en dat is fijn, want we tanken graag in Havelte. Die is namelijk jaloersmakend €1,75/liter.
We waren om half acht thuis, we hebben de boel naar binnen gesjouwd en toen dachten we: hup, naar de overkant, dwars over naar de Riete. Even kijken of de keuken daar nog open is. En ja, maar alleen voor een hoofdgerecht. Ook even Johan (de Kastelein) een hand geven, en vragen of de Sint nog bij hem langs was geweest. Jazeker en hij was ook een paar keer aan de deur geweest, in de hoedanigheid van Kerstman. De Sint had Johan een goede fles wijn met passend gedicht bezorgd. Over de overlast die Johan heeft gehad van de buurvrouw. Blijkt dat Johan die buurvrouw in de bloemen heeft willen zetten. Hij heeft ze koel bewaard, dus nu kon hij ze geven, als we onze entrecote met heerlijke Saint Emilion op hadden. Komt ie aan met een doos amaryllissen en een grote bos rozen. Nou, dan is het toch echt wel een home sweet home, en wat hebben we het toch goed met de overburen.


Dit was weer een mooi eind aan een heerlijke vakantie. Tegenover mij zit Sjaak, en hij zoekt een leuk huisje uit voor volgend jaar. Ook in Engeland, want dit beviel uitstekend. We denken aan The Bolthole, Kent. Heeft ook weer een jacuzzi en een pub op loopafstand. Maar voordat we daar zijn gaan we eerst naar Schier!
Groet, Karola en Sjaak

Geschreven door Sjaak-en-karool.keep.U.posted