Gisteren alweer mijn opdracht verzaakt. Niet vanwege geen zin, ook niet vanwege geen wifi, het is naar maar waar: Frau Buschman is ziek. Het bleef niet bij een snotneus. Spierpijn, nekpijn, haarpijn, rood en gezwollen keel, ogen, the full works. Nu ik mij enigszins weer iets bij de mensen voel begin ik aan mijn verslag van de dag van gisteren.

Op de foto die ik stuurde was bij de zonsondergang al duidelijk dat er wat bewolking op komst was. Normaal zou je denken: he nee, maar wolken houden ook de vrieskou buiten, en inderdaad: de nacht was iets beter te doen (kruik niet nodig). We hebben uitgebreid ontbeten, de laatste eitjes van onze eigen kipjes gekookt, Sjaak heeft betaald (dure camping, zelfs na aftrek van het verkeerd berekende bedrag - hij had een wohnmobil én een wohnwagen gerekend). Maargoed, als hij zijn rol als beheerder van dit prachtnatuurgebied serieus neemt mag het wat kosten.
Even nog over de camping, het is een soort lintopstelling, slingerend door bos en de uiterwaarden van het koolzaaldveld. Een eind lopen door het bos dus, om naar de receptie te lopen. In zo’n situatie zou je zeggen dat het handigst is dat de kampeerder zelf zijn plek uitzoekt, maar hier is daar een functionaris voor: een overjarige Ranger, die zichzelf voortbeweegt op een electrische autoped. So you know.

We kregen de tip van onze buren (manman, een stel van rond de 60 in een eenpersoons koepeltent. Van die dikke luchtbedden erin en een elektrisch dekentje erbij. Zo krijg je het wel warm ja!) dat Lohme een leuk plaatsje was met een haventje. Dus daar zouden we nog even ons tweede kopje koffie drinken dachten wij. Alleen… het terrasje aan de haven was aan het eind van een doodlopende weg die steil naar beneden ging. Keren niet mogelijk. En geen parkplatz gevonden. Geen koffie, helaas.

We hebben rustig gereden in zuidwestelijke richting. Het zou iets warmer gaan worden en we proberen het nog een keertje aan een meertje. We kozen het meer aan Dobbertin uit, vanwege de ligging van de camping. Aan het water, klooster voor de sightseeing en een leuke rondweg om samen met Fyke te kunnen fietsen.
Het blijkt een uitstekende keus, het is een, weliswaar grote en kindvriendelijke camping (daar zijn wij nooit zo voor…), maar de plekken zijn heel groot en door de boomopstelling bepaald. Alles een beetje naar eigen inzicht kunnen plaatsen, zonder geometrisch uitgekiend gedoe, maar ook wel een gevoel je eigen plek te hebben. Na drie keer van de oprijbokken gedonderd te zijn hebben we besloten de camper andersom neer te prakken, met kont tegen de boom en zie, een betere opstelling is er nie. We hebben een belachelijk grote plek, onder de bomen en ohja: dat zijn van die naaldbomen. Er komt zo’n mediterrane geur vanaf, hars. Ik klapte mijn stoel uit en waande me in Zuid Frankrijk. Heerlijk!

De verdere middag hebben we genikst. Beetje boekje gelezen, snurkie doen. In het dorp gegeten, teruggewandeld en toen sloeg de griep toe. Ik kon niet meer slikken, ik had het koud, spierpijn overal, rillen. Ik moest naar bed. Vannacht behoorlijk lopen spoken, pak paracetamol opgesnoept… nu gaat het wel weer. Ik ga mij vandaag kalm houden en dan hoop ik dat ik morgen weer gezellig ben. We willen toch eigenlijk ook een dagje… nee, die bewaar ik voor morgen!

Geschreven door Sjaak-en-karool.keep.U.posted