Het bed slaapt fantastisch, het matras is dan ook een halve meter dik, de dekens zijn warm (maar voor het geval dat: er is zelfs een kruik, en dat was bij aankomst een fijne verassing want ik heb me de hele weg op lopen vreten dat we de elektrische dekens zijn vergeten en die nemen we bij winterse uitjes eigenlijk altijd mee sinds we een keer in België zijn geweest) en de stilte op onze schapenheuvel is echt zalig. Voor Fyke hebben we ook een mooie troon, naast de verwarming een opeenstapeling van een oud eenpersoons dekbed, een fluffy ding van de Action, met daaroverheen nog een fleecedeken en daarover een badmat van Ikea. Ze schurkt er zichzelf lekker in en maakt haar eigen bed op. Handig hondje. Ook zij heeft een lange slaap gedaan. Eenmaal wakker gaat haar staart als van een wekker zwiep zwiep tegen alle inboedel, tegen de bedrand en zij toont ons het speeltje van de dag. De walvis, want ook die is mee. Of we even op willen staan, hond wil plassen. Ik schoot een van mijn honderd kledingstukken aan (Marieke: het was de joggingbroek met lange trui erover) en we gingen meteen een frisse neus halen. Mistig was het. En KOUHOUD. We liepen achter ons huisje de heuvel op en daar zag ik een pad langs een weiland waar geen schapen graasden dus Fyke kon los. Die had haar neus meteen aan de grond, hier liepen lekkere beestjes rond. Muizen, konijnen, haasjes, fazantjes… klein bier allemaal. Even was ik bang dat ze de kolder in haar kop kreeg, maar ze bleef wonderwel goed in de gaten houden waar ik was. Wereldhond.
Bijna weer terug worden we ingehaald door een Land Rover met twee mannen erin. Ze minderen vaart en ik dacht oh oh, de honden-moeten-aan-de-lijn-politie. Dus ik klik voor de vorm, voor de laatste 200 meter, Fyke weer aan de riem en opportunist die ik ben, ik zwaai vrolijk goedemorgen. A jolly good morning isn’t it! Ze zwaaien terug en rijden extreem langzaam hetzelfde erf op als waar wij ons huisje hebben. Hm… dus ik denk boete. Kak. Of, moet dat eigenlijk wel, die hond aan de lijn? Ah, gelukkig ze parkeren hun auto bij een woonhuis, twee gebouwtjes na ons huisje. Ze draaien wat om hun auto heen, de klep gaat open en daar bungelt de kop van een hert uit de kofferbak. Zij hebben hun ogen gericht op Fyke en Fyke denkt: o, wat leuk… mensen!!! Want ons beest is natuurlijk wel een aandachtshoertje. Ze trekt me vooruit en kwispelt, like me, like me… tot ze dat beest in de kofferbak ziet liggen. Er zit niets anders op dan een praatje met de mannen te maken. Fyke ziet het beest, kijkt wat verbouwereerd, snuffelt en die man vraagt of ze well behaved is. Zeker, zeg ik, én aan de lijn, dus er kan niets gebeuren. De man was bang dat ze helemaal gek zou worden van de geur van vers geschoten hert, en mij verbaasde het ook hoe braaf en kalm ze bleef. We maakten een babbel, over dat er een hertenplaag is hier, ze zouden wel wat wolf van ons willen hebben, en dat het hele ecosysteem naar de ratsmodee gaat. De herten eten boomschors, de bomen gaan dood, de vogels hebben geen huis meer, insektenplagen en ga zo maar door. Al die tijd zat Fyke keurig naast me (en ik was wel even een proud Mary hoor daarmee). Dat vond de jager echt heel tof, dus hij ging haar belonen. Hij sneed ter plekke de voorpoten eraf. Hier, for this amazing good doggy. Nou, dat snapte Fyke wel, dat die voorpootjes voor haar waren, ze huppelde en danste mee naar huis. Natuurlijk moest er eerst groots gewandeld worden, voordat ze haar prijs mocht consumeren. Tot die tijd legde ik ze weg op het terras. Het is overigens een bijzondere gewaarwording om die poot vast te houden. Het is zacht, en nog enigszins warm.
Voor mij had Sjaak een ontbijtje met een gekookt eitje gemaakt. Ook heel lekker. Daarna koffie. Zoals ik al vertelde: er was een nespresso-apparaat, maar qua serviesgerief is het vreemd dat nespresso in een enorme beker wordt geserveerd hier. Een teil. Terwijl wij dus van die kleine sterke bakkies doen, dus de missie was, naast het kopen van proviand, op zoek naar koffiekopjes in het formaat van dubbele espresso. Er was een Coop, die was de hele dag open dus wij dachten: dit is een megasuperstore, daar zullen ze ook wel kopjes hebben. Maar het bleek een buurtwinkel, waar ik pizza’s kocht, melk, boter en joghurt. En the price was right, godskolere, de boodschappen zijn hier duur! In een leuk cafeetje met een yoga-vibe dronken we nog een kopje koffie en toen besloten we via een andere route terug te rijden, we zouden langs een ander dorp komen met winkels en misschien hebben ze daar dan wel… die koffiekopjes die wij willen voor onze nespresso. Kortom, wij raakten in de nespressokopjestunnel en gingen winkel in, winkel uit. We komen er langzaam achter dat ze hier wel nespressoapparaten hebben, maar geen nespressocultuur. Die reclame van George Cloony is zeker iets van de EU, en dat werkt daarbuiten niet. Bij de Lidl dus geen koffiekopjes gevonden, maar wel een puzzelbord. Tralalala, dit is een goede koop. Hier gaan wij met onze kunstpuzzel van 2024 heel veel plezier aan beleven. Anti-slipmatje, hij kan schuin staan… helemaal blij mee.
We hebben thuis heerlijk geluncht, stokbroodje met gerookt vlees, theetje en nog een nespresso-uit-een-teil en daarna maakten wij ons op voor de wandeling die Sjaak met Komoot heeft uitgedoktert. Het was een prachtige wandeling, dit land is echt heel mooi. Er is zoveel ruimte en zoveel stilte. Heerlijk. En de paden zijn uitdagend, het is soms steil, soms kledderig en soms zijn de afslagen behoorlijk verdekt opgesteld. De foto’s spreken voor zich denk ik.
We hebben de avond verder heerlijk gepuzzeld, in de jacuzzi gedobberd, wijn gedronken en pizza gegeten. Wat een superfijne dag was het. O, en Fyke? Die heeft 1 poot tot aan de nagels verslonden.

Geschreven door Sjaak-en-karool.keep.U.posted