We staan aan een drukke weg dus en dat merk je ook ‘s nachts. We hebben niet zo heel lekker geslapen. Maar het is vakantie en we moeten doorrrrr. Door in de zin van: vandaag gaan we eens lekker stadten. Heerlijk, ik doe het veel te weinig, ik kom er nooit meer op de fiets, en dat is op zoveel vlakken het beste vervoermiddel (je kunt wat meer alcohol drinken, je kunt beter parkeren en dat zonder een bon op te lopen en dan is het ook nog goed voor je conditie), dus dat is precies wat wij gaan doen vandaag. Niet nadat we lekker hebben gedoucht, wel kleine hokjes, en een lekker stuk stokbrood met home made jam hebben verorberd.
We fietsen dezelfde route als gisteravond. We parkeren onze fietsen bij dezelfde woonwinkel als gisteren en (gelukkig) sluiten ze net voor de lunch. We zien er een waanzinnig leuk lampje staan, 350 euro. Is een boel geld, maar echt… hij is mooiiiiii. We bijten op onze nagels, wat doen we? 350 is een hoop geld, ze zijn dicht - moeten we straks ons stadsbezoek zo regisseren dat we hier tijdens openingstijd langskomen - hmmmmm. Ik vind: je moet er van wakker liggen, nergens anders meer aan kunnen denken, en dan mag het. Oja, consensus met Sjaak, dat moet ook.
Dus we gaan op pad naar het Pauselijk Paleis. Dat is met een hond die overal moet snuffelen echt best lastig. Fyke moet iedere lantaarnpaal bevlaggen met haar eigen spray, iedere hoek bedruppen en inspecteert onderwijl minutieus als een handlezer wie er allemaal voor haar op die plekjes heeft gepist. Dat is niet onderhandelbaar, dus geduld, geduld, geduld. Ik denk dat het ongeveer lijkt op naar een museum gaan met een klas 5-6 jarigen.
Met een hond kom je overigens ook nergens binnen; geen kerk, geen kasteel en geen museum. Sjaak is even de cathedraal ingegaan, ik bleef buiten. Fyke zit dan aan de grond genageld, staart onophoudelijk naar dat donkere gat waar Sjaak in verdween. En ze ziet hem ook meteen verschijnen, dan gaat haar staart ineens weifelend heen en weer, tot ze het zeker weet en dan veert ze op en wil ze de spurt aanzetten.
Om de kerk heen is een tuinachtig complex waarin een expositie zwart-wit foto’s van filmische scenes (en behind the scenes) uit de jaren 50-60 wordt gehouden. Mooie mensen allemaal. Aan de uiterwaarden zijn prachtige vergezichten over de Rhone en over de oude stad. Al die prachtige rode pannetjes, het is echt mediterraan en ver weg van Nederland.
Ook in dat tuinencomplex een openbaar toilet. En dat kwam goed uit, want ik moest echt hoognodig plassen. Ik raak nu echt op leeftijd en afgezien van mijn hangende vel kun je dat dus ook merken aan mijn blaascapaciteit, of het vermogen mijn water bij me te houden. Iedereen weet dat Franse wc’s vies zijn, de meeste mensen haten de hurkwc’s alhoewel ik dat persoonlijk de reinste variant vindt. Dit was er dus een met een bril en ik denk: wat er ook gebeurt: NIET ZITTEN!!! Maar het ding is hoog en ik kan je zeggen dat squatten en plassen niet heel relaxed samengaat. Dus ik rol mijn broekje met pijpen zo dat ik dan op mijn broekje zit. Hehe, alle ballast stroomde weg. En toen voelde ik het: ik had recht in mijn eigen broekje gezeken. Druipend nat. Mensen, het is tijd voor TENA lady. Dit wil je niet, het was een “kut-gevoel”. Dit moest drogen! We hebben ongeveer een half uur op de trappen van het pauselijk paleis gezeten, ik wijdbeens, wind en zon pal op de doos.
Dat hielp.

We konden weer verder, en we hebben wat marseillaise-parafernalia geshopt: een zakje lavendel (kon zo in mijn broekje), een stukje zeep en twee mooie aardewerken schaaltjes. We kwamen weer uit op het place de l’horloge en daar was een leuk terrasje waar we besloten een late lunch te doen. Heerlijk glas rose, ik een salade en Sjaak iets met vis en aioli. Waarover later meer.

Daarna zijn we weer door de winkelstraatjes gaan slenteren, alles natuurlijk op het tempo dat Fyke aangeeft, en tot slot hebben we nog een kleine boodschap voor de avondboterham gehaald. Al met al was het kwart over acht dat we thuis waren. Schemerig, glas witte wijn, stokbrood met kaas en pate, hond volkomen gevloerd aan onze voeten… boekjelezen.

Is dat vakantie of wat?

Die aioli ja. Die kwam nog even op visite bij de nachtkus. De ramen allemaal open, ruggen naar elkaar, een kont-aan-kontslaap vannacht. Dankzij dat heerlijke smeerseltje.

Geschreven door Sjaak-en-karool.keep.U.posted