Een echt Frans ontbijt vanmorgen in Dunkerque: 1 vette croissant en een hele vieze slappe senseo. Maar wel heel goed op tijd, en dat was maar goed ook. Het vroor dat het kraakte, alle ramen moesten gekrabd. Fyke was samen met Sjaak in alle vroegte naar het strand voor een dikke poep en grote plas. En na dat gelost te hebben was het vrolijk kwispelen, totdat… ja de reis zich voortzette. Met zeer veel tegenzin klom ze in de achterbak.
Veel dikke mist onderweg, vind ik altijd een beetje eng. En ik denk dan: waarom weet ik niet waar het knopje van mijn mistlamp zit. Heb ik wel een mistlamp? Nouja, we zijn zonder kleerscheuren in Calais aangekomen. De bordjes Tunnel sou la Manche werden al ver van tevoren aangekondigd. Mijn bijrijder en raad van advies als het gaat om routeplanning plugde het juiste adres van de trein in, wat op de online boeking stond. Negeerde volledig de bordjes, want hij wist niet wat Manche was. Dus, tunnel sou la manche… het kan onmogelijk de kanaaltunnel betekenen. We komen uit op een bizar winkelterrein met Coop, McDonalds, winkels voor handige Harries, maar geen spoor (letterlijk) van de trein. We rijden rondjes, en uiteindelijk blijken we een afslag verder te moeten. Eerst moest ons beest ingeklaard worden bij de Pet Control. De rabies vaccinatie was nog geldig en speciaal voor deze reis hebben we een heerlijke wormenpil door de dierenarts laten toedienen (a raison van 30 euro). Maar, afgetekend in het paspoort en dus mocht Fyke mee overzee. Onderzee.
Ik ga niet uitweiden over de logistiek van het laden met voitures van die trein. Chaos is het. Je krijgt een voucher, waarop staat welk vak je moet hebben, maar er zijn vele mannen in oranje en gele hesjes die je in andere banen leiden. Ik kreeg ook visioenen van de stress die mijn vader had toen wij met de auto op de boot naar Corsica gingen. Van wat hij vertelde moest hij altijd op de kleinste plekjes staan waar je eigenlijk nog niet met een Birro in kan manouvreren. Klem stond hij, en dat vond hij verschrikkelijk. Gelukkig zijn de tijden veranderd, en ik voegde in als een koning achter een grote SUV en er was ruimte zat. Een half uurtje en we waren in Engeland.
Keep to the Left, ik vond het spannend. Eerst even de navigatie, we hadden een adres van ons huisje. Het had even een paar miskleunen nodig, want we konden het niet makkelijk eens worden over het land: de B van Britain gaf Belgie, de U van United Kingdom gaf Ukraine, de E van Engeland… nikssss. Eindelijk, bij de V van Verenigd Koninkrijk hadden we weer beet. Tunbridge Wells, op de grens van Sussex en Kent. Een stuk van 35 kilometer over de snelweg, en daarna het platteland op. Wow, wat is het hier mooi, de glooiende velden, al die schapen, die hekjes en die hagen… Maar wat zijn die weggetjes smal en waarom zijn die hagen zo hoog langs de weg? Niet vergeten links te blijven rijden.
We hadden ook nog wat tijd te doden, want we konden pas om 15:00 inchecken, dus we zijn naar Hever Castle gegaan. Groot landgoed, prachtige tuinen, een kermis, kerstspul en toiletten. Vooral dat. Fyke vond het ook fijn om even de pootjes te strekken. We hebben er een soepje gegeten en vooral veel gewandeld.
Daarna zijn we doorgereden naar ons huisje, en dat is werkelijk fenomenaal. Het uitzicht is echt… duizend! Glooiende heuvels, bos in de verte, schaapjes voor de deur… en het is mooi, uitstekend verzorgd. Er stond een geweldige welkomstmand op het aanrecht, gevuld met prosecco, eitjes, jammetjes, brood, verse melk, echt te gek. En de jacuzzi was op stoom, ready to rock and roll.
We hebben alles uitgepakt, een korte powernap gedaan en toen bedachten we dat we nog moesten eten. Daarvoor moet de auto worden gestart, we hebben een paar kilometer verderop (stikdonker, links rijden… echt uitdagend) in een pub een heuse pie gegeten. Heerlijk! Maar daarna ging het licht echt uit. Dus met mijn allerlaatste krachten schrijf ik dit, de jacuzzi kan wachten. Ik ga mijn tandjes poetsen en naar bed. Morgen meer. Zzzzzzz

Geschreven door Sjaak-en-karool.keep.U.posted