Het was 24 augustus wandeldag. Terwijl het de heetste en droogste 24-8 ooit was in Nederland (en waarom zou dat in Luxemburg anders zijn) gingen Jut en Jul met de mooie wandelschoenen de paden op de lanen in. 100 meter na vertrek liet Sjaak nog even het parcours zien op de app. De eerste 2 kilometer is stijgen, maar dan wordt het vlakker. VlakKER. Bij de eerste haarspeldbocht sloegen wij een klein olifantenpaadje in door het bos. En dat steeg behoorlijk. Zo blij met onze ouwelullenstokken die we ooit in Japan hebben gekocht en nog nooit hadden gebruikt. Maar ik zag ze vlak voor ons vertrek in de paraplubak staan en dacht ach, past best in onze ruime minicamper. De paraplu laten staan. Ik hoop dat we daar geen spijt van krijgen (godzijdank zitten we in Europa en is het woord paraplu tamelijk universeel dus kopen kan altijd. Dat hebben we namelijk al eerder gedaan, we hebben denk ik 15 paraplu’s in de bak staan haha).

Het stijgen over zo’n klein kutpaadje is not for sissies en definitely not funny. Voor mij dan, want Sjaak vindt t geinig. Onze sterrenbeelden verklaren hierin veel. Ik ben een leeuw. Denk aan een leeuw en wat zie je? Savanne, zacht briesje, grote steen met zo’n log snurkend lijf. C’est moi ten voeten uit. Sjaak is steenbok. Altijd klauteren, brokkelende stenen geen bezwaar. Kijkt altijd omhoog, nooit achterom. Zie daar de evenknie van de lamme en de blinde (dit grapje is natuurlijk op het randje), maar we helpen elkaar door de barre omstandhigheden heen is de diepere moraal van dit verhaal.

En gelukkig was er voor elk wat wils deze wandeling. Want uiteindelijk komt er een plateau, met een geweldig weids uitzicht. We hadden gerekend op een dubbele espresso en een groot glas water bij het cafe in het dorpje waar we aankwamen, maar helaas. Ook de postbezorger ving bot bij zijn aangetekende post. We tapten onze waterfles (en de sprinklerbottle van onze luxehond) nog even vol bij de buitenkraan op het boerenerf en wij liepen verder over de dorre glooiende velden. Prachtig dat uitzicht. Onderweg kwamen we nog een zweefvlieger tegen, we hebben even gewacht en gekeken hoe die opsteeg. Mooi om te zien. Halverwege de afdaling kwamen we weer in het bos en daar was het weer heel erg steil. Fyke moest aan de lijn want het was beschermd gebied, en gezien de ervaring van een paar dagen geleden deden we dat maar. Toen we daar zo aan het klauteren waren in dat bos wat al behoorlijk in de rui was vanwege de vreselijke droogte dacht ik: wat nu als hier een bosbrand uitbreekt. Dan zijn wij mooi verloren. Want al zouden we snellen naar de rivier… die is dus nagenoeg opgedroogd. Best eng eigenlijk. Maar dat is een van mijn kwaliteiten: dreigdingen denken, bang zijn voor de mensheid en alles eigenlijk.

In het dal aangekomen moesten we de brug over. De brug die Luxemburg en Duitsland scheidt. Aan de Duitse kant hebben we bij een camping die echt het toppunt van ongezelligheid was op het plastic terras een ijsje gegeten en zijn we enigszins uitgepuft. Het was echt heet en het is grappig dat Sjaak en ik daar zo verschillend op reageren. Sjaak gaat langzaam lopen, ik houd de pas erin. Ik ben natuurlijk ook heel blij met mijn schoentjes (ik denk dat ze uitgerust zijn met van die carbonplaten die ook in de hardloopschoenen van die wedstrijdlopers zitten), maar mijn ritme is duidelijk meer een militaire mars dan dat van Sjaak.
Het laatste stuk ging ook weer berg op, nu gelukkig over het asfalt. We fantaseerden ondertussen allebei heimelijk over een groot, heel groot glas bier. En wat er na dat glas bier zou gebeuren, daar denk je dan maar even niet aan.

Dat glas bier dronken wij op het terras van onze camping. Nu nog 100 meter naar onze eigen stoelen, die onmiddellijk in de horizontaalste stand gingen. Alles bij elkaar meet mijn Garmin 14 kilometer in ruim 5,5 uur. Dat is van deur tot deur en inclusief pauzes.
Beiden stortten we meteen in slaap. Beiden? Alledrie eigenlijk, want Fyke was ook volkomen slap.

Toen we weer een beetje bij de mensen waren hebben we lekker gedoucht en hebben we een flammkuchen op het campingterras gegeten. Nog maar een biertje erbij om het af te maken. Lang genieten van de avond was er deze keer niet bij, onze sportlijven hadden echt slaap nodig.

Geschreven door Sjaak-en-karool.keep.U.posted