De dag begon lazy, dat bed is echt duizend. Voor Sjaak iets te hard, dus ja… die moet dan als eerste zijn botten weer in het gareel brengen. Werkt het best als hij daarbij Fyke uitlaat. Ik zeg doen.
Vrouw deed ontbijtbuffet optuigen, toast van de eeuwig verse king corn witte bammetjes, gekookt eitje, sapje, melk en thee… er zijn hotels waar het minder is.
Daarna lonkte de puzzel. Dat is een nare verslaving, want je verliest de tijd en ineens is het tijd voor nespresso-in-een-teil en dan denk je: oja, boodschappen. Dat is dan rond een uur of een, dus als je je afvraagt: doen jullie wel rielekst… Dan is dat affirmative. Check. Wat te doen met onze wereld hond? Ging ze mee naar de boodschappensite of niet? We waagden de gok, en lieten haar thuis. Op naar Tunbridge Wells, voor pleisters. Ik was gisteren uitgegleden in de blubber, en in een uiterste poging overeind te blijven greep ik naar de omheining. Die was van prikkeldraad. Ik ben behoorlijk gepierced in mijn pinkmuis en het doet pijn, het is allemaal dik, en het voelt heet. Not good. Paracetamol werkt beperkt, dus we hebben pleisters nodig, iets van dettol of jodium en vooral lieve woordjes. In Tunbridge Wells vonden we een filiaal van Boots, die hebben we in Nederland ook nog tijdelijk gehad, en die hebben werkelijk alles. Ook hele goedkope Nexium, die ik ook graag tegen de maagbezwaren slik.
Ook leuk is dat er een obscuur geldwisselkantoor was dat nog traveller cheques inwisselde. Bij het verhuizen van Sjaakmans vonden we een stapeltje traveller cheques uit 1998, en een snelle controle op het wereldwijde web leerde dat die tot 2001 inwisselbaar waren. We zijn inmiddels 23 jaar later. Dus laten we zeggen dat we het bedrag mogen beschouwen als gratis geld. Maar als je de commissie ziet dan moet je toch even slikken. Niet over nadenken, het is wat het is. We konden er fijn boodschappen van kopen en … jawel: achterlijk dure nespresso-kopjes. Het was even zoeken, maar bij een Bijenkorf-lookalike vonden we kopjes van Le Creuset, voor het lieve bedrag van 15 pond per stuk, maar aangezien we gratis geld hadden dachten we: dat is beter dan koffie uit een teil: let’s do this.
Tunbridge Wells is niet heel opwekkend, de winkelstraat is verloederd en het laat zien dat het economisch niet zo heel florissant gaat in Engeland. Terwijl, als je er naartoe rijdt, zijn er veel luxe estates en mooie optrekjes. Ook wel veel te koop. We hebben even gekeken of we Dwingeloo moesten inruilen voor East Sussex, maar dat is geen goede deal. Ja, de heuvels zijn prachtig, maar aan de andere kant hecht ik dan weer aan mooie roedes in kozijnen en dat doen ze hier van kunststof en roedes van plakplastic. Gaan we niet doen.
Dus na deze korte inspectie van het leven in deze nederzetting zijn we snel naar de Sainsburry’s gegaan voor de huishoudelijke zaken: brood, eten voor 3 dagen (alles kant-en-klaar-maar-wel-lekker) en wat we verder tegenkwamen. Zoals de juiste maat nespressokopjes voor £3.- De Creusets zijn ietsje duurder, dus die blijven in de verpakking. Deze gaan we doneren.
Bij thuiskomst blijkt Fyke alweer de wereldhond met 5 sterren te zijn. Ze bekwispelde ons vrolijk toen we de deur open deden en alles was precies zoals we het hadden achtergelaten. Daar word je echt heel vrolijk van.
We aten een soepje en slingerden het beest even rond en daarna was het tijd voor wijn en puzzel. We zitten in de fase van frustratie: de rand ligt, de kleuren zijn gesorteerd, maar de fuck wat kan je gefrustreerd raken van die stukjes die nèt niet passen. Dat wordt nog hard werken om de plaat compleet te hebben morgen. Aan de andere kant… van wie moet dat eigenlijk? We zijn hier nog tot en met vrijdag. Dát is de deadline.
En nu? De coq au vin met zoete aardappelfriet en geroerbakt groen is met smaak verorberd, de wijn smaakt ook buitengewoon, en de top 2000 tettert uit de telefoon. Het leven is goed. Nog drie stukjes leggen en dan ga ik slapen. Tot morgen!

Geschreven door Sjaak-en-karool.keep.U.posted