Bonjour mon cher amices, vandaag stond een dagje dorpverkennen op het programma. Omdat het heet is, en hotdogs alleen maar iets om te eten is, zijn we vroeg op pad gegaan. De wekker op half acht, douchen en hondje uitlaten en om half negen zaten wij op de fiets. Fyke doet het fantastisch naast de fiets. Het is een niet zo brede weg, met pittig rijdende Fransozen, en ze laveert met baasgeorienteerde focus langs allerhande paaltjes en obstakels. We zijn zo trots op haar! Het is al behoorlijk door de 20 graden als we bij het dorp aankomen. We zetten de fietsen neer bij iets dat wij als belangrijk eindedagevenement noteren: cave degustation. We denken nu dat we straks denken: nog ééntje dan, en dan gaan we…
Ile sûr la Sorgue is een heel gezellig dorpje, een eilandje zoals de naam zegt, want de Sorgue omgeeft het als een slotgracht. Helder en snelstromend, met felgroen zwierend wier op de bodem. Veel winkeltjes en ik voel al een aanval om overal naar binnen te willen. Maar eerst koffie. Deux double espresso et deux croissants. Veel Franser kun je het niet krijgen mesdames et monsieurs.
Wat dit dorp onder andere zo gezellig maakt is de boulevard van terrassen, het stromende water natuurlijk, maar ook dat de winkeltjes veelal artisan zijn. Veel kunstenaarscollectiefjes die malle, mooie en soms ook suffe dingen maken. Ik zie dat ik van lekkende kaplaarzen altijd nog een kunsthond kan maken. We zagen kekke mieren van rood ijzerdraad tegen een witte muur, heel leuk, en een schilderijtje waarvan ik denk: mja, misschien is dat wat voor aan de muur in Dwingeloo. We lopen door onder het motto: als we vannacht wakker worden en denken: dat moet ik kopen, dan kan dat want we zijn hier morgen ook nog. Uiteindelijk koop ik een prachtigporseleinen schaaltje, gemaakt volgens dezelfde techniek als een keramiste in de Spaarnwouderstraat in Haarlem, maar dan is haar werk 3 keer duurder. Want ja, schaaltjes… ik heb er zo weinig he…
We drinken op een leuk plein bij de kerk nog een double espresso en ik laat er nog een bubbelwatertje naast zetten. Is goed voor het zog, anders droog ik uit. Fyke wordt door menig terrasbezoeker en voorbijganger aangehaald en ze laaft zich aan al die aandacht. Nergens is ze vervelend, misschien is het gewoon te warm om te grommen. Maar hondjes die voorbij lopen daar kijkt ze geinteresseerd naar en ze kwispelt. Ik verbaas me en geniet ervan.
Iets voorbij de kerk is een boetiekje waar ik op de een of andere manier naartoe word gezogen. De mevrouw is meertalig, spreekt vloeiend Nederlands, maar ook Spaans, Duits, alles. Ze is Nederlandse, als au pair in haar jonge jaren naar Parijs gekomen. Ik lees momenteel Sacha Bronwasser - Luister, wat over een au pair in Parijs gaat. Ik heb het die winkeldame meteen onder de aandacht gebracht. Ik pas een aantal jurkjes en ik kies er twee. Iets totaal anders dan ik heb, met motiefjes en soepelvallend. Ik ben er blij mee, het kleed af en ik twijfelde nog of ik een van beide jurkjes gewoon aan zou houden. Ik deed het niet.
Half twee, lunchtijd. We zoeken een restau en we hoeven niet ver. Naast de deur van het boetiekje een pijl richting het steegje: la Prevote heeft een formule de dejeuner, en dat is precies de formule die we zoeken: lunchen als een vorst, glaasje wijn erbij, God in Frankrijk.
We kiezen de vissige variant en by Gohd (Mon Dieu) wat was het heerlijk. En de ambiance was ook zo tralalala. Klein binnenplaatsje, parasollen, paarse luiken, blauwe muren, hanggeraniums… geweldig! Ik kan niet heel goed uitleggen hoe het allemaal smaakte, maar de foto’s geven een impressie. Over het toetje kan ik zeggen: een lichte verwantschap met de toet van kleine oma. Die deed dingen met abrikozen en slagroom. Wie de toet kent zal de papillen even in de krulstand hebben.
Fyke heeft onze eetsessie goed doorstaan, maar een kleine verfrissing voor haar is nu het devies. Daar hebben we de Sorgue voor, we lopen rustig naar de rivier en gaan met onze voetjes in het water. Na een minuut of twintig stappen we op en gaan we weer in de schaduwrijke winkelstraatjes verder. Toen deed mother nature een calling, en was het bezoeken van een terras hoogstnoodzakelijk. Het eerste de beste theezaakje gingen we in, bestelden een pot thee en ik ging linea recta door naar de wc… en dat luchtte op.
Zichtbaar verlicht kwam ik bij het tafeltje en constateerde 2 rugzakken. In 1 daarvan zat het schaaltje, maar waar is mijn derde tasje? Met die jurkjes? Vast vergeten bij de oever van de Sorgue. Sjaak ging na 1 slok thee meteen in looppas terug naar waar we hebben gezeten. Niks. het kanoverhuurbedrijfje, de mannen daar wisten van niks. Even naar la Police dan maar. Papieren tas met onbekende inhoud, onbeheerd naast een kinderspeelplaats. Er zijn momenten dat je denkt dat hier de explosieven opruimingsdienst met gepantserde wagens op af zou moeten komen. Maar nee. We hebben nog nagevraagd bij de gendarmerie, bij het restaurant (misschien toch blijven staan?) en bij het winkeltje (wie weet daar teruggebracht met onduidelijke motieven - terugbrengen en geld terugvragen), maar de jurkjes zijn definitief verdwenen. Ik vind dat lastig. Shit happens, maar ik was er zo blij mee. De rest van de dag verliep dus eigenlijk nogal bedrukt. Neemt niet weg dat dit een ontzettend leuk dorp is. En dat er deze dag twee tamelijk domme toeristen iets hebben laten liggen.
Zoals aangekondigd eindigde dit dorspbezoek met een glas wijn. Het werd een Corsicaanse rose.
Op de fiets naar de camper, daar hebben we de rest van het BBQ-vlees in een salade verwerkt. Een laatste glas, en daarna hebben we boekieboekiegelezen tot het koud werd. Want heel eerlijk… de nachten zijn niet zwoel. Heerlijk verkwikkend eigenlijk. Morgen zijn we hier ook nog en zondag (sorry Warner en Carine, de donderdagmarkt past niet in het schema) gaan we heel vroeg nog naar de markt.

Geschreven door Sjaak-en-karool.keep.U.posted