De ene dag is de andere niet. Vandaag begint slowly slowly. Zal de invloed van die dudes wel zijn haha. Het brood was besteld voor 8:00, kwamen ze brengen bij de camper (!), maar wij sliepen nog dus vonden we om half tien bij het openschuiven van de deur een knapperige baquette en een croissant au chocolat pour monsieur. En ook al was het grijs, het regende niet. Wel wat frisjes. We besluiten dat we vandaag de hele dag geen haast gaan hebben. We trekken de hardloopschoenen aan, en lopen met de hardloopapp van Evy les 10 (oeh, dan zit je al op 4 minuten hardlopen aaneen, en het zijn hier de lage landen niet…). Fyke vind het hartstikke leuk om met ons mee te lopen, ze laat zich soms wat terugvallen om in een geweldige sprint kwispelend voorbij te denderen. En onze hond kan lachen, daar word een mens blij van.
Een voortreffelijk ontbijtje na een heerlijke douche. Grote ruimte, compleet met wastafel. Beetje tocht bij de voetjes, maar schoon en dat is fijn. Gezeept met mijn nieuwe fles Rituals of Mehr. Dat zorgt voor balans, energie en heeft een positief effect op de zonnevlecht. Een vrouw kan gewoon niet zonder. We hebben rustig alles weer een plek gegeven in de camper en gingen op pad. Bij de eerste bocht stortten weer alle glaasjes om, wat op zich raar is want dit zijn de best stapelbare glaasjes van arcoroc. Geen probleem want ze zijn gehard en juist geschikt voor gerammel in een bus. In twee etappes naar Avignon gereden. Het was lang grijs, toch eenmaal voorbij Lyon (alwaar wij dwars doorheen zijn genavigeerd door de verkeersleider van de iPhone) brak de lucht en bleef een donkergrijs schip met zure appelen over ter linkerzijde van de Autoroute du Soleil. Die overigens best een paar centen kost, maar dan heb je A) een rustige hond en B) zon. De laatste niet gegarandeerd overigens. Bij de afslag van Avignon ben ik (zijn wij) geflitst. Ik reed ongeveer 10-15 kilometer te hard denk ik, het leek een autosnelweg, maar het was dus al provinciaal. Ik ben benieuwd, zo wordt het wel een dure vakantie op niks geen comfort af.
De camping staat vol platanen, en dat geeft definitief het Franse Provencegevoel. Ze ruisen behoorlijk, want er staat veel wind. Temperatuur is oke (21 graden, een graad of drie meer dan de dag van vertrek, dus echt… we maken stappen hier) en het is strakkieblauw. Heerlijk! We klappen de tafel en stoelen uit en rukken een meegebrachte wijn open. Een verdiccio, Italiaans…
Daarna stappen we op de fiets naar Avignon, het is ongeveer een kwartiertje fietsen naar Place de Horloge, een groot plein. Ik herinner me dat ik daar als kind liep, er was toen veel te doen. In mijn gedachten was alles groter, maar dat heb je als kind. Je wereld is groter, jij bent kleiner.
We hebben eerst een degustation de vins gedaan, een vacqueras (schrijf ik dat goed?) versus de gigondas. Die laatste won het met overmacht, een volle neus van keukenstroop, zachte doch stevige aanwezigheid in de mond. Dan weet je het wel. We hebben op het plein een lekkere paella gegeten, waarmee we voor vandaag meteen de mediterranee rondgeslobberd en geknaagd hebben. Op de terugweg op de fiets was de wind nog niet gaan liggen, en we hadden hem tegen. Het was ook kouder geworden en even dacht ik: waarommmmmm gaan we nou niet naar Turkijke of weetikwaar naar een all inclusive hotel waar je nergens naartoe hoeft en waar zo’n hoge muur omheen staat dat het er binnen nooit waait en waar het altijd warm is. Maar dan weet je het weer: omdat je een heerlijke vrijheid hebt met de camper, al je spulletjes bij je, je hond en je vent. En dat de wereld van jou is, je kunt overal heen. We gaan lekker slapen en bedenken dat we de volgende camping niet naast een drukke weg willen staan.

Geschreven door Sjaak-en-karool.keep.U.posted