We worden wakker en het is zoals verwacht een grijze lucht. We besluiten toch maar naar de Moezel te gaan, gewoon omdat dat buut’nland is en dat geeft net effe wat meer verkansiegevoel dan Nederland. Tja het is een dingetje. We gaan op naar Trier, want als het dan druilerig wordt kun je beter in Trier aan de shopperella gaan.

Hele dikke buien onderweg. Ik zeg het tegen niemand, maar ik kauw nog wel even op mijn vooringenomenheid dat Nederland niet mijn grote-vakantieland is. Of is het grotevakantie-land? Want bij mijn weten is het daar dus nog steeds zonnig en droog. Maar wij gaan naar Trier. Even wat cultuur opsnuiven. We hebben een camping in Igel geboekt en die ligt vlak bij het Bahnhof van Igel waarvandaan een trein gaat naar de Hauptbahnhof van Trier.
Op de camping, direct aan de Moezel, gaat de campingbaas ons voor; hij loopt naar een modderplas en wijst: hier kunt u m neerzetten. Ik kijk Sjaak aan en denk: huh…!!! Dit is dus een enorme kledderplek. Niemand vind dat leuk. Ik kijk rond en zie aan de andere kant van het veld ook plekken zat en die zijn droog. Op zo’n moment merk ik dat Sjaak zijn koker erg klein is, want hij ziet dat niet. En ik vind het nogal bizar dat wij in de drek neergezet worden. Jajaja, het had een beetje geregend zei de baas. Maar het droogt wel op hoor, komt goed. In ieder geval lopen we voldoende modder naar binnen bij het installeren. Hup wegwezen hier, laat de klei drogen en dan gaan wij met de trein naar Trier.

Dat is nogal een onderneming. Het is niet eenvoudig om in Igel de toegang tot het spoor te vinden. Er staat namelijk een bord met een pijl Zum Bahnhof, maar navraag leert dat dat iets is van vroeger en nu is er een hek gekomen. Dus kom je niet op het perron. Wel kun je t zien, en ook dat jouw trein daar staat die rustig wegtuft. Eenmaal gevonden kwam de Squid Game met de kaartjesautomaat. Niet te begrijpen. Wij kochten uiteindelijk 2 kaarten (voor best veel geld, dus we vonden dat ons hondje wel gratis meemocht), liepen door het pisviaductje (echt adembenemend die lucht) en we moesten ongeveer 20 minuten wachten op de trein. Halverwege het traject kwam de onsympathieke conductrice. Die wilde voor Fyke ook een kaartje zien. Maar wij hebben geen kaartje. Dus werd Fyke op de bon geslingerd. ZESTIG EURO. Dus ik zei dat dat nicht so toll ist, want wir haben das nicht gewusst. Schade zei de Frau. Kan ik dan alsnog een kaartje Bei Ihnen kopen? Ook niet. Kan wel, maar alleen bij het instappen. Nu geef ik een boete. Of… (en daar was de halte) jullie gaan er nu uit. Okedan. Wij eruit. We blijken al wel in Trier te zijn aangekomen, maar dan in de buitenwijk. Ik had mijn orthopedische sok aan dus ik kon in ieder geval het stuk lopen. Ik dacht: als ik dit kan, dan is mijn poot weer heel (of echt wel geforceerd en ga ik thuis zielig in de lappenmand zitten). Daarenboven had ik op dat moment meer ongemakken: ik had trek en ik had dorst. Bij de eerste de beste gelateria een ijs gekocht. Iets met pruimencheesecake en een vrucht die wij niet kennen. Geel was het ijs.

Zo, dat was beter. Omdat we de trein hadden gemist en zo lang hadden moeten lopen ware we te laat voor shopperella, op zich niet erg want we hebben alles wat ons hartje begeert. Op het marktplein een heerlijk biertje en een wijntje besteld. Hier in Duitsland is een wijntje altijd meteen 0,2 dl. Dat zijn grote bellen. Daarna zijn we naar de Porta Nigra gelopen. Mooie oude Romeinse poort. En de gebouwen in deze straat zijn ook schitterend; barok met veel krullen en echt heel mooi in de verf. Mooie kleuren, alle huizen anders.
Onderaan de Porta Nigra was een gezellige wijnbar, daar nog een glas besteld. Een droge riesling, heel erg lekker. Met wat kaasjes en worstjes, want anders zou ik tipsy worden. We hebben gegeten in een straat richting het Hauptbahnhof. Mijn man met vele apps wist hoe laat de trein terug ging, dus huphup, op tijd weg uit het restaurant, kaartjes kopen bij de Squid Game Automaat (nu 3) en rennen naar het perron. Joepie we zaten erin, hij rijdt over 1 minuut weg. Een snelle blik op de bestemming van dit ding, gewoon om er gerust op te zijn zo op dit late tijdstip: WHELLLLP: deze trein ging helemaal niet naar Igel. We moesten in het voorste deel van de trein zijn. Wij eruit, en wat zien wij: hakke hakke tuf tuf, weg trein naar Igel.

Dan praat je een hartig woordje met Onze Grote Leider die in de Hemel op ons neerkijkt, en daarna zoek je een conducteur om je ongenoegen te ventileren en daarna om een constructieve oplossing af te dwingen. Blijkt dezelfde heks te zijn als die ons de trein heeft uitgezet. Haar constructieve oplossingen kennen we inmiddels, dus we vragen maar meteen ons geld terug.
Dat kunnen we morgen doen. Fuckers.
We nemen de volgende trein, die gaat over 50 minuten, dus drinken we in het cafe nog maar een glas. Ok. Beetje obscure locatie, samenscholende veel en van alles rokende jongelui met een eigen muziekinstallatie. Wij verschuilen ons allebei achter onze telefoon. Ik heb ook apps hoor. Telefoon. Telefoon? Telefoon!!! Sjaak wil jij me even bellen? Hm. We horen niks. Dan ligt die nog in het restaurant. Sjaak gooit zijn doppie achterin zn huig en gaat m halen, in looppas. Wat is het toch een ridder. Inderdaad de iPhone 8 met diamantgeslepen scherm lag nog in het restau. En mijn ridder is op tijd terug, we lopen naar het perron, we zijn op tijd en je denkt: hehe, eind goed al goed.

Not true.
In Igel aangekomen gaat de deur van de trein niet open. We worden meegenomen nog zo’n 20 minuten verder. Daar lukt het uitstappen wel, en is het wachten op de zoveelste trein naar Igel. Ik ga er verder niet lang meer bij stilstaan, maar het was vrij laat toen wij weer op de camping aankwamen. Daar was het water inderdaad voor het grootste gedeelte weggezakt. Om weer even bij zinnen te komen deden we nog een afzakkertje. Plop, fles open, kaarsjes aan…Het bleek een glas teveel en we hebben die nacht beroerd geslapen. Igel klinkt als ‘iebel’, ‘kriegel’, en het heeft niks fijns in de klank. Trier was leuk, dat wel.

Geschreven door Sjaak-en-karool.keep.U.posted