Zeg Siri, vertel me waar ik heen moet

Duitsland, Piesport

Tijdje geen wifi en slecht internet gehad, excuus mensen. Jullie vragen je af hoe het met mn pootje is? Heel goed! Die compressiepads werken uitstekend, ik heb weer een slanke voet en als ik er niet teveel aan denk ook geen pijntjes ofzo.

Ik ga verder waar ik gebleven was: we werden wakker op camping Bissen en het plan was na te denken over waar we die dag naartoe zouden gaan. We zien door de kieren vitrage heen dat het dag moet zijn, maar het is of nog heel erg vroeg, of het is slecht weer. Geen getik, dus geen regen. Maar de iPhone (die het wonderbaarlijk nog steeds doet) geeft aan dat het al over negenen is. Het neerhalen van de verduisteringsrolgordijntjes bevestigt dat het kutweer is, fris ook als we onze armen boven de lakentjes hebben. Meh, dat wil je niet, dus off we go, off off off. Maar waarheen? Douchen, ontbijten, dogwalken en inpakken. Koffie en Weer-apps. We moeten naar Nederland, want daar schijnt de zon.
Maar jongenssss… Nederland… come on zeg!

De weerapp laat een diepblauwe vlek over Luxemburg bewegen, van linksonder naar rechtsboven. Echt alles waar we zin in hadden gehad gaat in de pleur. Ok, we gaan naar Maastricht, Ruud en Marieke zijn op een leuke camping geweest waarvanaf je makkelijk de stad in kan. En op zondag daar zijn is geen straf want in Nederland zijn de winkels WEL open.

We bellen met de Maastrichtse camping, maar die is vol. Gelukkig bellen we met het budget van de baas, want we hebben zo’n beetje alle Limburgse campings gebeld voordat we er eentje vonden die ons wel wilde herbergen.
Nu wil de fuik dat je dus besloten hebt dat we - tegen onze zin - naar Nederland gaan en terwijl je hemel en aarde beweegt om dat te doen, beweegt de hemel en de aarde daadwerkelijk en klaart alles op. Als we eindelijk een camping hebben met plek schijnt de zon op onze toet.
Koffie.

Weet je wat we doen: we gaan naar het stuwmeer, gaan we daar zitten en eventueel zwemmen. Dan rijden we om een uur of vier, half vijf naar Nederland.
Het was heerlijk daar, strakkie blauwe lucht en in onze luxe crespostoelen… wij konden niet vallen. Fyke heeft een paar keer gezwommen, de hele familie blij.

Geheel volgens plan pakken we om half vijf onze biezen. Eigenlijk werd ons vertrek al ingeluid door een zwerm luidruchtige kano’s. Luidruchtig, dus Nederlanders. En corpsballen ook nog. Of een mancave-event, geen idee. Maar het waren bralbakken die iedere observatie en ervaring graag deelden met alle andere stuwmeerbezoekers, en deze lardeerden met geaffecteerd vloeken, en dan bedoel ik niet potjankeessies. Echt wel hardcore vloeken, en meerdere krachttermen op een rijtje.

Op naar Nederland, Reimerstok om precies te zijn. Twee uurtjes rijden. Ik vraag me nog steeds af waarommmmm, het was nog steeds schitterend weer in Luxemburg. Maarja, de man met de app wist het: er naderde regen.
Grappig genoeg voerde de weg langs dezelfde weg waarlangs we heen gingen, ik herkende het tentje waar we hebben geluncht.
Opeens zegt Sjaak: waarom stoppen we niet hier ergens? Dan kunnen we altijd nog morgen besluiten of we naar Nederland gaan, ofwel ons plan van de Moezel doorzetten?
Ik: 🙄 okedan, en ik zoek een plek aan de kant. Terwijl ik m parkeer denk ik: dit wordt hellingproef met de camper. Moet kunnen.
Sjaak pakt zijn telefoon, kijkt op de camperapp en vindt op 600 meter van de actuele locatie waar wij ons hellinggeparkeerd bevinden een camping. We staan in Troisvierges, echt in de fontanel van Luxemburg, en we bellen en hebben meteen beet.
Prachtige camping, grote plek, sanitair prima (met sleutel, geen muntjes - daar kom ik nog eens op terug want douchen op campings verdient een eigen hoofdstuk).
Wel weer luidruchtige buren (Nederlanders… I rest my case).
Na wat borrelhapjes en drankjes zijn we naar het Olympische Zwembadrestaurant gegaan (er is een geweldig zwembad naast de camping, goed te onthouden voor als we nog een keer komen) en hebben vleesloze maaltijd besteld. De nieuwsberichten over Nederland Vleesland komen toch een beetje binnen en de lust om je tanden in een dierenbil te zetten was even geheel verdampt.

Lekker geslapen, en volgende dag maar weer de wijsvinger in de lucht steken, de windrichting bepalen en zien waar we dan naartoe gaan.

Geschreven door

Geen reacties bij dit reisverslag

 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.