Na ons ontbijtje gisteren, een zeer stevig ontbijt kan ik wel zeggen: gebakken eieren met spek en stokbrood, Sjaak smeerde het geheel nog af met een beker jogurt met saus from home, zijn we op de fiets naar het stadje gegaan. Er is een mooi fietspadje langs de Our, dus ‘tandje bijzetten’ hoefde niet. Het dorp bestaat uit een steile geasfalteerde straat met daarlangs redelijk strakke huizen (geen barokke krullen aan de gevels), die allen dienst doen als pension, gasthof, hotel of iets anders waar een mens verblijft. Vrij veel horeca, van ijsjesparadijs tot doner kebab, pizzatent en ander fastfood. Aan de voet van de L’Our was er maar eentje die een beetje luxerige salades (en hamburgers, dat ook) serveerde. Ons doel was het kasteel. Kastelen staan up the hill, dus daar gingen wij: die steile geasfalteerde straat op. Er liepen veel mensen met honden, dat leidt tot grommen bij Fyke, maar bij ons tot hoop want misschien mocht ze wel mee het kasteel in. Helaas konden we voor haar geen kaartje kopen, en we besloten dat Sjaak naar binnen ging - ik was immers naar de fototentoonstelling in Clervaux geweest - en dat Fyke en ik buiten zouden wachten. Op het bankje. In de regen. Ja, het begon meteen te miezeren toen Sjaak door het poortje ging. Dat zal wel met elkaar te maken hebben, toeval bestaat niet.

Wat ik gemist heb is dit:
Het kasteel is sinds 1977 gerestaureerd met respect voor zijn historische vormen en is vandaag de dag een monument van Europese rang.
Het kasteel van Vianden werd tussen de 11e en 14e eeuw gebouwd op de fundamenten van een Romeins kasteel en een Karolingisch refugium en is een van de grootste en mooiste feodale residenties van de Romaanse en Gotische periode in Europa.

Tot het begin van de 15de eeuw was het de residentie van de machtige graven van Vianden die zich konden beroemen op hun relaties met het keizerlijk hof, waarvan Hendrik I (1220-1250) als zijn vrouw Marguerite de Courtenay, een naaste verwant van de Capetianen, koningen van Frankrijk, had. In 1417 werden het graafschap en het kasteel door erfenis nagelaten aan de jongere arm van het (Duitse) huis Nassau, dat in 1530 ook het Franse vorstendom Oranje in beslag nam.

De kapel en de twee statige huizen, als meest opmerkelijke delen van het kasteel, werden gebouwd tegen het einde van de 12e tot het begin van de 13e eeuw. De Juliers wijk ten westen van de nu verdwenen grote seigneuriale residentie dateert uit het begin van de 14e eeuw, de Nassau wijk werd pas in de 17e eeuw gebouwd.

In 1820, tijdens de regering van Willem I van Oranje-Nassau, koning der Nederlanden en groothertog van Luxemburg, graaf van Vianden, leidde de verkoop van het kasteel en het verval van de delen ervan tot de staat van de ruïne. In 1890 viel het kasteel in handen van Groothertog Adolphe van de Nassau-dynastie en vanaf dat moment bleef het eigendom van de Groothertogelijke familie tot 1977, toen het door middel van een verkoopakte eigendom werd van de Luxemburgse staat. Het kasteel is sindsdien gerenoveerd en opnieuw opgebouwd, met respect voor de historische stijl. Het Kasteel is vandaag een monument van Europese rang.

https://castle-vianden.lu/nl/

Ondertussen nam ik even de administratie door. Mijn opleiding Storytelling gaat niet door op 10 september. Ik hoor dat ik voor een start op 8 oktober in Utrecht of op 10 december in Amsterdam kan kiezen. Hm, daar moet ik even over nadenken. In mijn mail ontvang ik een afwijzing op mijn sollicitatie op een baan die ik heel graag wilde. Ik ben heel erg teleurgesteld. In de regen. In mijn eentje. Ik lees een hoofdstuk van Het Puttertje op mijn foon (die de looks heeft gekregen van een diamant omdat die van de week op de stenen kletterde).
We lopen naar beneden en eten een heerlijke warme vissalade in die ene lekkere tent. Daarna, wat kun je verder doen in Vianden (geen ruk anders dan wandelen), was ik blij dat ik de Meindls weer ondergebonden had. We hebben onder een donkergrijs wolkendek, hier en daar een spatje regen, de Promenade de L’Our gelopen. Die begint niet heel prachtig, want je loopt langs het stuwdam een eind langs de snelweg, maar daarna duik je het bos in en heb je aan de ene kant het meer en aan de andere kant loofbos. We hebben zo’n 8-9 kilometer gelopen, het was een eenvoudig pad, geen stijgers of dalen, en de bomen gaven beschutting. Eenmaal bij de energiecentrale vonden we het wel mooi genoeg en zijn we met de bus teruggekeerd. Gratis (lichtpuntje van de dag haha), ook voor de hond.

De bus zette ons af naast onze fietsen die we bij de brug hadden gestald. Bij de lokale supermarkt wisten we nog 4 zachte kadetjes te scoren en we hebben bij de tent een fles wijn met hapjes soldaat gemaakt. Ik zag op Funda dat er in Dwingeloo weer een huis te koop is gekomen op de Brink. Of… bijna aan de Brink. De B&B met de zwarte ramen. Ze willen er 1,5 miljoen eurie voor hebben. Niet. Normaal.
En ik lees in de app dat onze buren zijn begonnen met het bouwen van een tamelijk grote schuur, nogal in ons zicht. Zeiden ze niets over. Doen ze in je vakantie. Niet chique.

Resumerend en concluderend: het was een minne dag, maar we hebben nog geen redenen om naar huis te willen.

Geschreven door Sjaak-en-karool.keep.U.posted