Pai
Op een paar uur rijden en vlakbij de grens met Myanmar ligt het bergdorpje Pai. Dit dorp staat bekend als ‘hippie paradise’ en dat merken we meteen als we over straat lopen. Als je niet elke vijf minuten iemand met dreadlocks of een felgekleurde drollenvanger voorbij ziet lopen, moet je je zorgen gaan maken. Toch heeft het ook zijn charme, want iedereen is vrolijk (misschien heeft een bepaald plantje daar wel bij geholpen) en overal wordt muziek gemaakt en gedanst. Iedere avond komt Pai op deze manier tot leven en dat is waarom het zoveel backpackers trekt.

Volle dag op pad
We zitten in een grote pick up waar de achterbak is omgetoverd tot een taxi. Tegenover ons zit een stel uit Amerika en een Engelsman die begint te praten zodra we zitten. Hij woont in Cambodja maar zijn verhalen gaan over alle plaatsen waar hij in de wereld geleefd heeft. Als de beste man een stopknop had gehad, zou ik die hebben ingedrukt. De eerste stop is ontzettend koud, we staan bovenop de berg bij een uitkijkpunt maar door de dichte mist is er niks te zien. Toch zegt de gids dat we hier 20 minuten blijven. Waarvoor dan? Na wat foto’s van de mist te hebben gemaakt vanuit verschillende perspectieven (nee geintje) gaan we door naar de grotten.

Per drie personen wordt een nieuwe gids aangewezen. Ons mannetje steekt zijn olielamp aan en neemt ons mee de grot in. De grot is enorm en we klimmen achter de gids aan. Zo nu en dan zie je hem wijzen en iets zeggen: “crocodile”, “tittie, hihi”, “tooth” en “frog”. De rotsen die hij aanwijst lijken inderdaad op de woorden die hij uitspreekt, al is de “tittie, hihi” wel echt een slappe omatiet. Dit maakt de tour grappig want de gids spreekt op de dingen die hij moet aanwijzen na geen woord Engels. Uiteindelijk worden we op een bamboevlot gezet en varen we nog een stuk tot het einde van de grot. Snel loopt hij de grot uit en wij haasten ons achter hem aan tot we bellen horen rinkelen. We kijken om en zien een hele kudde koeien achter ons onze kant op lopen. Het eerste wat ik denk is ‘shit’, er gaan namelijk meer mensen dood door koeien die op ze gaan zitten dan door een haaienaanval en dit is niet de manier waarop ik heen wil gaan. Natuurlijk krijg ik weer te horen dat ik me aanstel en Juul blijft nog even staan om een selfie en video met de koeien te maken. Oké, ik ben wel toe aan lunch nu.

Na de lunch worden we naar een warmwaterbron gebracht waar we lekker kunnen dobberen voor we nog twee heuvels gaan beklimmen. De dag sluiten we af met twee fantastische uitkijkpunten bij de witte Boeddha en de Pai canyon. Net voor de zon ondergaat zijn we weer terug in ons bungalowtje.

Tofste dag tot nu toe
Met de taxi worden we afgezet bij een meeting point net buiten het centrum van Pai. Daar zitten nog 6 anderen te wachten die hetzelfde gaan doen als wij vandaag. We hebben geboekt bij Conserve Natural Forests, een organisatie die zich inzet voor de bebossing van de jungle en het redden van olifanten om ze terug in het wild te plaatsen.

In Azië wordt veel op olifanten gereden, ik heb me er vijf jaar terug ook schuldig aan gemaakt en als ik toen wist wat ik nu weet, had ik het niet gedaan. De plek op de rug van olifanten waar stoeltjes geplaatst worden voor mensen is zo fragiel dat het kapot gaat of scheef gaat groeien als daar teveel druk op staat. Daarbij moeten olifanten flink mishandeld worden om onderdanig te worden aan de mens. Olifantrijden gaat dus hand in hand met mishandeling van de dieren.

Als we daar aankomen na een korte rit door prachtig landschap worden we onthaald door Jason, een vrijwilliger bij de organisatie. Hij vertelt ons dat we Cammie gaan ontmoeten, een 31-jarige zwangere olifant die gekocht is van een bedrijf dat haar mishandelde. Toen Cammie net bij hen was, kwamen ze erachter dat ze zwanger is. Nu kan ze elk moment bevallen. Hiervoor waren er nog twee olifanten die ze op afbetaling hadden gekocht. Helaas kwamen de oude eigenaren ze weer halen en kregen ze het aanbetaalde geld terug. Deze olifanten hebben ze helaas niet kunnen redden. Jason vertelt hoe ze hier te werk gaan. We zoeken Cammie en mogen haar te eten geven, maar let wel: ze is heel kieskeurig. Ze eet alleen rijpe bananen die gepeld zijn voor haar. Als de bananen op zijn begint ze te lopen, want ze weet dat als de bananen op zijn ze ergens anders te eten krijgt en daar zal ze dan gelijk naartoe lopen. Wij als toeschouwers volgen haar ritme en lopen met haar mee. Als Cammie die dag geen zin heeft om te eten of om zich te laten zien, zullen wij ook niets te zien krijgen. Maar er gebeurt precies zoals Jason voorspeld heeft en ze is inderdaad net zo kieskeurig als werd gezegd. Ongepelde of onrijpe bananen slaat ze uit je hand met haar slurf als een verwend olifantenprinsesje. We genieten van de tijd die we met haar mogen doorbrengen en voeren haar bananen, citrussen en suikerriet. We maken foto’s en genieten zelf van een lunch terwijl we kletsen met de anderen. Het is een hele chille dag.

In het noorden van Thailand is een natuurreservaat dat beschermd wordt door de overheid en waar niet mag worden gejaagd op dieren. Als de babyolifant straks drie jaar is worden ze samen uitgezet in dat reservaat. Olifanten zijn zulke sociale dieren dat ze binnen no-time zullen worden opgevangen door een groep wilde olifanten. Na het verzorgen van Cammie mogen we allemaal nog een boom planten om de jungle weer mee op te bouwen. Eens in de zoveel tijd komen hier groepen studenten die hier massaal bomen komen planten. Het volledige stuk grond waar de boerderij op staat was ooit braakliggende grond en is door de inzet van veel vrijwilligers en donateurs nu weer vruchtbaar en beplant. Als we gaan geven we op de verplichte donatie voor het bezoek na nog een extra donatie. Met het geld van de donaties worden olifanten gekocht van mishandelaars en worden nieuwe bomen geplant.

Omdat wij zo ontzettend verliefd zijn geworden op deze organisatie en hun doel, is het minste wat wij kunnen doen hun website delen waarop je geld voor dit goede doel kunt doneren. Of je er wat mee doet, is natuurlijk aan jezelf :)

www.conservenaturalforests.org

Als we ‘s avonds terugkomen in het dorp komen we twee meiden tegen, Nina en Demi. We zijn hen al tegengekomen in Vietnam en Cambodja en nu ook al in Thailand. Het is de vijfde keer dat we hen zien. Samen met hen sluiten we de fantastische dag en Pai af bij een bar met livemuziek.

Ladyboy Cabaret
Voor de doorreizen naar Laos wilde ik persé nog terug naar Chiang Mai voor de ladyboy (travestiet) cabaret. De vorige keer waren we te laat en hebben we de show gemist. Voor de zaal wachten we bij een cocktailbar op Demi en Nina die met ons mee willen en als ze er zijn vinden we een mooi plekje vooraan bij het podium. De show is nog niet begonnen en Juul valt al ten prooi aan de eigenares, een ladyboy die nog heel duidelijk ‘boy’ is. Ze geeft Juul een kusje op zijn wang en wijst vervolgens op haar eigen wang omdat ze er eentje terug wil. Zodra Juul zich naar haar wang toe beweegt draait ze haar hoofd en geeft ze Juul een dikke smakkerd op zijn mond. Mijn avond kan niet beter beginnen! De show zelf is heel vermakelijk, de ladyboys zijn soms niet te onderscheiden van echte vrouwen en de acts zijn heel grappig. Op een bepaald moment wordt er gevraagd om stoere mannen en Demi, Nina en ik kunnen niet hard genoeg schreeuwen en wijzen om Juul op dag podium te krijgen. En ja hoor, het lukt ons! Tien minuten later staat Juul met nog een paar jongens in een jurk en pruik op het podium te schudden met zijn billen. Na de show maken we nog foto’s met de artiesten en gaan we naar een club. Ik weet nog dat we dansten, dronken en gezellig mensen van verschillende nationaliteiten ontmoetten. En het volgende dat ik weet is dat ik de boel heb ondergekotst voor de club. Dit is een avondje voor in de boeken!

Op naar Laos!

Geschreven door Rugzaktoeristen