Met veel zin om naar Thailand te gaan stappen we ‘s ochtends op de bus in Siem Reap. Op naar Bangkok! De hobbelige rit maakt me niet zoveel uit want als we de grens over zijn, zijn we in het land waar ik het vijf jaar geleden ontzettend naar mijn zin heb gehad. Als we bij de grens aankomen worden we uit de bus getrokken en in een lange rij gezet, de chauffeur verdwijnt weer in de menigte. Die zien we straks wel weer, denk ik. Na de departurekaart te hebben ingeleverd, lopen we weer naar buiten. Oké, niemand te bekennen die ons kan vertellen waar we heen moeten. Een Canadees meisje en twee Deense jongens sluiten bij ons aan met dezelfde vraag. We volgen maar gewoon wat andere mensen die dezelfde sticker als wij hebben, maar als ook zij zich naar ons omdraaien en vragen waar we heen moeten, weten we het ook niet meer. Daar staan we dan, ergens in niemandsland, op de grens van Cambodja en Thailand. Een man ziet onze verwarde gezichten en komt naar ons toe om te vertellen dat we de grens over moeten lopen en ons dan bij de Thaise grens moeten melden. Oké zo gezegd, zo gedaan. Ware het niet dat er een rij van 2 uur staat bij de Thaise douane. Pff, zo makkelijk als de grensovergang van Vietnam naar Cambodja was, zo ingewikkeld en lang is deze. Na het krijgen van de stempel voor 30 dagen in ons paspoort vinden we onze buschauffeur weer terug. Hop hop de bus in, nog 5 uur rijden naar Bangkok!

Bangkok
Ons hotel zit precies om de hoek van de bekendste backpackerstraat van Bangkok: Khao San Road. We lopen er de eerste avond meteen even overheen op zoek naar lekker eten en dat is niet te missen! We hebben nog geen drie meter gelopen en de ‘hello, Pad Thai!, ‘where you going?’ en ‘mister, you are very lucky’ (Indiase mannen die beweren je aura en toekomst te kunnen lezen) worden naar ons hoofd geslingerd. Op elke hoek van de straat staan eetkraampjes die pad thai, loempia’s, fruit of sateetjes verkopen, Juul begint spontaan te kwijlen. We proberen bij verschillende kraampjes wat en drinken een cocktail voor we redelijk vroeg in bed kruipen.

Omdat het bijna kerstmis is, wil Juul een cadeautje voor zichzelf kopen. In een grote shoppingmall sta ik naast een groot kind dat een glimlach van oor tot oor heeft. Eindelijk heeft hij een drone! De volgende dag nestelen we ons op een kleedje in het park waar Juul zijn nieuwe speeltje wil uitproberen. Ik heb een paar pagina’s in mijn dagboek kunnen schrijven voordat de eerste vlucht eindelijk van start kan gaan. Rustig laat Juul hem op en vliegt hij de drone over het park. Maar nog geen anderhalve minuut later staat er al een politieagent naast ons die met ‘no, no, no!’ en wijzend naar de drone ons duidelijk maakt dat we er hier niet mee mogen vliegen. Teleurgesteld maar enthousiast van net pakt Juul de drone weer in. Dan maar als we Bangkok uit zijn. We sluiten de avond heerlijk af met een sushi kerstdiner in een klein restaurantje.

Bangkok heeft heel veel tempels die je kunt bekijken, maar omdat wij net uit Siem Reap komen waar we dagen tempels hebben bekeken, zoeken we naar iets anders om te doen. We eindigen in een exhibitie hal waar tentoonstellingen zijn over de geschiedenis en de cultuur van Thailand. De tentoonstellingen zijn opgezet in beeld en geluid. In bijvoorbeeld een kamer met een rondlopend panorama beeldscherm leren we over de muziek- en danscultuur en poppen waar geluidsfragmenten aan gekoppeld zijn laten iets zien over Thaise gebruiken. Ook miniatuurweergaven van de Grand Palace komen aan bod met volledige uitleg over de architectuur, geschiedenis en functie. Aan het einde van de tentoonstelling komt het koningshuis, wat heel erg belangrijk is hier, nog aan bod.

Overal waar je komt in Thailand staan foto’s van de oude koning die vorig jaar overleed en foto’s van zijn opvolger. De rouwperiode van de koning heeft ook een jaar geduurd wat o.a. inhield dat er minder grote evenementen waren in Thailand en mensen zich soberder kleedden. Ook tijdens de voorfilmpjes in de bioscoop werd een diavoorstelling van de koning afgespeeld met daaronder het volkslied waarbij iedereen moest gaan staan en op een nightmarket kwam er een busje voorbij met een groot portret waarop iedereen op de markt ineens stil stond met de hand op het hart tot het volkslied voorbij was.

Hoewel we de dagen in Bangkok voornamelijk doorbrengen met rondslenteren op marktjes en genieten van de diversiteit van de stad en het eten (het eten hier is fan-tas-tisch!) kiezen we er toch voor de laatste dag eventjes Bangkok uit te gaan. Om 7 uur ‘s ochtend razen we in een busje over de snelweg op weg naar twee speciale markten. Als we er bijna zijn hoor ik de chauffeur roepen ‘quick, quick, train is here in 3 minutes!’ en we worden de bus uitgegooid en richting het spoor geduwd. Het spoor staat vol met mensen en kraampjes en ik hoor verschillende Thai al roepen dat we aan de kant moeten omdat de trein eraan komt. Van een afstand hoor je de hoorn van de trein al en binnen nog geen 20 seconden trekken alle vrouwtjes op de markt hun kraampjes naar binnen en duwen ze de toeristen van het spoor. Langzaam rijdt de trein voorbij op nog geen 30 cm afstand van onze gezichten en zodra de trein voorbij is worden alle kraampjes weer even snel uitgestald en gaat de markt weer verder. In een klein straatje naast het spoor zit onze buschauffeur te eten en we gaan erbij zitten en bestellen hetzelfde. We krijgen een noodlesoep voorgeschoteld met rundvlees en grote vleesballen erin. Geen idee wat de naam is van het gerecht, maar het was erg lekker! De volgende stop is een floating market waar we met een bootje langs kraampjes varen. We hebben geen interesse in souveniertjes maar als we een eetkraampje zien laten we ons wel even naar de kant trekken. Met een bord pad Thai op onze schoot varen we weer door. Voor we terug naar Bangkok gaan varen we nog met een speedboot door de waterwegen waar we kunnen zien hoe de mensen in dit dorp leven. Ik besef me hoe goed wij het getroffen hebben als ik de huisjes van deze mensen zie.

Dit was de laatste blog van dit jaar. Sta even stil bij de mooie en minder mooie momenten van afgelopen jaar en sla ze op als goede herinneringen. Geniet van elkaar, wij merken toch wel dat we het een beetje hebben gemist om met kerst met familie te zijn, en besef dat wij het in Nederland toch (relatief) best wel goed hebben. En maak je klaar voor een nieuw top jaar. Een jaar waar je meer over jezelf gaat leren en weer nieuwe mogelijkheden hebt om de wereld te leren kennen! Gelukkig nieuwjaar iedereen en we zien jullie in 2018!

Geschreven door Rugzaktoeristen