Hoi An
Vroeg in de ochtend stappen we uit de bus. We zijn aangekomen in Hoi An, een plaatsje in centraal Vietnam en van horen zeggen is dit dé mooiste stad van het land. Vóór de kolonisatie door Frankrijk was Hoi An de grootste havenstad van Vietnam. Dit veranderde toen de Fransen de macht kregen en zij meer handel wilden drijven met Europa. Op twee uur ten noorden van Hoi An in Da Nang legden zij een nieuwe, modernere en grotere haven aan die voortaan dienst zou gaan doen voor de internationale handel. Hoi An raakte een beetje in de vergetelheid, maar dat is meteen de redding van de stad geweest. Tijdens de Amerikaanse oorlog is Da Nang een mikpunt voor aanvallen geweest, terwijl Hoi An veel minder getroffen werd. Authentieke gebouwen, eeuwenoude gebedshuizen en andere prachtige overblijfselen uit de Vietnamese geschiedenis zijn nog in prima staat. Hoi An wordt ook wel het Venetië van Vietnam genoemd en dat trekt de toeristen tegenwoordig deze kant op.

De warmte en de zon van de dag ervoor voel je vandaag ook nog in Hoi An, al is de lucht niet meer zo blauw als gisteren. Om nog optimaal te kunnen genieten van de zon huren we meteen een scooter en gaan we op zoek naar het strand. We blijven lekker op het strand liggen tot de zon niet meer tevoorschijn komt en gaan dan terug naar het hotel. Als we onze hotelkamer in komen, merken we dat het buiten begint te regenen, dit is het weer dat we de komende dagen zullen hebben.

Ondanks de regen trekken we er toch op uit. In het centrum zijn veel koffiehuisjes, en filmpjes kijken met een goede bak koffie is ook geen straf. Steeds als het even droog lijkt te zijn, lopen we verder door het centrum en verkennen we de stad. De straatjes in het oude centrum stonden een paar weken geleden nog tot een meter onder water (door de tyfoon), daar is nu niks meer van te zien. De charme van de stad is niet te missen, ik blijf om me heen kijken en me verwonderen. De verschillen in architectuur (Japanse, Chinese en Franse invloeden door elkaar) en de details in bouwwerken zijn prachtig. Jammer is alleen dat op elke hoek van de straat een Vietnamese verkoper staat die jou zijn tent in wil lokken. De goedlachse en ingetogen Vietnamezen zoals we ze in andere plaatsen hebben ontmoet, zijn hier veel minder. Waarom Hoi An de mooiste stad van het land wordt genoemd wordt helemaal duidelijk zodra de zon onder gaat en de lichten van de stad aangaan. De smalle straatjes worden verlicht door duizenden lampionnen die de gebouwen kleuren en details nog beter zichtbaar maken. Het geeft een onwerkelijk gevoel, omdat je wordt geprikkeld door zoveel moois in één keer. Het beeld wordt afgemaakt door wenslampionnetjes die drijven op het water en muzikanten die muziek spelen in café’s. In de avond komt Hoi An tot leven en tovert zij een lach op je gezicht.

Tijdens één van deze avonden eten we samen met Tal en Omri, een neef en nicht uit Israël. We praten over onze culturen en we merken dat sommige onderwerpen in Israël nog taboe zijn, terwijl de jongeren daar graag verandering in willen zien. Omri is biseksueel en krijgt vanuit thuis niet de steun die hij graag had gewild. Voor hem is het reizen een manier om erachter te komen wat hij wil in zijn leven en om even helemaal los te gaan. En dat blijkt voor meer reizigers uit Israël zo te zijn. In de loop van de avond schuiven er steeds meer mensen uit Israël aan bij ons aan tafel en jointjes gaan van hand naar hand, wij bedanken. Tal vertelt dat veel backpackers uit hun land naar Azië komen om drank en drugs te gebruiken. Een beetje de zuipvakantie zoals wij die hadden toen we 17 waren in Spanje. In tegenstelling tot de rest besluiten we vroeg naar het hotel te gaan omdat we vroeg op moeten voor een kookcursus.

Coconut Village - kookcursus
Heel de nacht heeft het geregend en als we opstaan komt het nog steeds met bakken uit de hemel. We doen dichte schoenen aan en de regenjassen die we een dag eerder hebben aangeschaft. Voor we worden opgehaald worden we er van verzekerd dat we het basket varen over zullen slaan met dit weer. Met een groepje van tien personen beginnen we aan de dag. Als we aankomen op de markt voor de boodschappen van de gerechten zie ik dat alles, de straten en de markt, tot op kuithoogte blank staat. Hier moeten we toch niet doorheen? Maar jawel hoor, ik hoor de gids al ‘come follow me’ roepen. Shit. Ik zet de eerste paar stappen en voel mijn schoenen vol water lopen. Terwijl ik soppend in mijn schoenen door de regen loop, voel ik mijn t-shirt plakken. Dat kan toch niet? We hebben net nieuwe regenjassen. Ik doe mijn jas open en zie dat heel mijn t-shirt doorweekt is. Aan de blik op Juul’s gezicht zie ik dat het bij hem hetzelfde is. Na wat gescheld en een nieuwe poncho lopen we door en komen we aan bij een boot. Van de belofte dat we niet in een basket hoeven te varen vandaag is blijkbaar niks meer over, maar wat maakt het nog uit, we zijn toch al doorweekt. Kom maar op met die bootjes en het krabben vangen! In de stromende regen stappen we in een ronde boot, de basket, krijgen we een rieten hoed op ons hoofd en stokjes met aas in onze handen gedrukt. We peddelen een beetje door de plantage en stoppen hier en daar om krabben te vissen. De vrouw in de basket naast ons is een natuurtalent want ze vangt krab na krab, wij eindigen met een eindscore van nul krabben. Ah joh, ieder zijn talent. De kookcursus maakt de dag weer goed. Terwijl we opdrogen, leren we verschillende Vietnamese gerechten en eten we alles op tot we niet meer kunnen. Aan het einde krijgen we de recepten mee van de gerechten die we hebben gemaakt.

De rest van de dagen in Hoi An brengen we door in koffietentjes en in de sportschool. Wonder boven wonder is het iedere avond droog en geeft ons dat de gelegenheid om dan door de stad te lopen en foto’s te maken. Iedere avond proberen we een ander eettentje uit, heerlijk genieten dit!

Nha Trang
Na 6 dagen in Hoi An wordt het wel weer tijd om verder te reizen. We hebben een open bus ticket geboekt waarmee je voor weinig geld heel Vietnam door kunt reizen. Nha Trang is een verplichte stop bij dit ticket, dus we verblijven hier anderhalve dag voor we doorreizen naar Da Lat. Omdat het regenseizoen langer aanhoudt dan normaal (die tyfoon heeft daar ook invloed op gehad) is het ook in Nha Trang niet beter qua weer. De stad is eigenlijk een badplaats waar veel Russische toeristen op af komen en meer dan op het strand liggen, is er ook niet te doen. We vermaken ons deze anderhalve dag door naar de bioscoop te gaan, spelletjes te spelen in een gamehall, te bowlen en wat rond te lopen. We kunnen niet wachten tot de volgende stop, waar we weer lekker de natuur in kunnen en actief kunnen zijn!

Next stop: Da Lat

Geschreven door Rugzaktoeristen