Vroeg in de ochtend komen we aan in Phong Nha, een klein plaatsje met een rijke geschiedenis en fantastische natuur. In dit gebied zijn tal van grotten te vinden en mooie, diepe jungles vol met exotische dieren. Naast Phong Nha ligt de Ho Chi Minh highway, de snelweg van noord naar zuid Vietnam. Deze snelweg heeft eveneens een vertakking naar de kust toe, naar de grootste haven van Vietnam in Da Nang. Tijdens de Amerikaanse oorlog was Phong Nha een belangrijk dorp voor de Vietnamese troepen. Amerika was tijdens de oorlog voornamelijk gericht op hun air forces (de luchtmacht) en zij bombardeerden Vietnam dan ook voornamelijk vanuit vliegtuigen. Tijdens de Vietnam-Amerika oorlog zijn er in alleen al het gebied rondom Phong Nha meer bommen geworpen dan tijdens de hele Tweede Wereldoorlog in Europa. Elke twee weken wordt hier nog een niet afgegane bom gevonden, voornamelijk door boeren of kinderen.

Daar waar de kracht van de Amerikanen lag bij de lucht, lag die van de Vietnamezen bij de nacht. ‘s Nachts waren de wegen niet belicht en konden de Amerikanen vanuit hun vliegtuigen niks in de gaten houden. De Vietnamese troepen (o.a. in de jungle) waren dan ook in de nacht actief en reisden dan van A naar B. De grotten van Phong Nha waren een belangrijke stop voor de bevoorrading van troepen. De weg van noord naar zuid is niet in één nacht te rijden, dus werden de vrachtwagens op vlotten de grotten in getrokken. Hier rustten de militairen overdag uit en zodra de zon weer onder was vertrokken ze weer. De Amerikanen konden dit vanuit de lucht niet zien omdat de grotten in de jungle lagen en op het eerste gezicht alleen te bereiken leken via het water. Geen Amerikaan die had gedacht dat de Vietnamezen op vlotten hele vrachtwagens naar binnen trokken hier.

Phong Nha - easy tiger
Het hostel waar we verblijven is een echt feesthostel voor backpackers. Op de Azië Backpackers Facebookpagina en in de Lonely Planet (reisgids) wordt dit hostel aangeraden. Zoveel goede recensies, dat kan niet slecht zijn. Om 6 uur ‘s avonds gaat er een alarm af en van alle kanten stormen er jongeren naar de bar. Gratis bier! Oh jeej, en we zitten hier 4 dagen! Dat het bier goedkoop is (en om 6 uur gratis) heeft ook zo zijn voordelen, we raken aan de praat met een stel uit Ierland en twee meiden uit Duitsland. Tijdens het kaarten is er livemuziek en hoe later het wordt en hoe meer alcohol er geconsumeerd wordt, hoe uitbundiger iedereen wordt. Er worden alleen nog maar meezingers gespeeld en binnen no-time staan mensen op de tafels te dansen, wordt de microfoon door verschillende mensen overgenomen en wordt er van alle kanten luidkeels mee geblèrd. Als de muziek stopt om 23:00 besluiten we met een hele groep het feestje door te zetten in een club verderop in de straat. Ergens halverwege de nacht, nadat we twee koeien midden op de weg passeren, vinden we ons bed terug.

Paradise Cave en botanical gardens
Als we opstaan, laten onze hoofden ons weten dat we een leuke nacht hebben gehad. We gieten een liter water naar binnen en beginnen aan de dag. Vanaf half tien hebben we een auto met privéchauffeur gehuurd en een stel dat we ontmoet hebben de avond ervoor gaat met ons mee. Tiep (“you van say T”) brengt ons in zijn grote Jeep naar de Paradise Cave. Onderweg kletsen we met Holly en Alistair, speelt Juul voor DJ en voor we het weten zijn we er. Na een kwartier lopen, komen we aan bij een berg. Ja hoor, natuurlijk ligt die grot bovenin de berg en moeten we er naartoe klimmen. Als wij over een half jaar geen strakke billen en benen hebben, weet ik het ook niet meer. Eenmaal in de grot vergeten we heel de klim. Wow! De grot is enorm en super mooi. De Paradise Cave is de één na grootste grot ter wereld en pas 10 jaar geleden ontdekt. We krijgen er een beetje een Efteling gevoel bij, alleen is dit echt. We lopen ongeveer een kilometer de grot in, meer is er momenteel nog niet te bezichtigen voor bezoekers maar de grot loopt nog zeker 15 km door. Wat een ervaring!

De tweede stop van de dag is de botanical gardens. Ons werd verteld dat we hier verschillende soorten dieren en planten kunnen spotten. Prima denk ik, na die klim van net lekker even de natuur bekijken. Na een kort stukje lopen houdt het versteende pad op en klimmen we een stuk naar beneden om de waterval te bezichtigen. Terwijl we de waterval bewonderen vragen we ons af hoe de route verder loopt, totdat Holly ineens wijst naar een touw dat op de stenen op de waterval gespannen is. We moeten de waterval beklimmen! Daar gaat mijn rustige natuurwandeling... Hoewel ik de eerste minuut zowat in mijn broek schijt van angst, begin ik het steeds leuker te vinden en klauter ik met evenveel plezier als Juul over de rotsen heen. Trots op onszelf staan we uiteindelijk helemaal bezweet bovenaan de waterval. Tijd voor een frisse duik! In ons ondergoed zwemmen we door de rivier, waarna we nat en voldaan teruglopen naar de jeep. Terwijl ik bij mezelf denk hoe fantastisch deze dag is, wordt-ie nog beter: aapjes!! Naast ons pad zitten twee aapjes bladeren en noten te eten. Fotomoment! Wat een dag!

The duck stop
Voor we doorreizen naar Hué moeten we nog het aller-leukste doen wat je blijkbaar in deze omgeving kan doen: the duck stop. Tot een aantal jaren geleden was deze omgeving alles behalve toeristisch en een Australische reiziger wilde graag ervaren hoe het dagelijks leven hier ging. De mensen werken veel met dieren en zijn ook heel de dag omgeven door waterbuffels, honden, eenden, katten, noem maar op. Aan het einde van een warme werkdag wordt er vaak gezwommen samen met deze dieren. Deze ervaring wilde deze Australische man ook meegeven aan andere reizigers, maar hij maakte er een beetje een kinderlijke ervaring van.

Als je ooit in het park in aanraking bent gekomen met een eend weet je dat eenden de neiging hebben om achter je aan te lopen. Stel je voor dat je 50 eenden hebt, dan loopt er een heel leger aan eenden achter je aan en ben jij de eendenkoning. Zo gezegd, zo gedaan. En dan heb je nog Donald Trump, een waterbuffel die gered is door deze Australische man. Donald moest voorheen 700kg aan producten van A naar B brengen iedere dag tot hij werd geadopteerd door de duck farm. Afgelopen jaar waren er een paar toeristen bij de duck farm en die dag was het zo warm dat ze vroegen of ze ergens konden zwemmen. Dat kon, maar dan ging Donald ook mee want die kon ook wat afkoeling gebruiken. Eenmaal in het water klimt de Australisch man op zijn rug om hem te wassen, maar Donald begint rondjes met hem te zwemmen en lijkt het goed naar zijn zin te hebben. Als daarna blijkt dat Donald evenveel lol heeft met de toeristen op zijn rug, is een nieuwe activiteit geboren. Ook wij zijn vandaag eventjes eendenkoning en -koningin en gaan zwemmen met Donald. Dit is misschien wel het leukste wat we tot nu toe gedaan hebben!

Hué
Als tussenstop naar Hoi An verblijven we in Hué. Ooit was deze stad het centrum van het rijk, de plek waar de keizers woonden. Dit is nog goed te zien aan de stad. In de oude keizerlijke stad (the citadel) kun je zien hoe de keizers eeuwen geleefd hebben. De citadel was een soort ministad omgeven door water in het centrum van de daadwerkelijke stad Hué. Binnen de muren van deze ministad mochten alleen de belangrijkste mensen komen, zoals belangrijke bestuurders, bevelhebbers uit het leger en de familie van de keizer. Tijdens de Amerikaanse oorlog is helaas een groot deel van de citadel verwoest, 20 van de 148 gebouwen zijn blijven staan.

Eeuwen geleden lieten keizers hun personeel het land door gaan om daar de mooiste vrouwen te zoeken en mee te nemen naar de stad. Al deze vrouwen vormden het harem van de keizer en met hem plantten ze zich voort als konijnen. Eén van de keizers heeft in zijn tijd aan de top 142 kinderen verwekt binnen de muren van Hué. De enige mensen die bij de harems van de keizers mochten komen waren bewakers die van te voren gecastreerd werden. De kinderen kregen les in de privébibliotheek en genoten van alle andere faciliteiten binnen de muren.

Het is een ontzettend warme dag en hoewel we de geschiedenis achter de stad interessant vinden, wint de warmte het van ons en gaan we eerder terug naar het hostel. Even relaxen met de airconditioning aan en deze blog schrijven, is ook een prima middag. Morgenvroeg reizen we weer door naar Hoi An en kunnen we voor het eerst in drie weken in de zon gaan chillen op het strand!

Geschreven door Rugzaktoeristen