Lieve lezers,
Het is alweer wat weekjes geleden sinds julie wat van ons gehoord hebben. De afgelopen dagen zijn dan ook meer allemaal kleine leuk gebeurtenissen en lieve momenten die soms lastig te beschrijven zijn maar ik doe mijn best!

Het was de eerste paar dagen nadat we van kerala terugkwamen weer even zoeken hoe we onszelf weer nuttig konden maken. We hadden wel even met de father gepraat maar dat blijft soms helaas een beetje bij praten. Zoveel tijd had ik ook niet om veel voor te bereiden want opeens was daar 15 januari, de laatste dag om je in te kunnen schrijven voor de decentrale selectie studies, wel heel dichtbij. Ondanks ik eigelijk nog steeds niet zeker weet of dat nou de studie voor mij is, besloot ik op 10 janauri dat ik het toch wilde proberen. Zo kon ik mijn, hiervoor nog lege, ochtenden gebruiken om mijn motivatiebrief te schrijven en gingen de uurtjes sneller dan dat ik door had.
En je raad het nooit maar in het weekend van 14,15,16 januari was het hier weer een feestdag. Dit keer was het pongal. En zover ik het begreep is dit nieuw jaar in de villages en danken ze, in welke god ze dan ook geloven, voor de koeien en de oogst. Ik denk zelf dar het officeel een hindoestaans feest is maar dus zo in de cultuur gegoeid dat iedereen het viert. Maar hierdoor verdwenen de jongens weer van het project en op maandag zouden ze dan weer terugkomen. Ik gebruik 'zouden' want op maandag was nog maar 50% van de jongens aanwezig. Er was een beetje onduidelijkheid want maandag is officeel ook nog een feestdag en sommige jongens waren ziek thuis zonder afmelding maar typisch indiaas is het wel. Naast dat ik dat weekend hard aan het ploeteren was voor de decentraal, ben ik samen met een van de fathers, de brother en de broters/student Prem die woont in het andere gebouw, en het enige weeskindje naar het strand geweest op de 13e . Er waren allemaal kleine winkeltjes en dansoptredens en ik heb voor het eerst achter op de moter gezeten. Wat bijna het leukste weekend want achterop een moter zitten is hier bijna hetzelfde als een achtbaan.
Verder gingen we de dag daarna op een routetrip met de fathers & de brothers. Naar welke steden we precies gingen wisten we niet maar we zouden eten bij een don bosco project onderweg en slapen bij een ander en dan de volgende dag naar wat kerken. De steden weet ik nog steeds niet echt maar het was wel erg gezellig. De meerderheid van de tijd hebben we gespendeerd in de auto wel, en het is zo gek hoe snel we gewend zijn geraakt aan even 3 uur rijden. Waarbij vroeger mijn mond zou openvallen en mijn knieën en bips spontaan pijn van zouden krijgen, denk ik nu: oh maar drie uurtjes. De volgende dag gingen we niet naar kerken op verschillende plekken maar 1 plek met verschillende kerken. Was bijzonder om te zien dat er niet alleen christenen waren maar ook Hindoestanen en moslims. In 1 van de kerken waren allemaal kleine kerkjes die gebruikt worden voor prive diensten en dat was ook precies wat wij gingen doen. Na deze dienst gingen we even uitwaaien op her strand en wij waren niet de enigen met dat idee. Het hele strand en heel de zee waren bedekt met mensen. En omdat blood hier niet gewoon is stond iedereen met zijn kleren tot nek of middel in zee. Een ander ding wat erg opvalt is het aantal mensen dat selfies aan het maken is. Ik weet niet of we dat al een keer eerder genoemd hadden maar selfies maken is hier bijna onderdeel van de cultuur. Telefoonreclame wordt hier gemaakt door middel van het aanprijzen van de goede selfie camera en op elke openbare plek zie je meer selfie makende mensen dan op je handen te tellen. Ook de fathers en brothers moesten wat selfies en fotos maken dus dat is nog leuk voor jullie en soms voor mij wat minder. Na het strand zijn we de rest van de kerken gaan bekijken. Er was 1 kerk waar wel 15000 mensen inpaste maar naar onze schattig betekent dat dat er wel 3750 mini bankjes in moesten staan en dat zagen wij niet maar groot was hij wel. Daarnaast was er ook een heel groot lange zand pad, beetje de breedte en beeld weg van een jeu de boulesbaan alleen dan veel langer. Ik weet niet of dit in Nederlandse katholieke kerk ook zo is maar de mensen hier geloven dat als je dat hele pad, kan ook gewoon het gangpad in de kerk zijn, op je knieën aflegd terwijl je de rosary doet, je wens wel uit moet komen. Maar dit pad was meer dan een km lang en de father vertelde dat als je klaar bent je knieën helemaal bebloed zijn en zag zelfs een meisje van ongeveer 14 het doen dus dat was best bijzonder om te zien. Na alle kerken weer gezien te hebben, keerde we weer terug want de oudste jongens kwamen zondag al terug zodat ze maandag konden leren voor de tentamens dinsdag.
De weekjes kabbelende verder een beetje voort en heb geprobeerd er een beetje vloeiend verhaaltje van te maken. Voor pongal al kunnen regelenen dat we weer wat tekenlessen konden geven en ook na pongal ging dit weer verder en morgen zelfs een tekenwedstrijd. Ik leer soms een beetje koken van de kokkin, elk moment dar de jongens vrij zijn probeer ik beneden met ze te spelen en heb geregeld dat ik elke avond engels prive les kan geven aan twee 6 std jongentjes en dat is echt heel leuk. Schiet er alleen soms een beetje bij in omdat het deze maand ook Don Bosco maand is. Ze zijn verdeeld in vier teams en er zijn speciale wedstrijden zoals de tekenwedstrijd en zangwedstrijd maar ook de scores van het speeluur worden nu belangrijk en gebruiken ze het ook heel slim als de kinderen stil moeten zijn hahah. De tekenwedstrijd mochten wij beoordelen en de zangwedstrijd is ook al geweest en was erg gek om te zien dat zingen eigelijk zo anders is dan bij ons. Daarnaast zijn onze dagen soms nog steeds gevuld met zoektocheten naar geld want soms zijn de ATM's gewoon leeg maar wel leuk want dezo ontmoet je allemaal andere blanken die ook opzoek zijn naar geld. Ook zijn we deze week naar een papierfabriek geweest waar je live kan zien hoe het gemaakt wordt. Mochten helaas geen foto's maken maar was erg vet om te zien en hadden daar ook een leuke souvenirs shop dus daar ons net gevonden geld maar weer gekijk gespendeerd.
Deze zondag zijn we naar een soort van optredens en kerkdienst op een school in de buurt geweest. Wel allemaal in Tamil helaas maar waren ook wat engelse liedjes en gezellig met de jongens. We kregen daar ook iets lekkers te eten en te drinken maar he merkt wel dat de meeste jongens dan altijd meer willen. Zo liepen de meeste jongens niet met 1 flesje water maar 2/3 en hadden sommige zelts een extra zakje nootjes kunnen regelen. Ik heb daar ook wel even bewezen dat ik mijn blonde haren niet zomaar heb want ik was mijn sleut vergeten daar en moest toen even achter op de moter, wat ik geen probleem vond, even snel ophalen en hij lag er gelukkig nog. Wel kan in mijn blonden haren en nils zijn krullen nu combineren met echte hedendaagse indiase kleding. De father had ons een adresjes gegeven en nu zijn we bijna echte indiase burgers. En als echte indiase burgers hebben we dan gister ook de republic day gevierd. S ochtends met wat optredens van de kinderen en tamil praatjes op de school en aan het eind van de middag gingen we als verrassing met alle jongens naar het strand. Helaas was her eerste een beetje regenachtig maar dat klaarde gelukkig op. Ook de jongens hier vinden selfies en foto's maken helemaal geweldig en dat resultaat kunt u hier onder zien. Als laatste zijn nils en ik woensdag meegeweest naar chennai omdat de father wat boodschapjes moest doen en dat het wel leuk was als wij mee gingen. Was helaas iets minder interessant dan gehoopt maar dankzij jullie sponsers hebben we wel allebei een roze ukelele gekocht om de kinderen te leren spelen als aanvulling op de band spullen die ze al hebben.

Hopelijk hebben jullie weer een beetje kunnen genieten van al onze avonturen en al mijn mooie bruggetjes en gaat het bij jullie net zo goed als bij ons!

Liefs Ymke

Geschreven door Nilsenymkes.reisdagboek