Kerala, Kerala en Kerala

India, Kerala

Beste lezer,
Wij willen u namens SAMEN, de staff en kinderen op het project en onszelf nog een vrolijk kerstfeest en een gelukkig nieuwjaar toewensen.
Ymke en ik hebben vanaf Tweede Kerstdag samen met twee andere vrijwilligers van SAMEN door Kerala gereisd. Carolijn en Esra, twee meiden van onze leeftijd, werken op een project in Chennai. Nadat Ymke met Esra op Whatsapp had gepraat over samen reizen tijdens de feestdagen gingen we alles regelen. Natuurlijk gaat niets in India makkelijk, maar na veel onduidelijkheid over of het wel of niet zou doorgaan, pakten Ymke en ik op 26 december toch de bus naar Chennai.
Hier konden we even lunchen en de kinderen op hun project zien. Het is trouwens heel vreemd om op een ander project te zijn. Ik merk dat ik zoek naar bekende gezichten maarr natuurlijk zijn die er niet. Ook zijn er veel verschillen. Zo hebben de kinderen in Chennai één zaal waar wordt gespeeld, gegeten en geslapen, maar ons project is veel groter en heeft dan ook voor alle bezigheden andere kamers. Ook slapen Esra en Carolijn samen op dezelfde kamer, wat misschien wat logischer is omdat ze van hetzelfde geslacht zijn, maar er zijn waarschijnlijk niet genoeg kamers om er allebei een aan hen te geven.
Maar goed, tegen de avond aan namen we met zijn vieren een tuk-tuk naar het busstation, waar de nachtbus naar Munnar op ons stond te wachten. De bus was niet onaangenaam. We hadden bedden, hoe klein ze dan ook waren, en dankzij het feit dat we nu Netflix- en Youtubevideo's kunnen downloaden gingen die twaalf uren aardig snel voorbij.
's Ochtends kwamen we dan aan in de bergplaats Munnar. We huurden een gids in die ons de bezienswaardigheden rondom Munnar liet zien. We zagen oude Britse dammen, heel veel reusachtige theeplantages, allerlei flora, en apen en olfianten. De olifanten waren echter in gevangenschap puur om toeristen te vermaken. Het was mogelijk om op de olifanten te rijden. Gelukkig waren wij het alle vier erover eens dat dit onnatuurlijk en eigenlijk vreselijk is. We hoopten dat we nog olifanten in het wild konden zien, maar helaas.
De dag erna gingen we naar een theefabriek die groene, zwarte en witte thee produceerd en exporteert naar het westen. In de fabriek rook het alsof je de hele tijd met je neus in een kop sterke thee zit. Alle thee wordt met de hand geplukt, en er komt daarna een machinaal proces van persen, drogen en van alles en nog wat aan de pas. We mochten geen foto's maken, maar dankzij Carolijn de foto-ninja kunnen we ze nu laten zien.
Die middag vertrokken we door naar Kochi, een drukke, toeristische kustplaats aan de Arabische Zee. Kochi was respectievelijk in de handen van de Portugezen, de Nederlanders en de Britten. Overal waren oude kerken en gebouwen te zien van de kolonisten. Zo zagen wij grafstenen van Nederlanders met teksten in onze taal erop. We zijn in het Dutch Palace geweest waar oude V.O.C. kaarten van Kochi en omstreken te zien waren.
We waren een aantal dagen in Kochi. Zo ook tijdens oudejaarsavond. De meiden voelden zich een beetje ongemakkelijk vanwege een terroristendreiging en wilden niet te dichtbij drukke plekken komen tijdens oud en nieuw. Dit was echter onmogelijk in Fort Kochi, en uiteindelijk gingen we naar de drukste plek, naar de Burning Of the Old Man. Om 12 uur 's nachts wordt een grote bejaarde man gemaakt van hout en stro verbrand. De Father vertelde ons later dat ze dit doen omdat de oude man schuldig wordt bevonden aan dat er veel slechte dingen zijn gebeurd dit jaar, en dat hij moet verbranden om plaats te maken voor het volgende jaar. Nu ik weet wat er precies achter zat zie ik het als een mooie traditie. We voelden allemaal om 12 uur wel een anticlimax, omdat men in India niet aftelt naar het nieuwe jaar. We stonden te wachten tot het zou gebeuren, maar toen had de klok al twaalf geslagen. Na middernacht dwaalden we met zijn vieren wat rond Fort Kochi, maar er scheen niets spannends meer te gebeuren dus we gingen maar terug naar het hotel.
Hier wachtten we tot half 5 's ochtends, oftewel 12 uur 's nachts in Nederland om onze vrienden en familie nog een gelukkig nieuwjaar te wensen en deze keer wel af te tellen.
Na oudejaarsavond bleven we nog anderhalve dag in Kochi om de nieuwjaarsparade te zien en wat souvernirs in te slaan. De parade zat vol met olifanten, gepimpte riksja's, travestieten en praalwagens. Heel leuk om te zien, dus bekijkt u vooral de foto's.
Alappuhza, beter bekend als Alleppey, was onze volgende en laatste stop voor we weer terug zouden keren naar het project. 's Middags namen we vanuit Kochi de bus, wat zo'n twee uur duurde. We hadden een heel gezellig, rustig hostel met hele aardige mensen. Esra voelde zich niet lekker dus ze bleef even liggen terwijl Carolijn, Ymke en ik naar het strand gingen.
's Avonds zaten Carolijn en ik met zo'n zeven andere mensen buiten te praten. Ik ontmoette een lieve, maar aardig verknipte Argentijnse vrouw, een Indiase bokser die lange tijd in Barcelona had gewoond en een Brit van mijn leeftijd die ook vrijwilligerswerk doet.
De volgende dag gingen we op een kayaktour. Met een motorboot en een gids voeren we langs allerlei dorpjes, tempels en ontelbare palmbomen naar onze kayakken toe. In de ene kayak zaten Carolijn en Ymke, in de andere Esra en ik. We peddelden door de zogenaamde backwaters, door smalle stroompjes volledig bedekt met waterplanten waar we ons een weg door moesten banen, maar ook over de grote rivier langs woonboten en onder bruggen door. Het was een zeer mooie tocht.
Na ons gepeddel bracht de gids ons terug naar zijn dorp, waar we een kopje thee kregen in zijn huis en hij ons zijn uitgestrekte rijstvelden liet zien. We namen samen met Rajeevan de gids een foto en gingen terug richting ons hostel. Onderweg maakten we nog een laatste stop op de tour om van een glas kokosnootbier te genieten en wat lunch binnen te krijgen.
Die avond, rond kwart voor zeven, stonden we op het busstation om de bus terug naar Pondy te pakken. Ymke had net haar enkel bezeerd en liep half mank, en ik kon onze bus niet vinden. Carolijn en Esra waren al gevlogen, we hebben geen afscheid genomen want ook zij konden hun bus —die een kwartier eerder vertork— niet vinden. Ik vroeg aan een man of hij het wist en hij vertelde ons dat we op het verkeerde station waren. We renden zo hard als we konden, wat overigens niet erg hard was vanwege Ymke's enkel, naar een riksja. Ymke duwde twee mensen uit de weg die net de riksja in wilden en duwde een haar telefoon in de neus van de chauffeur. We reden naar de bestemming die aangegeven stond op Google Maps en kwamen aan bij... Een weg. Geen bordjes, geen bankjes, totaal geen plek waarvan je zou denken dat hier bussen naar alle delen van het land vertrekken, gewoon een weg. Gelukkig stonden er anderen die ook naar Pondicherry gingen, dus we moesten wel op de juiste plek zijn. De bus kwam een half uur te laat maar we zaten goed en de volgende morgen kwamen we aan op het vertrouwde busstation van Pondy.
We zijn alweer bijna een week terug op het project, en al over de helft van onze ervaring in India. Alles is nu weer normaal, wat eigenlijk vrij saai is. Na tien dagen heen en weer reizen en volop genieten is dat wel even omschakelen. Maar gelukkig bezorgen de jongens ons allemaal veel vreugde en energie. Het blijft geweldig om te zien hoe Andrew mij begroet, of wat Peter deze keer weer heeft uitgespookt, of hoe Sunil's glimlach meer dan de helft van zijn gezicht in beslag neemt.
Ja, beste lezer, net als u gaan we van feesten in de kerstvakantie terug naar routine. Ik hoop dat u er net zoveel plezier uit kan halen als wij.

Tot snel.
Geschreven door Nils.

Geschreven door

Al 5 reacties bij dit reisverslag

:-) Klinkt fijn en avontuurlijk. Liefs van Mariken.

Mariken. 2017-01-09 14:58:11

Mooi verhaal.. en wat een avontuur! Fijn dat jullie zo genoten hebben van jullie reis en ja, terug naar de routine maar wel een mooie goede en nobele routine! Trots op jullie!😃

Ynge 2017-01-10 16:38:43

Geweldig om te lezen hoe is met jullie geweldige ervaringen mooi groetjes uit nl 🎸🤘😉🤘🎸

Herbert 2017-01-10 17:51:17

Wat hebben jullie veel beleeft ,mooi geschreven kijk uit naar de volgende .

ada gerritse 2017-01-10 19:07:28

Opnieuw een heerlijk reisverhaal. Gaat het nu weer met je enkel Ymke? Liefs!

Monique 2017-01-11 15:11:43
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.