Hee lieve mensen,
Het vorige blog stopte bij de mooie dag van 15 maart waar Nils en ik elkaar weer meeten. Samen pakte we de bus naar Uda Walawa en allebei geen weet van hoe lang het ging duren dus toen dat uitendelijk 4 uur was, was dat wel even een lange zit. Gelukkig zette de buschauffeur ons helemaal voor het guesthouse neer, dus hoefde we niet het hostel te bellen om ons op te pikken bij het Politiebureau. Achteraf maar goed ook want toen wij aankwamen leek het niet of hij ons verwachtte. Ik had de dag ervoor gebeld en waarschijnlijk een miscommunicatie gehad over welke dag we aan zouden komen. Gelukkig was er wel nog een kamer vrij dus was het uiteindeijk geen probleem. We kregen een heerlijk avondmaal gemaakt door de vrouw des huizes. De lichtelijk verstrooide man vertelde ons dat we de volgende ochtend al mee konde op Safari en omdat er zoveel mensen in het hostel waren, scheelde dat een hoop geld. Maar nadat nils al s avonds zich niet zo lekker voelde, was het s nachts helemaal berg afwaarts gegaan en was het misschien slimmer om in bed te blijven. Dus ik met drie Duitse jongens op pad om wat olifanten en buffels te spotten. Het was heel anders dan ik had gezien in Kenia, en soms was het meer een rij van jeeps dan olifanten of andere dieren maar was toch weer een leuke ervaring. Al waren de jeeps soms ook een beetje brutaal en blokte gewoon de weg voor de olifanten waardoor je ze misschien wel van dichtbij zag maar wij ons allemaal zo ongemakkelijk bij voelde dus maar zeiden tegen de driver dat hij door mocht rijden. Toen ik terug kwam, kwam ik er achter dat ik de sleutel in de kamer had laten liggen dus ik maar moest wachten tot nils wakker zou worden. De ontbijt tafel was al wel gedekt voor ons en als 1 grote familie had ik met de rest van het Hostel een uitgebreid ontbijt. Omdat nils zich nog steeds niet goed voelde, besloten we nog een nachtje te blijven. Ik ging op onderzoek uit in de Lonely Planet wat er nog te doen was in het dorpje, en vond een Olifanten orphanage. Om drie uur werden die gevoederd waar je van een afstandje kon kijken en ook was er een klein museumpje bij dus daar heb ik een kijkje genomen. Ook hier was het een beetje dubbel want de 40 olifantjes moesten een beetje in het geding gehouden worden met een stok wat niet helemaal natuurlijk is maar zeker de oudere olifanten wisten dat er meer melk was dan dat ze in eerste instantie kregen dus klommen een beetje op het hek en maakt olifanten taal geluiden in de hoop meer te krijgen. Toch komen al deze olifantjes weer in het wild terecht en dat is een mooi principe. De rest van de dag was het hostel helemaal leeg dus heb ik lekker gerelaxt en serie gekeken. De volgende dag was de koorst weg bij Nils alleen zijn voet was een beetje geïnfecteerd dus was het wel handig om daar wat antibiotica voor te halen. Dit was ook de oorzaak voor de koorts geweest wist de dokter te vertellen. Nadat Nils terug was, pakte we onze spullen en gingen op pad naar Ella. Ella ligt meer in de bergen en is omringd door thee velden. We kwamen in een soort chillout hostel terecht, waar we konden slapen in tenten. Ik kwam bij de ingang het franse meisje tegen uit Unawatuna wat erg leuk was en naast haar zaten drie Nederlandse jongens dus kon ik mijn Engels weer laten gaan en lekker babbelen in het Nederlands. Na een mooie zonsondergang te bekijken kwam ik er achter dat die jongens ook erg into kaart spelletjes waren dus mijn avond was gevuld met chinees pokeren, een biertje en slechte muziek waar iedereen van mijn tafel in ieder geval na een tijdje wel klaar mee was. Je kon gewoon eten krijgen in het hostel dus er was geen reden om het hostel te verlaten en door de dagen heen kwam je er ook wel achter dat dat invloed gaat hebben op je activiteiten hahah. Het hostel lag ook 5 km uit het centrum op een berg dus lopen was net een beetje vermoeiend, een tuktuk duur en bus kwam onregelmatig wat er soms voor zorgde dat gewoon in het hostel blijven soms de beste optie was. Toch had ik samen met een Nederlands meisje afgesproken om 4 uur op te staan om little Adams peak te beklimmen en de zonsopgang te bekijken. Vol goede moed liepen wij om half 5 naar de berg. De maan gaf ons bijna genoeg licht wat wel erg mooi was en ook de sterrenhemel was niet verkeerd. Eenmaal op de berg was het niet fantastisch, zelfs een beetje koud, maar toch een mooie zonsopgang. Op de terugweg hebben we maar een normaal ontbijt in Ella gehaald en toen netjes de bus terug genomen want toch ver vermoeiend en niet al te lang geslapen. Dus toen ik terugkwam ook nog even geprobeerd te slapen maar de tent werkte weer perfect als een broeikas effect dus dat ging niet erg lang. De rest van de dag dus een beetje gehangen en genoten van het uitzicht tot uiteindelijk de honger het won, want ze serveren helaas geen lunch, dus toen toch maar naar Ella weer. Daar lekkere lokale kothi op en toch altijd gezellig met nieuwe mensen. De avond was gevuld met spelletjes en weer de slechte muziek en zoveel leuke gesprekken (over de muziek heen) dat de volgende dag mijn stem klonk als die van een oude sigaar rokende vent. Samen met twee duitsers en een Deen, (je ontmoet toch bijna alle nationaliteiten ) heerlijk gerelaxt bij een waterval. Het was een beetje koud maar dat was het waard. We waren niet de enige die ook een duik wilde nemen want onderaan de waterval waren 15 jongetjes lekker aan het genieten van hun vrije dag. Wij waren iets naar boven geklommen en na een tijdje kwamen er ook 6 jongetjes naar boven. Samen met hun kon ik weer even de vrijwilliger in mij naar boven halen en geporbeerd met hun te communiceren. Na de waterval kwam ik terug in het hostel en de vibe van niets doen hing daar erg sterk. Gelukkig kon ik 2 andere jongens op trommelen om mee te gaan naar de Bekende Ella brug. Alleen door een klein foutje namen we de bus naar de verkeerde kant en kwamen we uit in Ella city. We hebben e en gewacht op de bus om de goede kant op te gaan maar de bussen gaan hier zo onregelmatig dat we na 20 minuten maar in Ella iets zijn gaan eten. En dat was een goede keuze, want we eindigde in een restaurantje waar we een bbq bord deelde, carrot cake (helaas een beetje tegenvallend) en uiteindelijk een heerlijke pizza onder het genot van een biertje. Het probleem ontstond alleen toen we terug wilde. Doordat het al wat later was geworden en ons hotel een stukje verderweg ligt wilde weinig tuktukers omhoog brengen. Of vroegen daar een bizar groot bedrag voor. Dus even bang dat we moesten lopen, maar gelukkig vonden we een vriendelijke tuktuker die ons wel wilde brengen en toen waren we gelukkig binnen een.halfuurtje terug.
De volgende dag wilde ik alvast door, terwijl Nils nog een nachtje bleef. Ik ging met de trein naar Nuwara Eliya en de reis verliep erg goed wat altijd fijn is en kwam in een hostel met een mooi uitizicht weer. Wel voordat ik bij het hostel aankwam kwamen we langs een mindere buurt, en als je reist van toerist attractie naar toerist attractie vergeet je soms een beetje dat er ook echt nog wel armoede heerst hier. Ik kan me ook lastig voorstellen hoe het is om hier opgegroeid te zijn maar soms wel goed om weer even blij te zijn met feit dat ik naar een huis terug kan met een eigen kamer en de kans heb gekregen om ook de rest van de wereld te zien.
Aangekomen in het hostel, was er een aardige man die mij welkom heette en al gelijk vroeg of ik naar het natuurpark Horton Plains wilde in de ochtend. In het nationaal natuurpark is een grote cliff wat ze de World's end noemen en dat wilde ik wel met mijn eigen ogen zien. Samen met 3 andere zou ik de volgende dag daar naar toe gaan. Het hostel had een keuken dus ik had het creatieve idee om zelf te gaan koken. Dus op naar de supermarkt waar ik een maggie zakje vond wat me kon helpen met mijn eigen curry. De mensen bij de kassa keken me wel een beetje verbaasd aan toen de ingrediënten er op wezen dat ik mijn eigen curry ging maken dus dat was wel grappig. Verder was ik mijn stem goed verloren in ella maar gelukkig verkopen ze ook strepsel in Sri Lanka. Ik ging terug naar het hostel en ondertussen waren er meer mensen gearriveerd maar op het moment dat ik mijn mond open deed, werd ik een beetje uitgelachen door dat mijn stem zo vreselijk klonk. Toch is het altijd leuk om wat verhalen uit te wisselen want de meeste mensen reizen van het noorden naar het zuiden waar wij het juist omgekeerd doen dus altijd leuk om wat tips te horen. Helaas was ik niet de enige die wilde koken en wel de laatste die begon dus tegen de tijd dat mijn eten op tafel stond was het al bijna 21:00 maar, al zeg ik het zelf, was niet slecht voor mijn eerste curry. De volgende ochtend was dus vroeg opstaan want om 5 uur vertrok de auto. Onderweg hadden we nog een mooie zonsopgang en daarna, waar niemand op gerekend had, moesten we meer dan een halfuur in de rij staan voor onze kaartjes. Omdat het allemaal in de bergen is was het niet bepaald warm dus niet de meest comfortabele plek om 30 minuutjes te wachten. Maar toen we uiteindelijk in het park waren hadden we niet veel meer te zeuren. Het was een avontuurlijke route en aan het eind was ik bekaf maar de world's end en de waterval waren erg mooi en was toch wel weer wat activiteit voor eem dag. We waren ook al vrij vroeg weer terug, het grote voordeel van dat je dag zo vroeg begint dat je de hele dag nog over. Alleen is het soms wel lastig om iemand te vinden om dingen mee te doen als je in je eentje bent. Dus ik heb sommige activiteiten moeten laten schieten en toen maar gewoon het dorpje ingegaan. Na het grote succes van gister, nog maar weer curry spullen gekocht en het was s avonds een stuk rustiger in de keuken dus had ik alle ruimte en tijd om te koken. Ook deze curry was goed gelukt en dit keer zelfs met reviews van anderen. De dag daarna was het alweer tijd om door te gaan. Ik wilde de trein van 9:20 hebben dus uitslapen zat er weer niet bij. Ik was een beetje bang dat het niet zou lukken met de bus naar het station maar ging weer erg soepel. Het uizicht was helemaal niet verkeerd. Ze noemem de treinreis kan Ella naar Kandy, Nuwara Eliya ligt op de route, ook wel de mooiste treinreis van Sri Lanka. Na de treinreis wilde ik de bus nemen naar mijn hostel, maar ik viel in slaap. 10 km verder werd ik wakker op de eindstop in een ministadje en dus 10 km verwijderd van waar ik wilde zijn. Beetje chagerijnig en boos op de wereld en vooral mezelf waren daar gelukkig genoeg mensen die me wilde helpen. Ze gaven aan waar ze bus was, stopte hem zelfs zodat ik hem kon halen en gaven mij advies hoe ik daar kon komen. Uiteindelijk eindelijk aangekomen bij mijn hostel en daar waren een hoop gezellige mensen. Helaas bleef ik daar maar 1 nachtje, maar doordat ik gister zo laat aangekomen was had ik nog niets gezien van Kandy dus huurde ik een prive tuktuk en die showde me alle plekken die je moet zien in Kandy. Daarnaast moest ik weer haasten naar het busstation om de bus naar mijn volgende hostel te krijgen. Ik zat in een best comfortabele bus, daar betaal je dan ook iets meer voor maar hij gaat dan ook wel sneller. In het hostel kwam ik nils ook weer tegen. Ook kwam ik wat mensen tegen die ik onderweg ontmoet had dus dat was erg gezellig. Het hostel had een erg relaxte sfeer en de kamer waarin ik sliep was heel chill. Het was op de eerste verdieping en had geen muren en wel een dak. Maar door het ontbreken van muren, sliep je een beetje half in de natuur. Daarnaast hadden ze 1 grote tafel waar je met zijn alle avond kon eten en s ochtends ontbijten. Als plus punt hadden ze ook nog twee puppys die echt te schattig waren. De avond deed ik mee met de grote maaltijd en verder lekker spelletjes gespeeld. Bijna iedereen kent hier shithead dus dat spel wordt overal gespeeld en verveelt niet snel. Daarna ging ik maar naar bed want de volgende ochtend zou ik de mini Rock van Sigiria beklimmen. Je hebt de bekende lions Rock maar daar betaal je 9 keer zoveel voor, omdat er ook wat ruïnes op te vinden zijn. Op 2 km afstand heb je dan een andere grote rots waar je op kan klimmen. Het uitzicht is net zo mooi en je hebt uitzicht op de bekende rock wat misschien nog wel leuker is. Met een auto vol gingen we de volgende dag de rock beklimmen. Het laatste stukje was een beetje lastig maar het uitzicht en de zonsopgang was het helemaal waard. Na een tijdje te hebben genoten van het uitzicht en wat aapjes gingen we weer naar beneden en had ik weer een hele dag over. Ik vond twee jongens die met mij mee wilde naar P..
Ze noemen het de Ancient cities van Sri Lanka en er is ook veel historie te vinden. Ik had gelezen in de Lonely planet dat fietsen huren handig was dus dat hebben we toen maar gedaan en dat was achteraf de goede keuze want de reunies lagen nog wel een beetje uit elkaar. We begonnen bij de eerste ruïne en vonden al snel uit dat een normale gids wel erg handig is want anders heb je geen idee wat je ziet. Ze vonden een aardige man voor niet al te dure prijs en hij legde alles haarfijn uit. Het nadeel aan Landen zoals sri lanka is dat het zo warm is dat de zon heel veel energie uit je trekt dus datje eerder vermoeit bent. Toch hebben we wel alle belangrijke dingen gezien en de dag afgesloten met wat lekkers te eten. De volgende dag was het plan om met de zelfde jongens naar Dambulla te gaan, daar de bekende temple caves te zien en dan een stukje van de cricket te zien en dan zou ik naar de volgende stad gaan. We konden onze spullen dumpen bij een kapperszaak en gingen eerst naar de tenpels. Het zijn natuurlijk cave temples dus dat betekent dat ze in de bergen zitten en we weer vol goede moed een soort van trap op moesten. Gelukkig was het niet erg hoog en de tempels waren erg indrukwekkend maar wel allemaal een beetje hetzelfde. De twee jongens hadden eerder hun reis een semi Professional cricket player ontmoet dus daar gingen we eerst langs. Zelf vond ik dat wel jammer want de cricket begon al bijna en wilde de bus hebben om 17. Uiteindelijk gingen we naar het stadium rond kwart over 4 dus was er weinig tijd over. We hadden wel gratis kaartjes gekregen voor topplekken en na wat vragen snap ik cricket nu helemaal. Het werd al wat later en ik had niet echt zin om in het donker te reizen dus maar besloten om met de jongens 1 nachtje daar te blijven. Ondanks dat ik en James allebei een shirt hadden gekocht om Sri lanka aan te moedigen mocht het niet baten. Ze verloren nog al dik van Bangladesh. Tijdens de wedstrijd was ik al behoorlijk moe geworden dus toen ik eindelijk mijn bedje zag, kon niets me meer scheiden. Helaas elke keer als ik mijn telefoon in het stoptcontact stopte, stopte ook de stroom ermee, welkom in de wereld van hostels. Na nog even een sri lankees ontbijt was het tijd voor mij om de bus naar Trincomalee te nemen. In drie uurtjes bereikte ik al mijn bestemming en in mijn hostel bleek dat het een beetje een chinees hostel was. Het werd gerund door een chineze en dat trok veel andere chinezen dus ik was de enige Europeaan. Het is altijd een beetje jammer om te ontdekken dat je hostel niet zo vol is, en gevuld met niet super goed sprekende engelse mensen is ook altijd een beetje een bummer. Lang tijd om te kletsen was er ook niet want ik wil de graag snorkelen bij Pigeon island. Zoals ik het las in de lonely planet had ik verwacht dat er elk halfuur ofzo wel een boot van de kust ging en dat je daar dan snorkel shit kan huren. Dit ging alleen een beetje anders. Het ging al fout bij de bus want wat een halfuurtje moest duren duurde meer dan een uur en een maal daar kwam ik er achter dat je een privé boot moet huren. Daarnaast Pigeon Island een National park dus dat kost ook nog wat. De man zei dat het handiger was om meer mensen te komen want dat is goedkoper maar ik had geen idee waar ik die mensen vandaan moest halen #loner. Naja, dat waren zorgen voor morgen en alsnog was ik op een heel mooi strand, bijna als enige naast de mensen die er werkte achter de bootverhuur kraampjes, en het water was heerlijk. Na lekker te luieren op het strand, pakte ik de bus en deed ik een rondje door de stad. Doordat er veel mensen in trinco grootouders uit tamil nadu (india) hebben, is de Hindoe gemeenschap daar een stuk groter en dat betekent ook dat er dus veel meer koeien weer rondlopen. Als je niet weet waarom moet je even werken aan je religieuze kennis. Maar dit voelt heel erg vertrouwd na 4 maandjes omringd te zijn door koeien. Naast koeien lopen er ook overal hertjes en omdat het zondag was, waren er nog veel lokale mensen op het strand. Toen ik na veel zoeken een leuk restaurant gevonden had, vroeg een meisje/vrouw of ik bij hun wilde zitten. Zij reisde samen met een Sri lankese jongen en dat was erg gezellig. Eenmaal terug in het hostel heb ik nog op fb gezocht naar mensen die mij misschien wilde vergezellen maar helaas.
Mijn plan voor de volgende dag was dan ook gewoon daar wachten totdat ik bij mensen in een boot kon aansluiten maar in de bus kwam ik al een Nederlands stel tegen en daar mee mocht ik gelukkig mee. Het voelde alsof ik weer een beetje met ouders op pad was maar was wel erg gezellig. Ze waren helemaal into vogels dus ook mijn vogelkennis is naar een nieuw niveau gehaald. Voordat we de boot in gingen wilde ze graag ook nog wat eten. De zoektocht naar eten bleek helaas langer te zijn dan gedacht want en waren we de verkeerde kant op gestuurd, ook was er niet heel veel op de mainroad dus moesten we nog metertjes verdergaan. Uiteindelijk hebben we bijna 4 km gelopen maar de maaltijd proefde dan ook wel extra goed. Terug gelukkig met de tuktuk want de man van het 'restaurant' kende wel iemand die ons mee kon nemen naar het eiland. In sri Lanka gaat alles met comnecties, nog erger dan is de westerse landen. Maar hij bracht ons naar de zelfde plek,daar kochten we onze tickets en stapte op de boot. Het eiland was prachtig en na ons goed in te smeren, mocht helaas niet baten want uiteindelijk was de achterkant van mijn lichaam mooi rood gekleurd, doken we dan ook snel het water in. Het stel ging natuurlijk met zijn tweeen maar snorkelen in je eentje is iets minder leuk. Gelukkig kwam er een srilankaanse dude die me wel vergezelde en me ook de beste plekken voor mini haaien liet zien. Na een tijdje werd hij een beetje vervelend en handtaselijk dus toen maar gezegd dat ik een break kon gebruiken. Daarna nog een paar keer alleen gedoken, en twee haaien van erg dichtbij gezien en zelfs een schildpad. Toch bij het zien van een haai maar snel het water weer uit want wie kan er nou relaxt zwemmen als je weet dat er ergens een haai om je heen zit. Daarna mocht ik gezellig met de Chinezen dus dat was super lekker. S avonds nog even op het dakterras genoten van de sterren en toen was het tijd om weer naar bed te gaan want de volgende dag zou een lange dag worden. Ik wilde van Trinco, noord oost naar zuid midden, naar kitulgala. En door een tijdsfoutje zat ik uiteindelijk 12 uur in vier verschillende bussen. Het uitzicht was gelukkig niet verkeerd en mijn hotel was super leuk. Ik sliep in een tentje in de rotsen en binnen een bereik van 3 meter een natuurlijk zwembad van een waterval. In mijn kamer kreeg ik al room service geserveerd, een biertje en heerlijke kleine vega eiballetjes en daarna Ik kon avond eten met een frans stel dus dat was ook erg gezellig. De volgende dag zou ik gaa raften maar begon mijn dag met een duik in het zwembad en lekker relaxen in de zon. Het ontbijt moest ik helaas missen wat ik dacht dat ik precies om 10 bij het raften moest zijn zodat ik met een andere boot mee kon. Eenmaal daar aangekomen bleek dat er geen andere mensen waren dus dat ik alleen met twee begeleiders moest. In het begin was ik een beetje chagrijnig want de man had aan de telefoon gezegd dat ik met andere kon en had daarna toen ik nog extra gemaild had dat genegeerd maar uiteindelijk was het wel leuk. Helaas was het laag water dus iets minder exciting maar nog steeds leuk en de natuur was erg mooi. Het ging wel erg snel, dus binnen 5 kwartier was ik al terug en na een ontbijt moest ik weer in de bus. Met nog bilpijn van gister, had ik weer een reis van drie uur naar Colombo en dan een busreis van 1 dacht ik. Dat werd helaas twee dus daarna helemaal klaar met zitten. Toen ik de bus uitstapte regende het ook goed hard en mijn gps deed weer eens raar dus het hostel vinden was nog niet zo makkelijk. Niemand kende het ook dus dat maakte het niet makkelijker. Gelukkig was er een super lieve vrouw die me meenam in haar auto en me dichterbij afzetten en met mijn mooie regenjas was het laatste stukje best te doen! Nils zou ook naar het hostel komen en samen hebben we hapje gegeten, verschillende sporten bekeken die ze daar draaide en een drankje gedaan. Maar van lang reizen word je best moe dus terug naar het hostel en daar nog gekletst met twee Nederlandse meisjes die ook in het hostel zaten.
De volgende ochtend moesten we alwee onze spullen pakken en ons klaar maken voor de vlucht. S ochtends heb ik nog even wat souveniertjes ingeslagen en de beste pannekoek ooit op dus was een goede laatste ochtend. Er werd aanbevolen om 5 uur van te voren op het vliegveld te zijn dus dat deden we netjes, en na drie security checks later, check-in en boarden zitten we nu te wachten op onze bus om ons naar het vliegveld te brengen. Dan nog twee daagjes terug naar india en dan staan we zondag weer op het vliegveld om terug te vliegen!
Ik heb hier erorm genoten en vind het wel weer gek om terug te gaan maar dat gaan we wel zien! Tot snel!

Liefs Ymke

Ps: internet is bagger hier dus foto komen later!

Geschreven door Nilsenymkes.reisdagboek