Vandaag staan we weer op met een stralende zon en blauwe lucht. Even hadden we het plan opgevat om vandaag naar Valencia te gaan maar de reistijd van twee keer anderhalf uur houd ons tegen. Ervaring leert dat we de dag van te voren de boel al moeten pakken als we de volgende dag weg willen want anders wordt het 's ochtends gestress. Als we namelijk niet binnen 5 minuten na het ontbijt in de auto zitten zodat Thomas kan slapen wordt het jengelen en daar wordt iedereen onrustig van. We vatten hier dan ook het idee op om niet vandaag maar zondag als onderdeel van de terugreis nog naar Valencia te gaan. Want terug naar Valencia willen we in ieder geval nog even na de goede ervaring van de vorige keer.

Thuis blijven met dit weer is echter ook geen straf. We nemen lekker in het zonnetje plaats aan de ontbijttafel en vandaag is het tijd voor Thomas' eerste peer. En ook die gaat er weer goed in al blijft banaan toch wel de favoriet. Die zuigt namelijk zo lekker naar binnen. Na nog even wat spelen gaat Thomas naar bed. Papa gaat naar beneden naar het zwembad waar er wifi is om alvast wat plannen te maken en overnachtingsadresjes te zoeken voor de terugreis die er helaas ook aan zit te komen. Mama denkt boven even wat tijd voor zichzelf te hebben.... denkt ja... want Thomas heeft duidelijk geen zin in een ochtendslaapje vandaag. Als papa 2 uur later weer boven bij het huisje komt treft hij mama ten einde raad aan omdat Thomas aan een stuk door gehuild had. Geeuwen, in de oogjes wrijven maar slapen ho maar. We proberen het samen nog eens en na met zijn allen nog even rustig een kopje thee (en Thomas aan de borst) gedronken te hebben val je dan toch in slaap.

Als de rust is weder gekeerd pakt papa de auto om in de supermarkt in Xixona wat boodschapjes voor de lunch te gaan doen en souvenirtjes op de kop te tikken. Als hij terugkomt heeft mama de lunch grotendeels voorbereid. Na de lunch hebben we dan wel lekker tijd voor onszelf. Mama doet een kort tukkie samen met Thomas en papa begint aan een goed boek wat in het huisje lag.

Na het middagdutje besluiten we je badje maar eens op te blazen en te vullen met lauwwarm water. Het badje hadden we tot nog toe niet gebruikt en dat bleek een enorme vergissing. Thomas geniet er volop van en papa en mama genieten lekker mee volop foto's schietend. Hadden we dat maar eerder gedaan. Veel leuker dan het ochtend-douche-ritueel van de afgelopen dagen!

Voor Spaanse begrippen eten we vandaag vroeg. Om half 7 wordt de buitenkeuken aangemaakt en bakt papa een banaan en kabeljauw filet voor de vistaco's die vandaag op het menu staan. Wederom heerlijk... die buitenkeuken gaan we echt missen als we weer thuis zijn.

Na het eten zetten we snel de vuile vaat binnen en de auto in om in Xixona een ijsje te gaan eten. Mama neemt plaats achter het stuur (want papa had 's middags de fles rosé al opengetrokken ;-)) voor de 3 km naar het centrum van Xixona. Daar rijden we eerst drie rondjes door de steile smalle straatjes op zoek naar een parkeerplaats die lastig te vinden bleek. Even buiten het centrum vinden we die en met Thomas in de draagzak lopen we terug richting centrum.. voor zover je echt over een centrum kunt spreken. Er zijn een paar straten waar wat meer bedrijvigheid is dan anderen maar meer dan een paar winkeltjes, bakker, slager en barretjes stelt Xixona niet voor. We vinden een ijszaak waar we het ijs waar Xixona bekend om schijnt te staan proberen. Het wordt een ijsje met Túrron smaak. Túrron, is namelijk het andere 'uithangbord' van Xixona. Een soort nougat-achtig-spul gemaakt van amandelen en honing. Echt bijzonder smaakt het ijsje niet. Dat Xixona beroemd is om haar ijs zal wel te maken hebben met dat het historisch gezien een van de eerste plaatsen was waar ooit ijs verhandeld werd. Niet zozeer met de kwaliteit van het huidige ijs. Maar desalniettemin leuk om er nog nog even rond te lopen.

Via een terrasje waar we nog een cafè solo en (iets wat lijkt op) cappuccino drinken komen we terug bij de auto. Net op tijd! Voor we de auto instapten zagen we al een lichtflits en nu we de auto van het parkeerterrein afdraaien vallen er eerst twee flinke druppels regen op de ruit en dan worden de sluizen open gezet en zien we geen hand voor ogen meer door de voorruit. Mijn hemel wat gaat het ineens te keer. We zetten de auto aan de kant en wachten een paar minuten totdat het ergste achter de rug is. Dan rijden we terug naar ons huisje waar het tuinmeubilair met kussens, Jeroen's boekje, Thomas badje en de handdoeken nog lekker buiten lagen...hmm... ach morgen is het vast weer een zonnige dag dus kan alles weer drogen!

Geschreven door JPT