Na een lekker ontbijtje in het zonnetje besluiten we vandaag op te splitsen. Paula gaat samen met Thomas en haar hondenroedel die dit keer uit alleen Elvis en Pepper bestaat een rondwandeling doen vanuit het huisje van anderhalf uur. Jeroen gaat de omgeving per racefiets verkennen. Nadat de fiets in gereedheid is gebracht moet Jeroen eerst een stukje op weggeholpen worden. De eerste paar honderd meter vanuit het huisje naar de verharde weg bestaat uit kiezels en keien. Niet ideaal voor racefietsbandjes tenzij je graag banden plakt.

fietsen Jeroen
Voor Jeroen is het op de verharde weg is het meteen klimmen geblazen naar Torremarzanas, na een lange klim daar aangekomen rijd ik nog even het centrum in. Stelt niet heel veel voor. Er is een marktje aan de gang waar de inwoners (die overwegend uit 60 plussers lijkt te bestaan) hun inkopen doen. Snel weer doorklimmen naar de eerste top (puerto) van vandaag, die van Benifallim. Wat opvalt is dat de wegen, weliswaar niet de doorgaande N-wegen extreem rustig zijn. Als je in het uur 3 auto's tegenkomt is het veel. De wegen zijn echter erg goed dus het is heerlijk dalen naar het volgende plaatsje Penàguila. Daar begint de volgende klim naar de Puerto de Tudins. Mooie geleidelijke klim, door het groen (wat hier vrij schaars is) over een strak geasfalteerde weg. Heerlijk. De afdaling duurt lang. Ik had verwacht dat deze weer via Torremarzanas zou lopen en dat ik vandaar weer door kon dalen naar ons huisje. Maar ik vergiste me een dalletje. De benen begonnen zuur te worden en de maag te knorren. Op een schaaltje muesli en een isostar reep win je geen tour-etappe. De 3e niet geplande klim is ook het steilst... of voelt dat nu alleen maar zo.... op het tandvlees kom ik boven. Vandaar is het wel dalen naar Torremarzanas en door naar de afslag naar ons huisje. Ik stuur Paula een berichtje of ze me aan het einde van het kiezelpad weer komt halen. Uitgeput stap ik in, 80 km met 2500 hoogtemeters, iets meer dan het geplande verkenningsrondje.

Wandelen Paula, Thomas en de roedel
Na gisteren even geproefd te hebben hoe het is om met Thomas in de draagzak berg op, berg af te lopen, ga ik vandaag het avontuur alleen aan. Thomas in de draagzak, rugzak met water en proviand op de rug, Elvis en Pepper aan de voet en laat de wandeling maar beginnen. Bij de zwembadbar sta ik eerst nog even gezellig te babbelen met onze Belgische `buren` (zij verblijven in één van de safaritenten op het landgoed). Dat even wordt al snel een uurtje; veel te gezellig:) Veel gemeenschappelijk: dezelfde reispassie met het eeuwig zoeken naar het volgende mooie plekje. Hier in Jijona (of Xixona op zijn Valenciaans) hebben ze dat echter niet gevonden. De safaritent is echt een toppertje, maar de directe omgeving valt hun bar tegen; het soms gortdroge landschap met zijn betonnen kolossen en de sfeer van de plastic stoeltjes is niets voor deze super eco Bourgondiërs. De wandeling met aan beide zijde bepakking valt erg mee. Het dag in dag uit met de draagzak lopen heeft zijn voordeel. Het gewicht van onze kleine bolle is goed te doen. Oke, steil omhoog lopen is wel iets zwaarder maar dat neem je gewoon voor lief als dat lieve snoetje je met een grote glimlach aankijkt. Dit keer ben ik wel verstandig en hou ik het bij een wandeling van 1,5 uur. Heerlijk lopen tussen de bomen, de verlaten ruines, met twee dartelende honden rond je voeten en Thomas die geen kik geeft maar heerlijk meebeweegt in het wandelritme. Dit is echt effe rust! En dan ineens piep piep….een sms?!.....dat is echt een rare beleving:) Moe maar zeker voldaan komen we aan bij ons huisje. Daar snel een maaltijd in elkaar geflanst, want Jeroen heeft HONGER; niet zo gek…een klein probeer fietsrondje is toch een stuk heftiger uitgepakt dan hij had verwacht en dat op een redelijk simpel ontbijt. De bak et aardappelsalade met gerookte zalm gaat er dan ook vlot in:)

Na deze stevige maaltijd, nemen we een lekkere douche en houden een korte siesta, rijden we 's middags samen nog even naar de masYmas, de supermarkt in Xixona voor wat boodschappen. Bij terugkomst zetten we de buitenkeuken aan en roosteren nog lekker een tomaat, brood en champignons en duiken vrij kort daarna moe maar voldaan ons bed in.

Geschreven door JPT