Vandaag een lange autorit voor de boeg; vroeg uit de veren dus. Gelukkig helpt Thomas ons een handje: om half 7 meer dan klaar wakker! Het in en uitpakken van de auto verloopt nog niet echt soepel. Het is dan ook pas 9 uur voordat we weg kunnen rijden.
Thomas heeft er niet veel zin in vandaag. Heel huilerig. Tja wat wil je ook als je na 30 minuten een hele vieze poepluier hebt geproduceerd en mama en papa denken dat je gewoon nog even wat tijd nodig hebt om in slaap te vallen:) We zijn ook niet gewend aan zoveel poepluiers achter elkaar:)

Mama nog even in paniek. Als ze uit de auto sprint om nog net de wc te kunnen halen en bij terugkomst de, niet te missen, auto met racefiets op het dak niet meer ziet. Papa was gewoon even doorgereden in een poging om een mooie picknickspot te vinden. Zonder telefoon, op een hele drukke parkeerplaats, liep mama als een gek rondjes te rennen van beneden naar boven om ons te spotten. Eindelijk spot ze papa dan die op zijn dooie gemakje, met de draagzak, elvis en verzorgingstas haar kwam zoeken.
Eindelijk dan tijd voor de lunch! Het plekje is mooi, zolang je de betonnen kolos annex mega wegrestaurant maar in de rug houdt:)
Lunch is een allegaartje van restjes, maar onverwachts lekker: tortilla's met advocado, ansjovis/pain d'árdenne en witte kool met een sausje van mayonaise, Harissa en honing; witte kool salade met mandarijntjes en rozijnen; rijstwafels voor Thomas:)

Met volle buik maken we ons op voor de laatste kilometers naar Beziers.
Ons "hotel" Les Jardins du Rebaut komt in zicht. Wat wordt het dit keer?Verrassing of teleurstelling?
De zandweg ernaar toe ligt bezaait met plasic flessen en ander afval; als we eenmaal de oprit oprijden worden we blij verrast. Een mooie spot vol olijfbomen, met uitzicht op de kathedraal van Beziers. De kamer is ook super. Elvis is ook zeer welkom en mag gelijk los. Dit recht verspeeld hij direct als hij direct een spurt neemt naar de kippen/konijnen/duiven kooi. Alleen de eigenaar "mister claw" blijkt een nukkig persoon, die het liefst geen enkel woord verspeeld.
Mmhh als eigenaar van een chambre d'hotes verwacht je dat je het leuk vind om met mensen om te gaan: uitzonderingen bestaan dus ook. Deze man wil het liefst zijn tv serie afkijken:)

Snel de spullen naar de kamer brengen, de wandelwagen in elkaar zetten en richting Beziers voor een hapje en een drankje! Het jaagpad richting Beziers is de eerste uitdaging voor de wandelwagen, de enorme steile weg naar het centrum de tweede zonder stoep om op te lopen. Bij het eerste de beste cafe ploffen we neer, want het heeft alles bij elkaar toch te lang geduurd om nog een plekje in de zon te bemachtigen:(

De meer dan vriendelijke eigenaar is zo attent om ons te helpen met een leuk restaurantje. De eerste is helaas complet (mmhh eerder niet Thomas/wandelwagen en Elvis vriendelijk). Geen probleem; we worden gewoon geloodst naar een volgend stekkie. Heerlijk buiten op het terras genoten van eend van de gril en konijn in een krokant jasje: jammie jammie! Ook hier valt de attentheid van de serveerster meteen op: niets is teveel, zeker net wat Thomas betreft. Ze willen zelfs speciaal voor hem groenten koken:)

Helaas uitgebreid meerdere gangen eten is Thomas toch te gortig. Dan begint ons nachtelijk avontuur; met zaklampfunctie op de telefoon proberen we de weg terug te vinden:)

Geschreven door JPT