Thomas heeft dringend rust en ritme nodig. De plannen worden gewijzigd. De ontbijtspullen blijken zo goed als op. Dat wordt dus eerst boodschappen doen en daarna brunchen. Niet echt ideaal, want zo moeten we weer afwijken van Thomas ritme. Paula schiet snel wat kleren aan en probeert zo snel mogelijk de nodige boodschappen in huis te halen. Maandagochtend blijkt niet ideaal voor de boodschappen. Veel schappen blijken leeg en er moet dus continue gezocht worden naar alternatieven. Een uur en veel frustraties later kan er dan eindelijk gegeten worden. Helaas wat te laat voor onze Thomas. De rest van de dag gaat op aan het weer wassen van Thomas’ kleren en Elvis kan ook wel een wasbeurt gebruiken. Gelukkig maakt Thomas even een wat langere tuk. De middag zie ik dan ook rooskleurig in als Thomas daarna lekker in zijn speeltentje het uitkraait van plezier. Jeroen pakt daarom dan ook met een gerust hart lekker de racefiets rond 15 uur. Ik had helaas niet gerekend op een bezoek van Pepper. Twee honden die uitbundig tegen elkaar op blaffen is geen succes als je net een baby op bed hebt gelegd. Daar gaat mijn middagdutje :(. De wanhoop is op mijn gezicht af te lezen als Jeroen rond 19 uur terug keert. Die ging namelijk weg voor een kort lusje via de (lange klimkant) van de puerto de la carrasqueta maar miste een afslag waardoor hij een lus/berg extra moest rijden. En dat terwijl zijn telefoon leeg raakte.

Thomas heeft gedurende Jeroens perfect getimede fietstocht continu lopen huilen, tot krijsen toe. In de draagzak ben ik maar rondjes blijven lopen en lopen. Niets lijkt te helpen…. Aan tafel proberen we hem nog wat te verleiden met nieuwe smaakjes; normaal gegarandeerd succesvol. Dan toch maar weer aan de borst……Thomas wordt gevoerd door mama en mama door papa. Jammer ik had ons avondje thuis eten toch net iets romantischer voorgesteld. Alles was in huis voor een mooi gedekte tafel met kaarsjes en heerlijke vistaco’s met verse kabeljauw, paddenstoelen en een zelfgemaakte tonijn/aardappel/peen/etc salade (een goede kopie van die van de tapasbar in de Centrale markthal in Valencia). Om half 9 ligt Thomas dan eindelijk rustig te slapen, Jeroen lekker in bad en ik kruip achter de laptop om ons blog bij te werken. Ik blijk iets te veel op te gaan in het verslag van ons dagje Valencia. Om 0.00 uur kan ik me maar met moeite wegrukken van de mooie herinneringen en de leuke foto’s. Tijd om naar bedje te gaan. Wel even lekker die paar uurtjes volledige rust: iedereen op bed, om je heen hoor je niets anders dan drie keer een lichte ademhaling en het vallen van de eikeltjes van de bomen.  

Geschreven door JPT