Na een huilerige nacht die we toch nog tot 8.30 hebben kunnen rekken, schuiven we tussen 9u en 9.30u aan voor het ontbijt. Verschillende eigen gebakken broden (de vorige dag dan, toasten aanbevolen) droge worsten en kaasjes, jammetjes, tomaten en fruit uit eigen tuin. We nemen het er goed van want vandaag staat er een wandeling op het programma naar de Turó de Tagamanent en het naastgelegen restaurant. Rond half 11 staan we klaar. Thomas in de draagzak bij papa. Mama met de dagrugzak met etenswaar en verzorgingsspullen voor Thomas. De trail start vanaf ons hotel El Folló en bestaat met name uit klimmen. In het begin heel rustig daarna wat steiler over keien klauterend. Aan de natuur kun je goed zien dat de herfst zijn intrede doet. Veel paddestoelen, we zien er zelfs één die omhoog groeit uit uitwerpselen. Deze paddosoort dopen we gelijk maar als 'poepstoel'. De route die we lopen staat aangegeven met bordjes... nou ja... grotendeels dan. Op een gegeven moment komen we bij een kruispunt waar we het blijkbaar zelf maar moeten uitzoeken. Van alles aangegeven behalve El Turó. En ons kaartje met de route lag natuurlijk nog in de auto! We besluiten onder het motto "bij twijfel rechtdoor" maar rechtdoor de gaan maar het pad liep alleen maar naar beneden en we moesten toch echt omhoog. We lopen nog een stuk terug, misschien hadden we een bordje gemist. Na 10 minuten teruglopen komen we weer op een punt waar we El Turó aangegeven stond.... we zaten toch echt goed! Het was inmiddels gaan regenen. Omdat opgeven niet in ons woordenboek staat liepen we maar weer terug naar het punt waar we twijfelden en gaan dan maar naar rechts, dat pad loopt in ieder geval omhoog en is met stapeltjes stenen bewegwijzerd. Dit pad klom, en klom, over de door de regen gladde rotsen. Dit was soms wat tricky maar het bracht ons uiteindelijk wel bij een asfaltweg waar de route weer werd aangegeven. We hadden goed gegokt dus. Helaas regende het echter nog steeds. Regenkleding hadden we niet bij ons; we gingen immers op zomervakantie naar Spanje. We kwamen na 3 uur lopen dus aardig doorweekt aan bij het restaurant. Doordat Thomas de hele tijd stevig tegen papa's bezwete t-shirt/buik gedrukt zat was hij ook goed nat maar (nog) wel lekker warm. Natte kleertjes dus maar snel uit, nieuwe droge hadden we niet bij ons, wel een paar droge hydrofiele doeken. Dus Thomas daar maar in gewikkeld. Bij het restaurant vroegen we een dekentje voor de voeding, dat werden 2 warme truien. Paula ging voeden en onderling spraken we maar af dat we het hierbij zouden laten. Het weer beloofde niet veel goeds en met Thomas en rugzakken terug afdalen over de gladde rotsen leek ons geen goed idee. Gelukkig kon je met auto bij het restaurant komen.

Na een snelle lunch gaan Jeroen en Elvis gaan daarom alleen terug om de auto te halen die bij het hotel stond. Paula en Thomas blijven met de dagrugzak en warme truien achter. Voorzichtig afdalend over de steile natte stukken en hardlopend waar de trail het toestaat bereiken we in 50 minuten het hotel weer. Snel wat droogs aan en wat droge kleren voor Paula en Thomas gepakt en met de auto weer ingestapt over en over een smalle, vaak hele steile weg waar de auto terug moet naar de eerste versnelling naar het restaurant gereden. Daar aangekomen kijkt Paula verbaasd op over de snelheid waarmee Jeroen terug was en Thomas... die lag lekker de slapen in een geïmproviseerd bedje van 2 aan elkaar geschoven stoelen, wat kussens en de warme truien nog steeds als dekentjes. We drinken nog wat warms en wachten tot Thomas wakker wordt. Dan snel even wat droge kleertjes aan en terug naar het hotel. Daar even lekker relaxen, boekje lezen, blog bijwerken en om 8u aanschuiven voor het diner. Dit keer geen grote volle tafel maar wel een leuk gesprek met de 4 andere gasten, Zwitserse pensionado's.

Geschreven door JPT