Ik wil graag een ieder hartelijk bedanken voor de warme reacties via de Pindat, de mail/app/sms of telefonisch. Je zult ongetwijfeld begrijpen dat ik niet op reageer.


Over draken gesproken: Pindat is soms een draak van een programma. Dat ligt ongetwijfeld aan mij. Om niet duidelijke redenen, vliegt de app eruit. En als je de tekst niet gesaved hebt, dan ben je het gewoon kwijt... Dus ik save geregeld. Overigens het voordeel van tekst kwijt zijn, is dat je het de tweede keer sneller schrijft.

Sint Joris heeft me nog door het hoofd gespeeld. Zeker na de reactie van Edward (oud studiegenoot). Ik heb vroeger bij de padvinderij (scouting) gezeten en er was jaarlijks in het voorjaar de Sint Jorisdag. Sint Joris is de beschermheilige van de padvinders. De dag begon dan met een bijeenkomst (reveille) van alle padvinders uit Almelo. Je kreeg o.a. een rode tulp en je legde nogmaals de padvindersbelofte af. "Ik beloof mijn best te doen om een goede welp te zijn. Iedereen te helpen waar ik kan. Jullie kunnen op me rekenen." 's avonds werd de dag met een kampvuur afgesloten. Een mooi ritueel. Ik weet ook dat ik me als jongetje nooit zo bewust ben geweest van die belofte. Of neem je die onbewust tot je?

Ik heb in het hotel Regent overnacht. Op zich een prima hotel. Een beetje gedateerd. Wel verder oké. Ik check voordat ik iets koop of afneem (en zeker in het buitenland) de prijs. Ooit, door het niet te vragen, heb ik in Rome de hoofdprijs betaald voor een portie lasagne. In het hotel wilde ik gebruik maken van de WiFi en ik vroeg of er kosten aan verbonden zijn. Het humeur van de receptiemedewerker werd er niet beter op. "Nee, anders had ik je het wel gezegd." Ik besef dat het met vertrouwen van doen heeft en ik kan zijn reactie begrijpen. Het gesprek ging verder, want ik vertelde dat ik op weg ben naar Rome. Dagelijks komen er mensen bij ons, die naar Rome of naar Santiago gaan. Euskirchen ligt op een kruispunt van routes....Weet je waar ik respect voor heb: voor vrouwen, die alleen naar Santiago lopen. "Dass sind Frauen mit Ballen". Hij sprak het niet uit, zijn gebarentaal was super duidelijk. En ze moeten zeker veel geld bezitten. Want dat kost wat, zo lang onderweg. Wij mannen hebben het een stuk makkelijker en zeker als je op de fiets gaat. Zijn opmerkingen echoden nog na. Ik laat het maar.

Rond negen uur op de fiets. Langs een beekje verlaat ik de stad. Binnen twee kilometer zit ik weer op de route. Het weer is halfbewolkt. Het voelt nog een beetje fris aan. Ik besef hoe fantastisch het is om lekker relaxed de dag te beginnen. Om je heen kijkend en genieten van wat zich aandient. Het is veertig kilometer voordat ik de Rijn bereik. In het begin vooral landbouwgebied. Later ook door een prachtig natuurgebied. Ik maak een foto van een kleurrijk huisje in het bos. Zet de fiets aan de kant en ik zie een mevrouw yoga beoefenen. Zij ziet me een gaat onverstoord door. Volledig zen. En zo voelt dit bos ook aan. Mensen zijn aan het wandelen of te joggen. Alles gewoon rustig. En door dit bos loopt een mooi fietspad. "Ik fiets dus ik ben".
De afdaling naar de Rijn is supermooi. Je haalt met gemak veertig kilometer per uur. De afdaling is een goede asfaltweg. Harder ben ik bewust niet gegaan. De remweg, merk ik, is best wel langer door de zware bepakking. De eerste redelijke koffiestop is in Remagen aan de Rijn na veertig kilometer. Een bijzonder moment om na circa 250 kilometer na Millingen weer bij de Rijn terug te komen.

Er is een regel van "drie tegelijk". Mijn fietskennis Marcel heeft me er ooit op gewezen. Stel je rijdt in een rustige straat. Er loopt een voetganger en in de verte komt er een auto aan. Heel vaak passeren de drie elkaar op nagenoeg op hetzelfde moment. Vandaag is me dat ook weer opgevallen. Ik moest af en toe in dit soort situaties bijremmen. Vandaar dat ik het weer vandaag bewust ben.

De Rijn heb ik vandaag circa 80 kilometer gevolgd. "De rechts Rheinische Fahrradweg" 😀. Je ziet heel veel fietsers. Met zijn tweeën of in grotere groepen.
In Koblenz was de route wat lastig te volgen. Met name daar waar de Moezel in de Rijn stroomt. Ik heb er iets omgereden. Bij de Deutsches Eck, zo heet het punt waar de Moezel in de Rijn stroomt, staat een reusachtig ruiterstandbeeld van keizer Wilhelm I.

De laatste vijftien kilometer van de dag, heb ik samen gereden met een jonge Duitse vrouw Melina, die op weg is naar haar vriend in Boppard. Ze heeft ongeveer de leeftijd van onze zoons. Het bleek dat ze in Breda internationale toerisme had gestudeerd. Ze sprak vloeiend Engels. Zij kwam uit Cologne aan de Rijn. En dat ligt bij Aken verduidelijkte ze. Later realiseerde ik me dat het om Keulen gaat. We hebben het o.a. over lange afstand fietsen gehad. En over de Elfstedentocht. "Eleven city ride" in Friesland. Ze had er niet zo een voorstelling van. Al pratend trap je zo de nodige kilometers weg.

Ik besluit om in de omgeving van Boppard te overnachten. Het was effe lastig, want het is het laatste vakantieweekeinde in Duitsland en er is een muziekfestival in de omgeving. Dus veel hotels en b&b's waren vol. Na vier keer bellen is het gelukt. De hoteleigenaresse vroeg of ik een Belg of een Nederlandse ben. Dat kon ze namelijk niet horen. 😀


Vandaag 120 kilometer gefietst. Een mooie dag. Veel gezien.

Geschreven door Johns.travels