Wat een belazerde nacht was dat! Ik werd voortdurend gepest door muggen die op mijn gezicht gingen zitten. Om een uur of half twee ben ik opgestaan, licht aan en alles wat ik zag heb ik doodgemept. Het waren er zeker vijftien of twintig. Helaas had ik er een gemist, die me toch af en toe nog dwars zat.
Nou ja, om half negen ben ik toch maar opgestaan.

We ontbijten met mango-appel crumble en een yoghurt met honing en munt. Het smaakt best lekker en is voldoende om er weer even tegen te kunnen. Na het ontbijt bel ik met het ziekenhuis, maar ik kom steeds in zo'n keuze menu waarbij ze me in de middag terug willen bellen. Ik geef het niet op en ineens kom ik er toch doorheen. Het blijkt dat ze me al hebben gemaild, maar dat had ik niet gezien.
Wanneer ik de afspraak van woensdag 14 mei niet door laat gaan, moet ik wachten tot juli. Mijn arts opereert niet alle weken en deze datum was onverwacht vrij gekomen. Mijn eerste gedachte is: nee! Ik moet nog zoveel; mijn tuin moet nog afgemaakt worden, ik heb nog een afspraak voor een MRI in Ede en ik wil meedoen aan een onderzoek naar het verlies van reuk en smaak na een stapes operatie. Ik krijg de tijd om na te denken tot half twee, dan bellen ze me terug.

Ik check mijn mail en zie dat het onderzoek gepland staat om 9:00, voor mijn operatie dus. Jan en ik besluiten direct een vlucht te zoeken, zodat de operatie door kan gaan. We kiezen voor een vlucht op donderdag, zodat ik nog bijna een week heb voor de operatie. We huren ook gelijk een auto voor de komende dagen.
Als alles geregeld is, gaan we lekker wat lezen in onze tuin.

Het valt me niet op dat de bouwwerkzaamheden ineens stilvallen bij onze buren. Ik kijk pas op als Jan naast me komt zitten zonder IPad of telefoon. Het blijkt dat we geen stroom meer hebben, dus ook geen wifi en in ons geval ook geen water. Het water wordt namelijk door een pomp aangedreven.

We koken op gas en daarom maak ik een pantosti als lunch met een guacomole. Lekker hoor!
Daarna gaan we op pad om wat te cachen. We doen drie caches en daarna gaan we weer richting ons appartement.

Ik krijg een appje van Amber of we geen stroom hebben en ik vraag me af hoe zij dat weet. Ik probeer te appen, maar een klokje in beeld vertelt me dat het niet gelukt is. Dan bel ik haar, maar ik besef me ineens dat ze op kantoor is. Ik zie in mijn berichten dat Amber weet dat er stroomuitval is in heel Spanje, Portugal en een deel van Frankrijk. We bellen even zodat ik kan laten weten dat alles verder goed is hier. Jan kan zelfs niet meer bellen en ook bij de buren werkt de telefoon niet meer. Na een paar keer proberen kan ik ook het ziekenhuis nog bellen en de afspraak bevestigen, maar over het algemeen werkt bellen ook niet meer.

Een Duits echtpaar dat net is aangekomen, wil hun dochter graag laten weten dat alles goed is gegaan. Ook zij hebben geen bereik meer. Ze zouden graag met mijn telefoon bellen, maar die wil ineens ook niet meer.
Ik blijf het proberen en ineens krijg ik een antwoordapparaat dat ik inspreek, omdat het stel zelf nu niet in de buurt is. Het wordt een vreemd bericht, want ik weet niet hoe de mensen heten. Ik hoop dat het de dochter geruststelt, maar het echtpaar is in ieder geval zichtbaar opgelucht.

Aan het eind van de middag lopen we naar de boulevard, waar we op een van de weinige (misschien wel het enige) terrasjes een biertje drinken. Er kan alleen contant betaald worden, maar daar hebben we al op gerekend. Een echtpaar met twee kinderen, aan een tafel verderop doet hun bestelling voor iets te drinken en ijsjes voor de jongens. Ik zie hun reactie en de serveerster loopt weg. Ik loop er naartoe en vraag of ik ze kan helpen. Ze hebben geen contant geld bij zich en ik bied aan om ze geld te lenen, dat kunnen ze dan later wel weer terugbetalen of overmaken. De mensen zijn blij verrast, maar nemen het aanbod niet aan. Ze wonen hier in Denia en hun huis is vlakbij, dus het is niet nodig. Ze bedanken me uitbundig en stappen dan op. Inmiddels kan niemand meer iets bestellen, want het café gaat sluiten. Het is ook bijna niet te doen zonder stroom, want behalve het pinapparaat werkt ook je koeling niet meer evenals je verlichting.

Thuis koken we op gas, dus ik maak patatas con aioli met een caprese salade en varkensfilet, die we vanmiddag bij de slager van de Masymas hebben gekocht. Die supermarkt was nog wel open, die is zo groot dat ze vast wel een noodvoorziening hebben.

Wanneer het echt donker wordt, kijken we naar de honderd duizend sterren in de lucht boven ons. Dat is het grootste voordeel van een flinke stroomstoring; geen lichtvervuiling meer.

Geschreven door Hazenreizen