Donker
Griekenland, Falatados
Een wandeling naar Pyrgos en de baai van Panormos staat vandaag op het programma. Gelukkig mogen we eerst met de taxi naar Panormos, want dat is al een rit van 45 minuten. De wandeling zelf is tien kilometer lang en de stijging en daling zijn beide 400 meter. Al met al rekenen ze op een kale wandelduur van vijf uur. Vijf uur? Dat is twee kilometer per uur...! Helaas is het de realiteit, je wandelt hier in een beduidend lager tempo dan thuis.
We besluiten de taxi links te laten liggen, want met die vijftig gulden voor de taxirit kunnen we wel iets leukers doen. We gaan dus met de bus naar Tinos Hora. Doordat we laat zijn waarschuwt de chauffeur de andere bus (die in Hora staat) dat we er aan komen en dat hij dus even moet wachten. Die bus brengt ons naar de baai van Panormos.
De routekarakteristiek voor vandaag luidt:
Vandaag lopen we de hele route en laten we ons niet verleiden om de route in te korten en pas in Pyrgos uit te stappen, zoals het alternatief in de routebeschrijving luidt.
We lopen vanaf het haventje over de weg landinwaarts en slaan daarna rechtsaf een veldweg in. Na 20 minuten krijgen we de optie om niet rechtsaf te slaan (zoals in de route staat vermeld) maar rechtdoor te lopen. We zijn dan in vijf minuten bij punt zes van de route en slaan een bezoek aan het klooster over. Dat lijkt ons geen goed idee, dus we slaan gewoon rechtsaf.
Ruim een half uur later blijkt dat de route niet steeds zo makkelijk te volgen is als in het begin en dan lees ik:
We zijn redelijk handig, dus dat zal best lukken, maar hoe doen al die andere mensen dat? Er zijn toch ook mensen op leeftijd die hier lopen? Of niet?
Het klooster Moni Agia Xenis is inderdaad een groot, wit klooster. We nemen uitgebreid de tijd om het te bezichtigen en dan beginnen we met het volgende deel van de wandeling.
Na de lunch lopen we door olijfboomgaarden richting Pyrgos, nog een stukje door een rivierbedding, dan een stenen trap en als laatste een asfaltweg en dan zijn we er. Op het Platia Iroön 1821 rusten we weer even uit met een glaasje jus d'orange van 1600 drachme en dan verkennen we de 'stad'. Als we de wandeling weer oppakken staat er:
Na de molens wordt de route zwaarder en via een lange bergtocht lopen we naar een zeer winderig strand, Ormos Rochari. De tamarisken hebben blijkbaar geen last van de wind, maar wij wel.
Vanaf het strand lopen we in twintig minuten weer naar het haventje van Panormos , waar we een schaal visjes eten en met een volle bus weer terug gaan naar Tinos Hora.
's Avonds valt ineens het licht uit en als we naar buiten lopen blijkt het hele eiland zonder stroom te zitten. Het is prachtig, we kunnen nu heel veel sterren zien. We gaan bij hotel op het terras zitten en nemen een ouzo, bah! Hoe krijgen die Grieken dit bocht weg, zelfs met ijs en water is het niet te drinken.
We besluiten de taxi links te laten liggen, want met die vijftig gulden voor de taxirit kunnen we wel iets leukers doen. We gaan dus met de bus naar Tinos Hora. Doordat we laat zijn waarschuwt de chauffeur de andere bus (die in Hora staat) dat we er aan komen en dat hij dus even moet wachten. Die bus brengt ons naar de baai van Panormos.
De routekarakteristiek voor vandaag luidt:
Over met marmer geplaveide kalderimis naar een sneeuwwit klooster. Door olijfboomgarden en een beekbedding door het mooiste dorp van Tinos: Pyrgos. Door nauwe straatjes over goed bewaarde kalderimis tussen muurtjes naar oude windmolens en door een kloof afdalen naar een zandstrand met tamarisken. Over korte stukjes steil klimmen en dalen, maar geen echte grote hoogteverschillen vandaag.
Vandaag lopen we de hele route en laten we ons niet verleiden om de route in te korten en pas in Pyrgos uit te stappen, zoals het alternatief in de routebeschrijving luidt.
We lopen vanaf het haventje over de weg landinwaarts en slaan daarna rechtsaf een veldweg in. Na 20 minuten krijgen we de optie om niet rechtsaf te slaan (zoals in de route staat vermeld) maar rechtdoor te lopen. We zijn dan in vijf minuten bij punt zes van de route en slaan een bezoek aan het klooster over. Dat lijkt ons geen goed idee, dus we slaan gewoon rechtsaf.
Ruim een half uur later blijkt dat de route niet steeds zo makkelijk te volgen is als in het begin en dan lees ik:
Voor u ziet u op een gegeven moment een landweggetje. Om hier te geraken gaat u linksaf naar een tussen muurtjes staande oude beddenspiraal die als hek wordt gebruikt. U klimt hier het handigst via het muurtje langs, naar het naastgelegen terras.
We zijn redelijk handig, dus dat zal best lukken, maar hoe doen al die andere mensen dat? Er zijn toch ook mensen op leeftijd die hier lopen? Of niet?
Het klooster Moni Agia Xenis is inderdaad een groot, wit klooster. We nemen uitgebreid de tijd om het te bezichtigen en dan beginnen we met het volgende deel van de wandeling.
Gaat u nog vijf minuten verder omhoog, dan komt u bij een daarboven gelegen zeer fraai kerkje Agia Thekla, met een nog fraaier uitzicht.
Bij het kerkje Agia Thekla stoppen we voor de lunch, met een rugzak vol vers brood, smeerkaas en drinken moet dat wel lukken.Na de lunch lopen we door olijfboomgaarden richting Pyrgos, nog een stukje door een rivierbedding, dan een stenen trap en als laatste een asfaltweg en dan zijn we er. Op het Platia Iroön 1821 rusten we weer even uit met een glaasje jus d'orange van 1600 drachme en dan verkennen we de 'stad'. Als we de wandeling weer oppakken staat er:
U verlaat het dorpspleintje van Pyrgos door de trap op te lopen die in de richting van de beige kerk met de roodbruine koepel voert.
De kerk is makkelijk te vinden, dus we gaan weer met goede moed op stap met als volgende doel: de oude windmolens....neem daarna het pad naar rechts, wat in de richting van de molenruïnes leidt. Op een splitsing iets verderop gaat u linksaf door een metalen hekje naar de oude molens.
Na de molens wordt de route zwaarder en via een lange bergtocht lopen we naar een zeer winderig strand, Ormos Rochari. De tamarisken hebben blijkbaar geen last van de wind, maar wij wel.
Een van de weinige natuurlijk groeiende boomsoorten is de tamarisk. WE binden deze kleine boom op een aantal zandstrandjes. Het is een altijd groene boom met kleine blaadjes die het uitstekend doet nabij zout water in een zandige bodem. De tamarisk is symbool voor schoonheid en jeugd en was in de oudheid gewijd aan Aphrodite.
Vanaf het strand lopen we in twintig minuten weer naar het haventje van Panormos , waar we een schaal visjes eten en met een volle bus weer terug gaan naar Tinos Hora.
's Avonds valt ineens het licht uit en als we naar buiten lopen blijkt het hele eiland zonder stroom te zitten. Het is prachtig, we kunnen nu heel veel sterren zien. We gaan bij hotel op het terras zitten en nemen een ouzo, bah! Hoe krijgen die Grieken dit bocht weg, zelfs met ijs en water is het niet te drinken.
Geschreven door Hazenreizen
Geen reacties bij dit reisverslag
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
