Kijk! De zon schijnt! Het druilerige weer van gisteren in voorbij, dus de korte broek weer aan en de slippers. Op ons gemak ontbijten en daarna eens kijken wat we vandaag gaan doen.
Jan waarschuwt dat we wel in de buurt moeten blijven, omdat het kan gaan regenen. De pessimist... 🤨 Het is heerlijk weer, dat kan ik ook zonder buienradar nog wel zien. Toch ga ik akkoord met het plan van Jan, want ik heb pijn in mijn hoofd en geen zin om te protesteren.
We rijden naar Milies, waar het beredruk is. Met veel moeite raken we de auto kwijt en we lopen een stukje terug om koffie te drinken. De eerste druppels vallen als we net aan de koffie zitten. Die Jan, jammer dat hij altijd de verstandigste van ons twee blijkt. 🤪
Vanuit Milies rijden we door naar Vizitsa, waar we even stoppen om een foto te maken van een soort klooster dat we niet eerder hebben gezien. Het regent gestaag en we stappen snel weer in om verder te rijden naar Pinakates. Weer een korte stop, maar op slippers en zonder jas zit wandelen er niet in. Die jassen hebben we gisteren namelijk aangehad en mee naar boven genomen, waar ze nu nog liggen. De korte broek is wel ingewisseld voorheen lange broek, die ik uit voorzorg had meegenomen.
We laten Alexeika letterlijk links liggen en nemen daarna de eerste weg links die nergens naartoe gaat. Als aan het einde van de ongeveer 4 kilometer lange weg blijkt dat er inderdaad geen onverwachte schat op ons wacht, keren we terug. We stoppen bij het kleine kerkje Aghios Athanasios en daarna nog bij een ander kerkje dat we op de heenweg tegenkwamen. We rijden inmiddels in de wolken en de mist maakt het landschap wat mysterieus. Vlakbij het kerkje steekt ineens een kudde 🐐🐐🐐 de weg over. Ik probeer een foto te maken, maar de miste slokt de geiten snel op. Wat rest is het gelui van hun bellen en het geblaf van een hond.
Terug op de doorgaande weg, slaan we linksaf richting Aghios Georgios Nilias. Vlak voor het dorp slaan we linksaf richting Aghia Triada. De volgende stop is Moni Aghia Triada, een mooi gerestaureerd klooster. Er hangt een waarschuwing bij de ingang, maar die is het Grieks. Ik kan eruit opmaken dat er bepaalde voorschriften zijn voor mannen en andere voor vrouwen. Ik twijfel of ik een jurk uit de kast bij de ingang zal pakken, maar ik heb er geen zin in. Ik zie er netjes uit en als het ze niet lijkt, dan hoor ik het wel.
We komen niemand tegen en lopen een rondje door de kloostertuin, waar het heerlijk naar bloemen ruikt. Bij ons vertrek zien we nog net twee papas het klooster binnen gaan.
Onderweg kopen we bij de bakker een klein belegd broodje en dan rijden we door naar het hotel, waar het ook regent. Gelukkig hebben we veel boeken meegenomen.
‘s Avonds nemen we plaats aan onze stamtafel en ik loop direct door naar Betty om het menu te bespreken. Het wordt een kleine Griekse salade, garides saganaki (gegrilde garnalen in saus met kaas bestrooid) en kritharaki (een soort kruising tussen rijst en pasta). Het smaakt weer ouderwets lekker. We gaan dit keer iets eerder naar bed, want slapen doen we prima nu het wat koeler is.

Geschreven door Hazenreizen