Vandaag is het vrijdag en er is markt in L’ Alfáz del Pi, waar we met de bus naartoe gaan. An weet precies waar we moeten zijn en laat zien dat we na de rotonde moeten uitstappen. Ze drukt op het knopje en we wachten tot de bus vaart mindert, maar dat gebeurt niet. Hij dendert gewoon door, het dorp uit. Ze drukt nog een paar keer op het knopje en bij de volgende halte worden we vrijgelaten. Nu moeten we dus weer een stuk terug lopen, maar het is schitterend weer en er is een keurig voetpad aangelegd. Geen straf dus.
De markt is leuk, niet te groot en niet te klein en je hoort er veel Spaans. We lopen op ons gemak te scheumen en af en toe kopen we zelfs iets. Aan het eind van de markt nemen we plaats op een terrasje en bestellen we koffie met churros, die hadden we nog gehad deze vakantie. Hij maakt ze vers met een handig apparaat, waarbij het deeg vanzelf in het vet valt. We genieten in de zon van onze koffie en gaan dan weer terug met de bus. Dit keer kunnen we wel bij de juiste halte instappen en zijn we zo weer in Benidorm.
’s Middags gaan Jan en An klaverjassen bij Ons en Jan en ik gaan op zoek naar wat caches die in Benidorm verstopt liggen. Het zijn simpele caches, want de multicaches zijn alleen maar beschikbaar wanneer je een betaald account hebt. Op zich is een simpele cach ook beter, want is allemaal in het Engels en Spaans.
Eerst lopen we naar een groot hotel, waar een magnetisch kokertje is verstopt. We begrijpen al gauw waar we dan moeten zoeken, maar toch vinden we hem niet. We kijken nog eens naar de foto en dan steekt Jan zijn vingers in een metalen buis en vist een kokertje tevoorschijn. Dat is één!
We lopen verder naar het volgende hotel en komen aan de andere kant van het viaduct. Deze cach bevindt zich in een kubus en Jan heeft hem al snel gevonden. Het is een ingenieus metalen kubus, die zich bevindt tussen de spijlen van de omheining. Dat is twee!
Daarna wandelen we verder en komen we bij een park. Even twijfelen we of we het park in moeten lopen of net buiten het hek moeten blijven. We kiezen ervoor om buiten te blijven en dat is goed. Bij een boom aan het eind van de parkeerplaats moeten we zoeken naar een klein pakje. Ik kijk aan de voet van de boom, maar Jan heeft hem alweer gevonden: boven mij, in de kruin van de boom vindt hij een klein flesje achter een grote steen. Dat is drie!
Nu doorkruisen we het park in de hoop dat daar ook een uitgang is. Ik word even afgeleid door wat fitnessapparatuur en lopen we door naar het hek. Jan grapt nog dat hij hoopt dat we er hier uit kunnen, maar het wordt best spannend. Het hek is op slot met een grote ketting! De ketting heeft zoveel speling dat ik me er tussendoor kan wurmen. Jan geeft me de rugzak aan door een gat in het gaas (waarschijnlijk gemaakt door een gefrustreerde vakantieganger) en wriemelt zich daarna ook tussen het hek door. Ik moet zo lachen dat ik vergeet een foto te maken, maar hij wil niet even terug en dan nog eens er tussen door. Gek he?
De volgende cach ligt verstopt in het stenen muurtje van een hotel en bevat een kokertje met een velletje papier en wat kattenbrokjes. Kattenbrokjes? Twee stappen verder komen we aan het eind van het muurtje en zien we allerlei bakjes staan met water en kattenvoer én katten. Vandaar dus 😊. Dat was dan vier!
We lopen verder en komen langs Moby Dick, waar An en Jan woensdagavond zijn wezen klaverjassen. We lopen om de tuin heen, maar de aanwijzingen zijn wat wazig en variëren van: ‘we moeten aan de andere kant van het hek wezen’ tot ‘misschien in deze boom aan de andere kant van het voetpad’. Ik sta een beetje wezenloos te kijken, maar Jan heeft hem alweer gevonden. Ik vind het nog steeds leuk, al doe ik niet veel, ik ben meer mee voor de sier 😊. Dit was nummer vijf!
Wanneer we verder lopen komen we langs Bij Ons, waar Jan en An zitten te kaarten, maar wij concentreren ons op de volgende opdracht. In een park of misschien is het wel de tuin van een hotel, vinden we een klein papiertje in een boom. Daar moeten we loggen. Ik hoef er niet bij te zeggen dat Jan hem gevonden heeft, want dat raden jullie natuurlijk al. Nummer zes van vandaag! Nu wordt het tijd voor een drankje. Ik ben helemaal het gevoel voor richting kwijt, maar als we riching de zee lopen blijken we vlakbij ons appartement te zijn. We drinken lekker een groot glas frappé bij het Griekse restaurant bij ons om de hoek, met een stukje kwarktaart erbij. Dat hebben we wel verdiend.

Geschreven door Hazenreizen