Vanmorgen word ik al om zeven uur wakker, ruim voordat de wekker gaat. De wekker? Ja, de wekker, want om acht uur komt de bakker langs en dan moet ik brood kopen. Ik sta op en kleed me aan en om de tijd te doden lees ik nog wat in ‘De kinderen van het paradijs’. Om acht uur komt Elene me halen en neemt me mee naar de overkant van de straat. Er is nog niets te zien of te horen en ik kijk wat om me heen naar de haan en kippen. Ik zie hoe de haan een kip te grazen neemt, hij kraait niet tijdens of na de daad dus dat is een fabeltje.
In de verte komt een wit busje aanrijden, dat stopt bij een meneer die langs de kant van de weg staat. Daarna zie ik een plastic zak met een brood van eigenaar wisselen, dus dat zal de bakker zijn. Hij rijdt door en even denk ik dat hij voorbij rijdt, maar hij stopt toch en Elene geeft hem de bestelling door. Hij zoekt in de bus en komt dan met een plastic tasje met een brood weer tevoorschijn. Ik kan niet eens in de bus kijken, want hij is zo snel dat alles alweer dicht zit voordat ik in de buurt ben. Ik maakt nog wel een foto van de achterkant van de bus, maar meer kan ik niet doen. Elene hoeft zelf niets te hebben, die was alleen bang dat ik het niet zou redden zonder haar hulp. Daar kon ze best eens gelijk in hebben, want ik verwachte meer toeters en bellen als de bakker maar drie keer in de week langs komt.
Na het ontbijt gaan we richting Poros om te tanken en daarna door, langs de haven en omhoog naar Anninata. Het weggetje is op mijn wegenkaart wit met rood en dat betekent ‘voetpad’. Jan laat zich er niet door weerhouden en zegt dat we wel zien hoe ver we komen. We komen bij een klein kerkje, Agios Paraskevi, op een eenzame plek maar wel goed afgesloten zodat zelfs wij hier niet kunnen inbreken. We rijden door naar Asprogerakas. De weg is inmiddels inderdaad onverhard, maar wel berijdbaar met een scooter. In Asprogerakas komen we weer bij een kerkje, dit ligt zo afgelegen dat hier vast nooit een toerist komt. Ook dit kerkje is hermetisch afgesloten. Rondom het kerkje staan veel ruïnes van de aardbevingen en de enige bewoners die we zien zijn een paar geiten. Ik strooi wat afval op de grond van de chorta van gisteren, maar de geiten rennen hard weg en laten zich niet meer zien. Even later proberen we het bij een paar andere geiten, maar ook die moeten niets van ons hebben.
We houden hier links aan en komen op een klein weggetje dat we volgen tot de ruïne van een olijfoliefabriek. Een leuk plekje, maar we keren wel om en rijden weer terug. In Pastra drinken we koffie en daarna gaan we naar huis.

Thuis maak ik gevulde tomaten, want we hebben zoveel tomaten gekregen. Ik vul ze met orzo en gehakt en pluk wat munt uit de tuin om erdoor te doen. Ik meng wat yoghurt met peper, zout en kaneel om daar de souvlaki mee te marineren. We hebben één kruidencarrousel hier met peper, zout, oregano, rozemarijn, hele kruidnagel en kaneelstokjes. Ze hebben wel een rasp, dus daar rasp ik het kaneelstokje op om poeder te maken. Daarna maak ik tzatziki met de rest van de yoghurt en een komkommer.
We kijken de sprintrace op tv met een kopje koffie en het restje van de appel crumble en later lunchen we met de gevulde tomaat en een tonijnsalade van tonijn, tomaat en rode ui. Wanneer Nikos thuis komt geef ik hem een schaaltje met drie gevulde tomaten mee. Vlak daarna komt hij weer naar beneden met een bord vol aardappels en bonen en twee schaaltjes met een soort flan erin. Het bord eten ruikt lekker, maar we zitten al aardig vol dus zet ik het in de koelkast. De flan past nog wel in de kleine gaatjes die we nog over hebben. Nu ben ik eerst toe aan een siësta, anders hou ik het niet vol tot vanavond.
Ik word wakker als het bijna tijd is om de kwalificatie van de Formule 1 te kijken, dus dat was goed getimed. Het begint spannend, maar wordt even later wat slaapverwekkend, want Max rijdt weer gewoon vooraan. Na de F1 rijden we richting Poros. We proberen nog wat kleine zijweggetjes, maar moeten steeds omkeren omdat de weg te slecht wordt. In Poros willen we bij de supermarkt een klein flesje Tsipouro kopen, maar dat verkopen ze niet. Wel ouzo en metaxa, maar geen tsipouro. Ik probeer het bij de slager en ja hoor, daar kan ik kiezen uit verschillende merken en formaten. Vlees en tsipouro is blijkbaar een goede combinatie.
Thuis snij ik de aubergine in plakken en bestrooi de plakken met zout. Ik leg het bakblik erop met de fruitschaal voor extra gewicht en dan kijken we de voetbalwedstrijd Zwitserland – Italië, waarbij Zwitserland verrassend op voorsprong komt met 1-0. In de rust delen we een tyropita die we van Elene hebben gekregen en daarna zien we het 2-0 worden. Knappe prestatie van Zwitserland. Voor het diner bak ik de souvlaki in de contactgrill en warm ik het bord met aardappels en bonen op in de koekenpan. Het smaakt heerlijk en we zijn er helemaal klaar voor als de wedstrijd Duitsland – Denemarken begint. Helaas is Duitsland te sterk voor Denemarken en wordt het ook hier 2-0.
Morgen is onze laatste volle dag in Agios Nikolaos en maandag gaan we weer verhuizen. Onze laatste verhuizing deze vakantie.

Geschreven door Hazenreizen