Een stressvol begin...

Thuis nog 1 x getest.... wederom negatief. Vol goede moed op weg naar Schiphol. Daar verliep het inchecken voorspoedig en begon de reis echt. We zagen de Alpen vanuit het raampje onder ons. Besneeuwde toppen. Later zweefden we boven de wolken, het blijft wonderlijk. De wolken zien er zo zacht uit, ergens zou je wel even uit willen stappen om erop te liggen. Een paar uur later landden we op Sicilië. We werden naar een teststraat geleid waar we weer allerlei formulieren moesten invullen. Dat hadden we thuis ook al gedaan maar blijkbaar mochten we die niet gebruiken. Het ging echt op z'n Italiaans. niemand wist precies waar we heen moesten, de pennen waren leeg waar we mee moesten schrijven en de formulieren vroegen allerlei informatie waarvan wij dachten dat dat volstrekt onnodig was. Door naar de hokjes, hoppa een stel knappe Italianen steken een wattenstokje in je neus en door naar de wachtkamer. Inmiddels waren we allemaal zenuwachtig. David en ik kregen als eerste een oproep....negatief. Pfieuw. Toen was 't wachten... en wachten .... en wachten en toen werd Douwe geroepen... negatief. Pfieuw. Maar Lente werd niet geroepen. Inmiddels stond het huilen nader dan het lachen. Moe van de aanloop naar de vakantie en de reis. En eindelijk kwam het verlossende woord. Lente was ook negatief en we mochten door!

Inmiddels onweerde het en zaten we midden in een tropische storm. Het was warm en nat. En vooral chaotisch, want niemand kon of wilde ons vertellen waar we de huurauto konden halen. Uiteindelijk in de verkeerde lange rij gestaan waarbij Davids QR-code gescand op rood sprong. Hoe dan??? Hij moest de rij uit en terug naar buiten. Stel dat Davids QR-code het nergens deed, dan zouden we dus nergens binnen kunnen komen. Opnieuw geïnstalleerd en hoppa, weer in de rij om het uit te proberen. En ja hoor groen licht!

Uiteindelijk vonden we het kantoor waar we de auto konden halen. We kregen de sleutels en werden een enorme parkeerplaats opgestuurd, iets met rechts en dan links. De jongen bij de balie kon ons niet vertellen welke kleur de auto had. Alleen dat het een Jeep Renegade was. Wij liepen een beetje verdwaasd overal te drukken op ons sleutelbosje. Welke auto zou het zijn? Een mooie grijze Jeep leek te bliepen en was niet op slot. Wij de auto in. Maar wat Douwe ook deed, hij ging niet aan. Zo'n prachtige auto vol snufjes en een automaat zonder sleutelgat, maar met startknop. Toen maar een attente Italiaan aangeklampt en hij loodsde ons naar een andere auto, die reageerde op ons sleutelbosje. Bleek dus dat we in de verkeerde auto zaten! Hilarisch, maar een beetje teveel van het goede na deze lange dag. We probeerden met de mooie zwarte Jeep weg te rijden. Douwe had echter nog nooit in een automaat gereden en had geen flauw idee hoe het ding vooruit moest. Hilariteit alom, Google erbij en 10 min later waren we dan toch eindelijk onderweg. De regen kwam met bakken uit de hemel en het werd schemerig. Het toch al rauwe Sicilië (Sicilië is het echte Italië), leek hierdoor nog rauwer. En zoals het hoort in Italië, toeterden de Italianen zo gauw we ergens stilstonden. De strepen waren niet te zien maar aan het rijgedrag van de Italianen te merken waren er meerdere banen....

De auto was inmiddels onder controle, maar we ontdekten na een tijdje dat we een verkeerd adres hadden ingevoerd in de TomTom. Gelukkig op tijd achtergekomen, zodat we niet al te ver hoefden om te rijden. Omdat de Agriturismo niet juist op Google staat, pakten we nog een spectaculaire stukje off-road mee (lang leven de 4x4), maar uiteindelijke vonden we een mooie oprijlaan naar een prachtig Italiaans landhuis (boerderij).

Het welkom was hartelijk bij ons verblijf. We hebben onze tassen op de kamers gelegd en zijn het dorp ingereden voor een pizza. Het was inmiddels over 21 uur, maar dat is een hele normale tijd om te eten in Italië. Een heerlijk pizza en plaatselijk wijn verder zijn we naar ons verblijf teruggegaan en als een blok in slaap gevallen.

Geschreven door Familie-bilder-on-the-go