We voelen ons al aardig thuis in Tokio. We bewegen ons makkelijk door de stad. Maar niet te snel, want het is daar te warm voor, vandaag rond de 35 graden. Het is echter goed te doen. Gewoon het tempo een beetje aanpassen. We koelen af en toe even af in de metro of winkel (overal airco). Ook zijn er op diverse plaatsen op straat nevelgordijnen gemaakt, waardoor het net iets koeler aanvoelt. De overheid blijft waarschuwen voor de warmte, maar de hittegolf is voorbij. Op straat wordt omgeroepen en in winkels staan mensen te vertellen dat je op moet passen voor 'heatstrokes'. Van de tyfoon hebben we eigenlijk niks gemerkt. Die kwam zo'n 200 km verder aan land. Gelukkig voor de mensen daar nam de tyfoon snel in kracht af en viel de schade mee.

Vandaag eerst terug naar Harajuku, want het blijkt dat we net die ene winkel (Line Friends Store) hebben gemist waar Lente van droomde toen ze naar Tokio kwam. Om er te komen, nemen we de metro, stappen uit bij Harajuku station en lopen door de Takeshita Dori. Deze straat wordt in alle gidsen genoemd en we snappen waarom. Dit is het Tokio dat we verwacht hadden. Overweldigend druk! De straat bestaat uit allerlei kleine hippe winkeltjes in leuke smalle straatjes. Er zijn veel toeristen, maar de meerderheid bestaat uit Japanners en dat zorgt voor een leuke sfeer. Na 100 meter komen we een neko-café tegen. Geen trip naar Tokio is compleet zonder bezoek aan een katten-café en dus zitten we even later met een drankje in ons hand omringd door katten. Je betaalt per 10 minuten en drinken is inclusief. Je kunt trouwens ook kiezen uit een uilen-café, een honden-café en er blijkt zelfs een pinguïn-café te zijn. Wij houden het bij katten en Lente neemt zich voor er één in Nederland te beginnen met katten uit het asiel. Uiteindelijk belanden we bij de Line Friends Store. Helaas voor Lente staat er een enorme rij om binnen te komen. Er is zelfs tot bepaalde delen van de winkel alleen toegang voor mensen met een ticket. Na enkele foto's (ze koopt gelukkig niks) gaan we op weg naar Akihabara.

De electronicawijk Akihabara is een feest voor mensen die van games en gadgets houden, dus hier komt David (die een overdosis anime en manga heeft gehad) helemaal aan zijn trekken. Ook voor mensen die niets met elektronica hebben, is de wijk een aanrader. De bekende straten vol met neon-reclame vind je hier. Heel cool! Op zondag is de wijk autovrij en is er alle ruimte voor voetgangers. We kijken in diverse winkels en gamehallen en werpen ook een blik in een pachinkohal. Pachinko is een soort gokspel met metalen kogeltjes. Rijendik zitten hier mannen te spelen. Duizenden metalen kogeltjes rollen door een soort flipperkast zonder flippers. Het is de bedoeling zoveel mogelijk kogeltjes te winnen. In Japan mag niet met geld gegokt worden, dus gebruiken ze kogeltjes die je dan kunt inwisselen tegen prijzen. Pachinko komt van 'pachin' wat zoiets als geluid betekent. Eenmaal binnen weten we waarom. De herrie is onvoorstelbaar! Toch zitten veel spelers hier uren te spelen.

We houden het ongeveer een halve minuut vol en vluchten dan naar buiten. We besluiten iets te drinken te halen om even bij te komen. Japanners doen dit niet op terrasjes, zoals wij dat gewend zijn. Zij 'trekken' gewoon wat uit een automaat die je op iedere hoek van de straat tegenkomt. Je kunt kiezen uit alle soorten fris, maar er zijn ook blikjes koude en warme (!) koffie. Niet duur. Wel lekker. We wachten even tot het donker wordt (je begrijpt waarom), eten ramen in een leuk tentje en pakken de metro terug. Ook 's avonds is Tokio is een hele fijne stad. Nergens voelt het onplezierig of onveilig (zoals je dat 's avonds in bepaalde wijken in andere grote steden wel eens hebt). We genieten tot slot op onze hotelkamer op de 18de verdieping nog even van het uitzicht. Het is gelukkig helder geworden. We verheugen ons op een derde dag Tokio!

(Douwe)

Geschreven door Familie-bilder-on-the-go