We worden niet heel uitgerust wakker. In een ryokan is alles traditioneel, dus bedden ontbreken. Je haalt als je slapen wil futon matrassen uit de kast en legt die op een rij in de kamer. Niet heel comfortabel, wel heel Japans!

Bij het ontbijt worden al David's angsten waar. Het ontbijt bestaat o.a. uit diverse soorten vis, waaronder platvis en octopus. Wederom staat de tafel vol met leuke schaaltjes. Op een klein vuurtje maakt iedereen zijn eigen hot-pot (soepje met groente en vlees) klaar. Dit keer zit er een A4 met een Engelse uitleg bij, dat helpt. Bij het ontbijt raken we aan de praat met een Japans gezin. Lente kan echt met ze communiceren in het Japans en krijgt een compliment over haar goede uitspraak. Ze geven ons tips over de omgeving en de taal. Dit keer zijn we wel goed voorbereid op attente Japanners en overhandigen de eerste bedank-tulpjes. Later aan het diner brengen ze cadeautjes voor Lente en David, mooie traditionele Japanse hangers met ingelegd hout. Ze zijn om geluk en voorspoed te brengen. Ze hangen ze aan hun telefoons.

We hebben de ochtend rustig aan gedaan, deze blog bijgewerkt, de kids even ongestoord filmpjes kijken en manga's lezen. Ik heb lekker gelezen in onze serre met uitzicht op de rivier. De stilte was even nodig na de afgelopen dagen. Door de sfeer in onze kamer, de Japanse thee, de rivier op de achtergrond en de rust doordat iedereen even iets voor zichzelf deed, kwam ik tot rust. Wat hebben we al veel meegemaakt en wat ben ik blij met deze blog, want alles wordt opnieuw beleefd, waardoor ik onvergetelijke herinneringen kan opslaan in mijn hoofd en hart. Het is gek hoe het werkt als je zoveel meemaakt. 's middags lijkt de ochtend heel lang geleden. Ik snap voor het eerst dat mensen soms pas bij thuiskomst op de foto's zien wat ze beleefd hebben.

Na onze relaxte ochtend zijn we met de bus naar het Ashi-meer gegaan, een mooie wandeling gemaakt door een eeuwenoude cederbos naar de Hakone Jinja Shrine. In de rij gestaan om de perfecte foto te maken ;-) en op de foto gegaan met een team kendospelers. (soort vechtsport). Mount Fuji was verscholen achter de wolken, wel blij dat we hem op de heenreis vanuit het vliegtuig hebben gezien. Douwe en ik wennen snel aan het attente gedrag van de bewoners van dit speciale land, we proberen ook attent te zijn en hebben last van plaatsvervangende schaamte als toeristen zich niet gedragen, voordringen in de rij of niet opstaan voor een moeder met kind in de bus. Een beetje Japans in iedereen zou wonderen doen voor een vreedzamer wereld.

Terug in onze ryokan allemaal een yukata (zomerkimono) aangedaan en naar het diner. Wederom een tafel vol schaaltjes met allerlei gerechtjes, we hadden deze keer een stoommandje met rijst en groente, gerookte paling, verschillende soorten groentes, nog meer soorten rauw en gebakken vis en salade. We vonden het allemaal erg lekker, zelfs David ;-) Het eten met stokjes gaat ons steeds beter af, zelfs Douwe lukt het af en toe een perfect hapje te maken tussen zijn stokjes! We zijn aan de praat geraakt met een familie uit Engeland en de kids zijn met z'n vieren een kaartspel gaan doen. Wij hebben mooie gesprekken gehad over keuzes in het leven en carrières.

Ik ben hierna nog in de publieke onsen gegaan, het is een intiem gebeuren met al die vrouwen. eerst was je jezelf waar iedereen bij is, en dan baad je met elkaar. Het is bloedheet, 40 graden. Toen ik eruit kwam was ik zo warm dat ik blij was dat ik kon afkoelen in onze kamer met airco. Ik voel me inmiddels aangenaam loom, combinatie onsen en half liter Japans bier. Tijd om onze futons neer te leggen en lekker te gaan slapen. Hakone laten we morgen achter ons, het waren twee mooie dagen waarbij ik vooral enorm genoten heb van ons gezin en de interactie met de Japanners.

(Nicky)

Geschreven door Familie-bilder-on-the-go