Onze laatste dag in Japan. Deze avond worden we om 20.45 uur opgehaald door een taxi die ons naar Kansai Airport brengt. Zo'n laatste dag kan gevoelsmatig lang duren, omdat je eigenlijk aan het wachten bent om te gaan. Doordat Osaka zo'n verrassend boeiende stad blijkt te zijn, hebben wij dat gevoel eigenlijk niet gehad.

We gaan naar de Umeda Sky Building. De blikvanger van de skyline van Osaka. Niet door zijn hoogte, want met 170 meter niet eens zo'n hele hoge toren (voor Japanse begrippen). Wel door het ontwerp dat bestaat uit twee torens die verbonden worden door de Kuchu Teien Observatory. Veel gebouwen in Japan kun je gratis 'beklimmen', maar voor deze moet je betalen. Wij hoeven niet zo nodig al die hoge gebouwen perse op, maar het lijkt wel een mooi symbolisch einde van ons verblijf in Japan en dus gaan we. Het blijkt de investering waard, want bovenop is het echt genieten van het uitzicht. Geheel in stijl wordt d.m.v. een prachtige anime de visie achter het gebouw uitgelegd. Nicky moet een traantje wegpinken, dat heeft ze altijd met anime, ook als het niet zielig is.

We eten een laatste keer Japans. De keuze is niet moeilijk. Dat wordt ramen natuurlijk! Een eenvoudig gerecht, maar het smaakt nergens zo als in Japan. Daarna terug naar het hotel waar onze bagage netjes is bewaard. Zoals alles tot nu toe is het weer perfect geregeld door Travelnauts en dus staat de chauffeur netjes op tijd met een bordje met onze naam in de lobby. Een luxe busje brengt naar het vliegveld. Het is donker geworden en we genieten een laatste keer van Japan bij nacht. Er lijkt geen einde aan Osaka te komen... De chauffeur is zeer vriendelijk en behulpzaam. Hij heeft uitgezocht bij welke gate onze vlucht vertrekt en zet ons op de handigste plek af bij de juiste terminal. Wij besluiten onze laatste tulp aan hem te geven. Ook deze man lijkt er oprecht blij mee. Hij laat dat zien door diepe buigingen te maken. Er zijn verschillende gradaties van buigen hebben we inmiddels geleerd. We buigen terug (nog steeds een beetje onhandig, maar goed bedoeld), laden onze tassen op een trolley en lopen richting de grote schuifdeuren. Vlak voor de deuren achter ons dichtgaan, Kijken we nog even om en zwaaien we nog een keer. De chauffeur staat nog steeds te buigen. We weten dat hij hiermee pas stopt als we echt helemaal uit het zicht zijn. Wat een passend slot van een fantastische reis!

We gaan de Japanners echt missen....

(Douwe & Nicky)

Geschreven door Familie-bilder-on-the-go