We staan vroeg op, want vandaag is een reisdag(je). David schept extra pannenkoeken, patat en spek op bij het ontbijt, want de komende twee dagen verblijven we in een Ryokan, een traditionele Japanse herberg. Hij voelt hem al komen; dat wordt vis als ontbijt de komende dagen. Op weg naar de metro zien we eindeloze rijen salaryman. Een salaryman is iemand die op kantoor werkt. Ze zien er allemaal hetzelfde uit. Witte blouse, zwarte pantalon. Het doet ons denken aan een soort van mierenhoop met werkers... Ze blijken hier enorm hard te moeten werken en maken lange dagen. Wist je trouwens dat ze pas het kantoor mogen verlaten als hun baas ook weggaat? En dan moeten ze vaak ook nog verplicht met z'n allen naar de kroeg om tot laat in de avond samen wat te gaan drinken. Part of the job hier. We snappen de slapende mensen in de metro steeds beter...

Vanaf Tokio Station nemen we de Shinkansen (bullettrain) naar Odawara. We gebruiken voor het eerst onze JR-pas die we gisteren hebben geactiveerd bij de ticket-office. Dat was trouwens een hele happening, want het ging gepaard met een hele serie formulieren, stempels, kopieën en handtekeningen. Met de railpas kunnen we onbeperkt met alle JR-treinen rijden. Handig. Omdat het niet te druk was bij de ticket-office, hebben we direct voor alle etappes met de shinkansen stoelen gereserveerd. Dit is niet nodig, maar in vakantietijd wel aan te raden. Uiteraard moest dit wel bij een ander loket, waar ze weer andere stempels hebben.

Odawara is de poort naar Hakone, een populair natuurpark aan de voet van Mount Fuji. Het laatste stukje richting de bergen nemen we een lokale bus. Een aardige medewerker helpt ons naar de juiste bus. Toch wel fijn hoor. Wat een verschil met Nederland! Daar is zelfs een relatief groot station als Houten volledig onbemand. De buschauffeur heeft een microfoontje voor zijn mond en zegt bij iedere (!) keer dat we optrekken of remmen dat we moeten opletten dat hij gaat optrekken of remmen. Wel zo veilig ;-)

De Ryokon is een traditioneel houten gebouw dat half boven de rivier is gebouwd. Het ligt op de oude keizerlijke routes van Kyoto naar Edo (het oude Tokio) en doet al ruim 350 jaar dienst al herberg. Omdat we pas om 15u kunnen inchecken, laten we onze tassen achter bij de receptie en gaan we alvast het park verkennen. We nemen de Tozan Train (bergtreintje) en de Tozan Cable Car (kabeltram) de berg op. Daarna de kabelbaan naar de vulkaankrater Owakudani, wat zoiets betekent als 'grote kokende vallei'. Overal spuit hete stoom uit de grond en het ruikt er uiteraard enorm naar zwavel. Deze plek is sinds kort weer open, nadat er in 2015 zoveel vulkanische activiteit was gemeten dat het gevaarlijk werd gevonden. Cool om hier te staan! In de kabelbaan hebben we leuk contact met een Japans gezin. Ondanks de taalbarrière hebben we regelmatig contact. Japanners lijken het oprecht leuk te vinden om met Europeanen te spreken. Lente en David krijgen een klein cadeautje van het gezin. Dat is helemaal niet gek in Japan. We balen ervan dat wij onze speciaal hiervoor meegenomen houten tulpjes in de andere tas hebben zitten, dus kunnen we niks teruggeven. Bij het uitstappen op het kleine verlaten stationnetje bij onze Ryokan ontdekken we in een bergspleet een boeddhistisch tempeltje. We zijn hier helemaal alleen. Er hangt een serene sfeer. Zoveel mooier dan de toeristische tempel die we gisteren in Tokio bezochten!

Om 18u gaan we aan tafel in een mooie traditionele eetzaal met uitzicht over de rivier. Een oud Japans omaatje blijft maar heen weer lopen en overlaadt ons met prachtige kleine en grote gerechten. Uiteraard drinken we sake. We kunnen nog niet de helft op en voelen ons een beetje schuldig dat we zoveel moeten laten staan.

Onze ryokan heeft ook onsen. Onsen zijn warmwaterbaden die verwarmd worden door de vulkanische warmte uit de ondergrond. De koudste zijn aangenaam warm, maar in sommige kun je eieren koken (die eieren hadden we vanmorgen bij het ontbijt). Doordat heel Japan op een breuklijn ligt, vind je onsen door het hele land. Ze zijn een belangrijk onderdeel van de cultuur. Er zijn uiteraard allerlei regels voor bedacht. Het is bijvoorbeeld de bedoeling dat je je eerste helemaal en zeer zorgvuldig wast. Dit doe je op een klein krukje met een bakje water. Pas daarna mag je er in. In een map op onze kamer zit een soort handleiding. Uiteraard met plaatjes, daar zijn ze hier dol op. Onze kamer heeft een klein tuintje met een privé-onsen met uitzicht op de rivier. Het lijkt veilig om daar maar eens te beginnen. Heel, heel, heel voorzichtig laat ik me zakken in het hete water. Meerdere keren denk ik het niet te halen, maar ik zet door. Uiteindelijk zit ik op mijn plek. Ik houd het precies een minuut vol, dan ben ik gekookt en moet ik er uit. Op een aparte manier wel lekker. Misschien straks nog eens proberen. Maar dan naar de publieke onsen. Dat willen we natuurlijk ook meemaken.

(Douwe)

Geschreven door Familie-bilder-on-the-go