Dag 3 in Tokio, je zou zeggen dat je dan wel een aardig beeld hebt van de stad... Maar niets is minder waar! We verwonderen ons bij elke nieuwe bocht, bij elke nieuwe wijk en eigenlijk bij alles wat de bewoners van deze immense stad doen, hoe ze reageren, hoe ze zijn. We hebben al eerder verteld hoe schoon Tokio is. Er ligt echt NIKS op de grond, terwijl er bijna GEEN prullenbakken zijn, er ligt NOOIT kauwgom en ik ben NERGENS hondenpoep tegengekomen. Alles is op orde! De wc's zijn altijd schoon, stinken niet en zijn elke 100 meter GRATIS te vinden. Uiteraard high-tech met een hele wasinstallatie erin om je billen te laten schijnen als nooit te voren (later meer hierover :-)).

In Japan zijn ook allerlei banen die je in Nederland niet (meer) kent. Zo zijn er 'schattige' meisjes die voor de grote winkels staan (soms op een keukentrapje om gezien te worden) en met een bord in hun hand roepen wat er in de aanbieding is. Moet je voorstellen dat er duizenden mensen voorbij lopen en zo'n meisje maar roepen. Bij alle metropoortjes en op ieder perron (in de spits zelfs bij iedere metrodeur) staat een medewerker toezicht te houden. Hij controleert of alles in orde is en duwt - indien nodig - met zijn witte handschoentjes zoveel mogelijk mensen aan om de wagon zo vol mogelijk te krijgen. Ik denk dat sardientjes in een blik meer ruimte hebben. Nou zul je denken: 'getsie wat een benauwde toestand'. Maar dat is nou juist zo vreemd, dat is het namelijk echt niet. HOE DAN? Nou, in de metro wordt niet gesproken en niet gebeld. Mensen drammen niet, ze staan gewoon te staan, doen dingen op hun telefoon en veel van de mensen die een zitplaats hebben, slapen. Sommigen slapen zelfs staand, ze worden toch wel overeind gehouden door iedereen om hen heen. En is er airco! Het rare is dat je dan toch even tot rust komt.

Nog iets waar ik me enorm over verwonderde, is de veiligheid en gebrek aan criminaliteit. We hadden het al gelezen, maar om het te voelen is zó bijzonder! Mensen gaan naar het toilet en laten gewoon hun tas staan. Men rent je achterna als je iets laat liggen. Ik zou echt midden in de nacht me volkomen veilig voelen op straat.

Fietsen op de stoep is heel normaal en wachten voor een rood stoplicht doe je gewoon. Dat hoort zo, dat doe je. En attent zijn op elk vlak. Of het nu is dat je gaat staan in de metro voor toeristen of dat je meeloopt om de weg te wijzen. Het zit in de Japanner.

Vandaag trouwens ook weer nieuwe indrukken opgedaan en uiteraard ons verwonderd: We zijn naar de vismarkt geweest, hele wonderlijke dieren kun je blijkbaar eten, we keken onze ogen uit. Leuke sfeer, allemaal etende mensen, om 11 uur aan de sushi of krab. Toen naar een tuin, stukje oase in de stad en vanuit daar op de boot de rivier af naar een andere wijk. Hier hebben we de boeddhistische Meiji shrine (tempel) bezocht. Heel druk en totaal geen 'heilige' sfeer, maar leuk om te zien. Vooral de straatjes met alle kraampjes op weg naar de tempel waren leuk. Het is grappig dat je hier niet in elk winkeltje hetzelfde ziet, zoals in Parijs, Amsterdam of Londen. Alle winkeltjes verkopen weer iets anders. Ik heb nog gezocht naar ansichtkaarten, maar die kennen ze hier volgens mij niet. Een enkel winkeltje had iets wat erop lijkt, maar dan echte boekdrukkunst. Beetje duur om op de post te gooien :-) Douwe heeft een knopje gevonden waarbij je zwart/wit foto's kunt maken waarbij alleen rood, rood blijft. Dit is een uitstekend land voor dat knopje!

's Avonds voor de laatste keer genoten van ons uitzicht. Dag Tokio, dank je wel voor alles wat je ons hebt gegeven, dank je wel voor de verwondering, want laten we wel wezen....waar op de wereld wordt er nog verwonderd?

(Nicky)

Geschreven door Familie-bilder-on-the-go