Na een onrustige, korte nacht worden we weer wakker. Het uurtje extra van Nederland had nu wel heel fijn geweest! Na een ontbijt met allemaal vage smeersels (dat ga ik later nog wel eens ontdekken) gaan we op pad. Eerst gaan we in Amman de citadel en het Romeinse theater bekijken.
In Jordanië wonen zo’n 12 miljoen mensen, daarvan zijn 9 miljoen Jordanezen en 3 miljoen vluchtelingen. De vluchtelingen komen voornamelijk uit Syrië, maar ook uit Irak. In Amman wonen 4 miljoen mensen, en ze houden allemaal van auto rijden, vandaar dat het zo druk is.
De citadel van Amman ligt op 1 van de 7 heuvels. Daar verwijst de ster in de vlag van Jordanië ook naar. Bovenop vind je oa de tempel van Hercules, en het Ummayad paleis. De tempel van Hercules is gebouwd door de Romeinen in de tijd van Marcus Aurelius (161-180 na Chr). Er is niet veel meer van over, slechts een paar kolommen. Maar je hebt wel enig idee hoe groot het geweest moet zijn.
Het Ummayad paleis is veel later toegevoegd, in 720 na Chr. Maar 29 jaar later werd het alweer verwoest door een aardbeving. De koepelvormige audiëntie zaal is nog redelijk intact. Erachter zie je alleen nog muurtjes staan, dat waren vroeger denk ik kamers. Je hebt een prachtig uitzicht op de geel/witte huisjes die op de heuvel zijn geplakt.
Aan de andere kant van de citadel kijk je van boven op het Romeinse theater. Daar gaan we hierna heen. Het theater is in de 2e eeuw na Chr gebouwd en heeft wel 6000 plaatsen verdeeld over 33 rijen. Wauw! We beginnen bij een schattig klein theater naast het grote theater. Hier werden waarschijnlijk politieke vergaderingen gehouden en voordrachten. In het grote theater werden ook voorstellingen gehouden.
We rijden Amman uit, door een dor heuvelachtig landschap met vooral witte huizen.
Na een ritje van een uur komen we aan bij Jerash. Dit is de regio van de vroegere Decapolis, dat was een verbond van 10 steden, waaronder Jerash. Het was een welvarende streek, er liepen belangrijke handelsroutes door met specerijen, wierook en zijde. Het noorden is het vruchtbaarste deel van het land, omdat daar het meeste water valt.
Jerash is 1 van de best bewaarde Romeinse steden ter wereld. Op het hoogtepunt (2e eeuw na Chr) woonden er 20.000 mensen. Het is getroffen door aardbevingen en uiteindelijk bedolven onder zand. Vandaar dat het zo goed bewaard is gebleven.
We beginnen bij de Poort van Hadrianus, langs het hippodroom richting het ovale Forum. Dat was het centrale marktplein. Het is 90 bij 80 m met aan beide kanten een rij prachtige Ionische zuilen. We klimmen wat omhoog richting de tempel van Zeus. Van hier heb je een schitterend uitzicht over het plein, de Cardo en de rest van Jerash. In het zuidelijke theater pastten 3000 mensen. Aan het einde van de slingerende weg heuvel op is de tempel van Artimis (de dochter van Zeus). Artimis was de beschermgodin van de stad. Om de tempel ligt een grote binnenplaats (tenemos).
We hebben op een heel relaxed tempo, 2 uur, rondgedwaald door deze oude stad. Ik heb genoten!
Nu is het nog 2 uurtjes rijden naar Madaba.

Geschreven door De.wereld.verkennen.met.Rachel